Η NASA και η DARPA (η Yπηρεσία Προηγμένων Τεχνολογιών του αμερικανικού
στρατού των ΗΠΑ) έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους μαζί με ιδιωτικές
εταιρείες, ερευνητικά ιδρύματα και ακαδημαϊκούς φορείς σε ένα φιλόδοξο
project που έχει λάβει την ονομασία «Περσεφόνη».
Βασικός στόχος του προγράμματος είναι η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους ικανού να μεταφέρει σε μεγάλες αποστάσεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα τον άνθρωπο.
Το σκάφος αυτό θα μπορεί να μεταφέρει ατρόμητους εξερευνητές που θέλουν να ανακαλύψουν μακρινούς κόσμους και θα τους επιστρέφει μετά στη Γη για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους.
Θα μπορεί φυσικά να μεταφέρει αποίκους σε μακρινούς πλανήτες ή, σε περίπτωση που η Γη για οποιονδήποτε λόγο γίνει αφιλόξενη για τη ζωή, να αποτελέσει το μέσο διάσωσης του ανθρώπινου είδους.
Το σκάφος αυτό θα διαθέτει ενεργειακή αυτονομία και ταυτόχρονα θα αποτελεί ένα «ζωντανό οικοσύστημα» που θα λειτουργεί έτσι ώστε να συντηρούνται οι επιβάτες του για όσο διάστημα χρειαστεί.
Το πλάνο
Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, η κατασκευή της διαστημικής κιβωτού μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα επόμενα 100 έτη.
Ως τότε οι υπεύθυνοι του προγράμματος ευελπιστούν ότι η επιστημονική πρόοδος θα έχει επιλύσει μια σειρά από τεχνικά ζητήματα - ορισμένα από τα οποία είναι αλήθεια ότι φαίνεται δύσκολο να έχουν επιλυθεί -, αλλά, από την άλλη πλευρά, αν κάποιος που ζούσε στις αρχές του 20ού αιώνα έμπαινε σε μια χρονομηχανή και έβγαινε σήμερα είναι βέβαιο ότι θα «τρελαινόταν» με όσα θα έβλεπε σε επίπεδο τεχνολογικής και επιστημονικής εξέλιξης.
Συνεπώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα οι τεχνολογίες που απαιτούνται για τη διαστημική κιβωτό να έχουν αναπτυχθεί σε 100 χρόνια από σήμερα.
Η πρώτη και βασικότερη δυνατότητα που θα πρέπει, σύμφωνα με το σχέδιο, να διαθέτει η κιβωτός είναι κάτι ανάλογο με την περίφημη «ταχύτητα δίνης» του διαστημοπλοίου Enterprise στο «Star Trek».
Με απλά λόγια, μια τεχνολογία που θα επιτρέπει στο σκάφος να... διπλώνει τον χωροχρόνο και να καλύπτει τεράστιες αποστάσεις σε χρόνο dt.
Το δεύτερο κρίσιμο χαρακτηριστικό του σκάφους θα είναι το «ζωντανό οικοσύστημα» που θα βρίσκεται στο εσωτερικό του, το οποίο οι επιτελείς του project ονόμασαν «Περσεφόνη».
«Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε εκατό χρόνια θα έχουμε καταφέρει να κατασκευάσουμε σκάφη που θα μπορούν να πραγματοποιήσουν μακρινά διαστημικά ταξίδια.
Θα πρέπει λοιπόν να βρούμε έναν τρόπο ώστε το εσωτερικό του σκάφους να αποτελεί μια μίνι Γη. Να διαθέτει τις καιρικές, κλιματικές και άλλες συνθήκες που στηρίζουν την ύπαρξη και επιβίωση του ανθρώπου.
Πρέπει οι επιβάτες του σκάφους να ακολουθούν τους ίδιους φυσικούς και χημικούς ρυθμούς που βιώνει ο άνθρωπος στη Γη, και παράλληλα να έχει προβλεφθεί η ύπαρξη συνθηκών που θα επιτρέπουν εκτός από τη βιολογική και την ομαλή κοινωνική συμβίωση των επιβατών» ανέφερε η Ρέιτσελ Αρμστρονγκ, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Γκρίνουιτς που είναι η επικεφαλής του προγράμματος «Περσεφόνη».
ΠΗΓΗ: tovima.gr
Βασικός στόχος του προγράμματος είναι η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους ικανού να μεταφέρει σε μεγάλες αποστάσεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα τον άνθρωπο.
Το σκάφος αυτό θα μπορεί να μεταφέρει ατρόμητους εξερευνητές που θέλουν να ανακαλύψουν μακρινούς κόσμους και θα τους επιστρέφει μετά στη Γη για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους.
Θα μπορεί φυσικά να μεταφέρει αποίκους σε μακρινούς πλανήτες ή, σε περίπτωση που η Γη για οποιονδήποτε λόγο γίνει αφιλόξενη για τη ζωή, να αποτελέσει το μέσο διάσωσης του ανθρώπινου είδους.
Το σκάφος αυτό θα διαθέτει ενεργειακή αυτονομία και ταυτόχρονα θα αποτελεί ένα «ζωντανό οικοσύστημα» που θα λειτουργεί έτσι ώστε να συντηρούνται οι επιβάτες του για όσο διάστημα χρειαστεί.
Το πλάνο
Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, η κατασκευή της διαστημικής κιβωτού μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα επόμενα 100 έτη.
Ως τότε οι υπεύθυνοι του προγράμματος ευελπιστούν ότι η επιστημονική πρόοδος θα έχει επιλύσει μια σειρά από τεχνικά ζητήματα - ορισμένα από τα οποία είναι αλήθεια ότι φαίνεται δύσκολο να έχουν επιλυθεί -, αλλά, από την άλλη πλευρά, αν κάποιος που ζούσε στις αρχές του 20ού αιώνα έμπαινε σε μια χρονομηχανή και έβγαινε σήμερα είναι βέβαιο ότι θα «τρελαινόταν» με όσα θα έβλεπε σε επίπεδο τεχνολογικής και επιστημονικής εξέλιξης.
Συνεπώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα οι τεχνολογίες που απαιτούνται για τη διαστημική κιβωτό να έχουν αναπτυχθεί σε 100 χρόνια από σήμερα.
Η πρώτη και βασικότερη δυνατότητα που θα πρέπει, σύμφωνα με το σχέδιο, να διαθέτει η κιβωτός είναι κάτι ανάλογο με την περίφημη «ταχύτητα δίνης» του διαστημοπλοίου Enterprise στο «Star Trek».
Με απλά λόγια, μια τεχνολογία που θα επιτρέπει στο σκάφος να... διπλώνει τον χωροχρόνο και να καλύπτει τεράστιες αποστάσεις σε χρόνο dt.
Το δεύτερο κρίσιμο χαρακτηριστικό του σκάφους θα είναι το «ζωντανό οικοσύστημα» που θα βρίσκεται στο εσωτερικό του, το οποίο οι επιτελείς του project ονόμασαν «Περσεφόνη».
«Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε εκατό χρόνια θα έχουμε καταφέρει να κατασκευάσουμε σκάφη που θα μπορούν να πραγματοποιήσουν μακρινά διαστημικά ταξίδια.
Θα πρέπει λοιπόν να βρούμε έναν τρόπο ώστε το εσωτερικό του σκάφους να αποτελεί μια μίνι Γη. Να διαθέτει τις καιρικές, κλιματικές και άλλες συνθήκες που στηρίζουν την ύπαρξη και επιβίωση του ανθρώπου.
Πρέπει οι επιβάτες του σκάφους να ακολουθούν τους ίδιους φυσικούς και χημικούς ρυθμούς που βιώνει ο άνθρωπος στη Γη, και παράλληλα να έχει προβλεφθεί η ύπαρξη συνθηκών που θα επιτρέπουν εκτός από τη βιολογική και την ομαλή κοινωνική συμβίωση των επιβατών» ανέφερε η Ρέιτσελ Αρμστρονγκ, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Γκρίνουιτς που είναι η επικεφαλής του προγράμματος «Περσεφόνη».
ΠΗΓΗ: tovima.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου