Πέμπτη 27 Μαΐου 2021

 

Μια γιγαντιαία χελώνα που εντοπίστηκε το 2019 στα νησιά Γκαλαπάγκος ανήκει σε ένα είδος το οποίο οι επιστήμονες θεωρούσαν μέχρι τώρα ότι εξαφανίστηκε πριν από έναν αιώνα, ανακοίνωσε η κυβέρνηση του Ισημερινού.

Το Εθνικό Πάρκο των Γκαλαπάγκος ετοιμάζει μια ερευνητική αποστολή που θα αναλάβει να εντοπίσει και άλλες γιγαντιαίες χελώνες, σε μια προσπάθεια να σωθεί το είδος.

Η χελώνα βρέθηκε πριν από δύο χρόνια στο νησί Φερναντίνα, ένα από τα πιο παρθένα του αρχιπελάγους, κατά τη διάρκεια μιας κοινής αποστολής του Εθνικού Πάρκου και της Υπηρεσίας Περιβαλλοντικής Προστασίας των Γκαλαπάγκος. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Γέιλ στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι ανήκε στο είδος Chelonoidis phantasticus, το οποίο οι ειδικοί θεωρούσαν εξαφανισμένο.

«Το Πανεπιστήμιο Γέιλ έδωσε στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα των γενετικών μελετών και τη σύγκριση με το DNA ενός δείγματος που είχε ληφθεί το 1906», ανέφερε το Πάρκο Γκαλαπάγκος.

Στα νησιά αυτά πολλά είδη χελωνών ζουν μαζί με φλαμίνγκο, άλμπατρος, κορμοράνους και σούλες. Πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας απειλούνται με εξαφάνιση.

«Την θεωρούσαμε εξαφανισμένη εδώ και πάνω από 100 χρόνια! Επιβεβαιώσαμε ότι υπάρχει», έγραψε στο Twitter ο υπουργός Περιβάλλοντος Γκουστάβο Μανρίκε.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Πάρκου, εκτιμάται ότι στα νησιά ζουν 60.000 γιγαντιαίες χελώνες διαφόρων ειδών. Μία από αυτές, ο «Μοναχικός Τζορτζ», μια αρσενική από το νησί Πίντα, ήταν η τελευταία του είδους της και πέθανε το 2012 χωρίς να αφήσει απογόνους.

 

Επιστήμονες δήλωσαν ότι  κατάφεραν να προσδιορίσουν την μεγαλύτερη δυνατή ηλικία, στην οποία μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος, συλλέγοντας δεδομένα εθελοντών από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.

Κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η μέγιστη δυνατή ηλικία για τα ανθρώπινα όντα είναι τα 150 έτη.

Το όριο αυτό ξεπερνά την ηλικία του γηραιότερου ατόμου που έχει καταγραφεί ποτέ να έζησε στον πλανήτη μας: Μιας Γαλλίδας ονόματι Ζαν Κλεμάν, η οποία απεβίωσε το 1997, έχοντας επιβεβαιωμένα ζήσει για 122 ολόκληρα χρόνια.

Τα δεδομένα που συνέλεξαν οι επιστήμονες από τους εθελοντές- κυρίως σχετικά με την υγεία και τη φυσική τους κατάσταση- αναλύθηκαν με τη χρήση τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη μακροζωία βασίζεται σε δύο άξονες: Τη βιολογική μας ηλικία, που σχετίζεται με τον τρόπο ζωής, το στρες και την ύπαρξη- ή μη- χρόνιων νοσημάτων, αλλά και την «ανθεκτικότητά» μας, που έχει να κάνει με την ταχύτητα με την οποία ανακάμπτουμε από τις δυσκολίες και τις πιέσεις που βιώνουμε.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, η «ανθεκτικότητα» των ανθρώπων εξαλείφεται εντελώς ανάμεσα στα 120 με 150 χρόνια ζωής, οδηγώντας μας σε μια ανικανότητα να «επανέλθουμε» μετά από ένα σοκ που θα μας επηρεάσει σωματικά και/ή ψυχικά.

«Μεγαλώνοντας, χρειαζόμαστε ολοένα και περισσότερο χρόνο για να ανακάμψουμε μετά από μια “διαταραχή”, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται πως περνάμε ολοένα και λιγότερο χρόνο, όντας σε μια φυσιολογική για τον οργανισμό μας κατάσταση», σχολίασε ο Τίμοθυ Β. Πίρκοφ, ένας εκ των συντακτών της έρευνας.

Ο καθηγητής Αντρέι Γκούντκοφ, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα, τόνισε τη σημασία των νέων ευρημάτων λέγοντας:

«Πρόκειται για μια πρωτοπορία στο χώρο της επιστήμης, καθώς προσδιορίζει επακριβώς και ξεχωρίζει τους παράγοντες που παίζουν ρόλο στην ανθρώπινη μακροζωία, καθώς και τον ποιο ρόλο παίζει ο καθένας τους».

«Παράλληλα, εξηγεί το γιατί ακόμη και η πιο αποτελεσματική πρόληψη και θεραπεία των ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία μπορεί να βελτιώσει το μέσο προσδόκιμο ζωής μας, αλλά όχι να το επιτείνει επ’ αόριστον».

«Αυτό, βέβαια, μέχρι να αναπτυχθούν πραγματικές θεραπείες αντιγήρανσης», καταλήγει.

Subscribe to RSS Feed Follow me on Twitter!