Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019


Κανείς -εκτός προφανώς από ένα κλειστό κύκλο ανθρώπων- δεν ξέρει τι κάνει στο διάστημα το μεγάλο ρομποτικό διαστημοπλάνο Χ-37Β της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, το οποίο επέστρεψε την Κυριακή στο Διαστημικό Κέντρο Κανάβεραλ της NASA στη Φλόριντα, μετά από μυστική αποστολή σε τροχιά γύρω από τη Γη, που διήρκεσε 780 μέρες, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Ήταν η πέμπτη μακράς διάρκειας αποστολή του εν λόγω αυτόνομου αεροπλάνου χωρίς πιλότο, το οποίο είχε εκτοξευθεί στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 με ένα πύραυλο Falcon 9 της Space X (οι τέσσερις προηγούμενες αποστολές είχαν γίνει με πύραυλο «Άτλας V»). Το προηγούμενο ρεκόρ παραμονής στον ουρανό του μυστηριώδους σκάφους Χ-37Β ήταν 718 μέρες και είχε πραγματοποιηθεί το Μάιο του 2017.
Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ διαθέτει τουλάχιστον δύο τέτοια επαναχρησιμοποιούμενα διαστημοπλάνα. Το Χ-37Β έχει κατασκευαστεί από τη Boeing, τροφοδοτείται με ηλιακή ενέργεια και θυμίζει σε μικρότερη κλίμακα τα -αποσυρμένα πλέον- αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία. Έχει μήκος 8,8 μέτρων, ύψος 2,9 μέτρων και άνοιγμα φτερών 4,6 μέτρων.Η ακριβής φύση των αποστολών του Χ-37Β παραμένει αυστηρά απόρρητη. Εκτιμάται ότι θέτει σε τροχιά δορυφόρους, πραγματοποιεί διαστημικά πειράματα, δοκιμάζει διαστημικά όπλα ή ακόμη ότι κάνει διαστημική κατασκοπεία στο έδαφος - ίσως όλα αυτά μαζί ή και κάτι άλλο. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ επισήμως ανέφερε ότι κατά την τελευταία αποστολή του το διαστημοπλάνο έκανε κάποια πειράματα (χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες) και ότι έθεσε σε τροχιά μικρούς δορυφόρους.
Το Χ-37Β είχε αναπτυχθεί αρχικά από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) το 1999 ως εργαλείο για τη δοκιμή μελλοντικών διαστημικών τεχνολογιών, αλλά το 2004 η Υπηρεσία Προωθημένων Αμυντικών Ερευνών (DARPA) του Πενταγώνου ανέλαβε τη μετεξέλιξη του σκάφους σε στρατιωτικό.
Η πρώτη πτήση του έγινε το 2010 και διήρκεσε 224 μέρες, ενώ η δεύτερη το 2011 ήταν διάρκειας 468 ημερών. Συνολικά μέχρι σήμερα ο μικρός στόλος των Χ-37Β έχει περάσει 2.865 μέρες σε τροχιά γύρω από τη Γη, χωρίς (σχεδόν) κανείς να μην ξέρει τι στο καλό κάνει εκεί πάνω..

Μία από τις τάσεις που έρχεται και ξανάρχεται, με νέες προτάσεις κάθε φορά και δίχως να κουράζει, είναι το κολεγιακό στιλ.
Πρόκειται για ένα στιλ το οποίο φέρνει όλα τα κομμάτια ενός αρχετυπικού, καλοντυμένου preppy σε μία μελωδική συνύπαρξη με τα ενήλικα στοιχεία.
Αυτά ακριβώς τα ενήλικα στοιχεία είναι που το βγάζουν από τα σχολικά γήπεδα και το βάζουν σε αίθουσες συσκέψεων και σε επαγγελματικές συναντήσεις.
IN ICONS WE TRUST
Όπως εξηγεί η ομάδα του In Icons We Trust, το λουκ αυτό ξεχωρίζει για τους εξής λόγους:
· Για τη σημασία του να φοράει κανείς τζιν και μάλιστα καλό τζιν, σχεδόν tailor made, συνδυασμένο με σακάκι.
· Συνδυάζεται με σακάκι το οποίο δίνει την αίσθηση της φθοράς, όπως τα αγαπημένα κομμάτια που δεν βγάζεις ποτέ από πάνω σου. Το συγκεκριμένο σακάκι θα πρέπει να μπαίνει σαν γάντι.
· Η μαρινιέρα έχει διάφορες εκδοχές, είτε σε χειμωνιάτικη έκδοση, είτε με γήινα χρώματα στη ρίγα. Η συγκεκριμένη ακροβατεί περίτεχνα και στα όρια του athleisure.
· Το συγκεκριμένο λουκ επιτρέπει πειραματισμούς με αξεσουάρ έντονου χαρακτήρα και άποψης, όπως ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως με δυνατή προσωπικότητα.
· Είναι ίσως ο μοναδικός καμβάς για να μπορέσει κανείς να φορέσει αθλητικά παπούτσια στη δουλειά. Τα sneakers εδώ εναρμονίζονται απόλυτα.
IN ICONS WE TRUST
THE LOOK Κοτλέ σακάκι και πουλόβερ Antony Morato, τζιν παντελόνι U.S Polo Assn και sneakers Diadora. Διαθέσιμα από τη Shop & Trade.
Γυαλιά οράσεως Prada. Διαθέσιμα από τη Luxottica Hellas.

IN ICONS WE TRUST
Πηγή: In Icons We Trust

Μηχανικοί του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) στις ΗΠΑ δημιούργησαν το πρώτο σύστημα ολόσωμου τηλεχειρισμού, που μεταδίδει την κίνηση ενός ανθρώπου σε ένα δίποδο ρομπότ.
Έτσι, όταν ένας άνθρωπος-χειριστής περπατάει, τρέχει ή πηδάει, το ρομπότ κάνει το ίδιο με συγχρονισμένο τρόπο.
Στο παρελθόν οι ερευνητές του ΜΙΤ είχαν πετύχει κάτι τέτοιο μόνο με το πάνω μέρος του σώματος (ρομποτικό σύστημα HERMES), ενώ τώρα βελτίωσαν την τεχνολογία τους ώστε για πρώτη φορά να μεταφέρει αυτόματα όλη την κίνηση του σώματος ενός ανθρώπου σε ένα δίποδο ρομπότ, το οποίο μιμείται τον άνθρωπο. Παράλληλα, το ρομπότ μεταφέρει στον άνθρωπο πληροφορίες για τη δική του κατάσταση ισορροπίας.Το νέο σύστημα με την ονομασία «Little HERMES», το οποίο βασίζεται σε ένα ειδικό ηλεκτρονικό γιλέκο που φοριέται από τον χειριστή, καθώς και σε έναν ειδικό αλγόριθμο που επιτρέπει στο ρομπότ να «μεταφράζει» τα σήματα από τον άνθρωπο, ελπίζεται ότι θα δώσει ταχύτερα στα ρομπότ την ικανότητα να αποκτήσουν πιο φυσικές και συγχρονισμένες κινήσεις όπως του ανθρώπου.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζοάο Ράμος, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ρομποτικής «Science Robotics», ανέφεραν ότι ευελπιστούν πως θα βελτιώσουν κι άλλο το σύστημά τους χρησιμοποιώντας πιο εξελιγμένα δίποδα ρομπότ, ελαχιστοποιώντας τη χρονική υστέρηση της επικοινωνίας μεταξύ χειριστή και ρομπότ και αναζητώντας νέους τρόπους επικοινωνίας ανθρώπου-μηχανής, για παράδειγμα μέσω βιοσημάτων.
Τέτοια ρομπότ θα είναι ιδανικά για χρήση σε περιπτώσεις φυσικών ή άλλων καταστροφών όπου δεν μπορούν να προσεγγίσουν άνθρωποι (πυρκαγιά σε κτίριο, έκρηξη σε πυρηνικό εργοστάσιο, διαρροή χημικών αερίων κ.ά.). Μέχρι σήμερα ακόμη και τα καλύτερα αυτόνομα ανθρωποειδή ρομπότ δεν έχουν εφάμιλλες με τους ανθρώπους ικανότητες κίνησης σε πραγματικές συνθήκες, συχνά χάνοντας την ισορροπία τους, σκοντάφτοντας και πέφτοντας κάτω.
Γι' αυτό ορισμένοι επιστήμονες αναπτύσσουν μεθόδους τηλεχειρισμού που θα επιτρέπουν στα ρομπότ να έχουν πιο φυσικές και πολύπλοκες κινήσεις στον χώρο. Η μεγάλη τεχνική πρόκληση είναι ο άμεσος δυναμικός συγχρονισμός του ανθρώπου-χειριστή με το ρομπότ. Με το νέο σύστημα, όποτε ο άνθρωπος χειριστής νιώθει ότι το ρομπότ πάει να πέσει, προσαρμόζει τη θέση και την κίνησή του, ώστε και το ρομπότ να… έλθει στα ίσια του.
Μέχρι στιγμής το τηλε-ελεγχόμενο ρομπότ μπορεί -με την καθοδήγηση ενός ανθρώπου- να ανοίξει μία βαριά πόρτα, να σηκώσει ή να πετάξει βαριά αντικείμενα, διατηρώντας την ισορροπία του. Οι ερευνητές εργάζονται να το βελτιώσουν ακόμη περισσότερο, ώστε μελλοντικά να είναι σε θέση να κινηθεί άνετα σε μία ζώνη φυσικής ή άλλης καταστροφής.
Subscribe to RSS Feed Follow me on Twitter!