10 πράγματα που δεν ξέρατε για την Αίγινα

Τα βασικά τα ξέρετε: Βουτιές στο Κλειδί, ποτά στα Περδικιώτικα, απογευματινό καφεδάκι στη Ρέμβη, θαλασσινές περαντζάδες στο πλακόστρωτο της Πέρδικας, μεζεδάκια στον Σκοτάδη και ουζοποικιλίες στον ΝΟΑ. Καιρός να μάθετε μερικά πράγματα παραπάνω για το νησί που περνά τα Σαββατοκύριακά της η μισή Αθήνα.

Στο δρόμο για την Αγία Μαρίνα, αμέσως μετά τον Άγιο Νεκτάριο, στο λοφάκι της Παλιαχώρας (που διαβάζεται έτσι, μία λέξη, ούτε Παλαιά Χώρα, ούτε Παλαιόχωρα) σώζονται 33 εκκλησάκια, από τα 50 που υπήρχαν συνολικά, χτισμένα από τον 12ο ως τον 18ο αιώνα. Επίσης, ξέφωτα και τραπεζάκια για πικνίκ στη σκιά των δέντρων, και μονοπάτια τέλεια για ανοιξιάτικες ή φθινοπωρινές πεζοπορίες.

Κάποιες από τις ελιές του Ελαιώνα έχουν προλάβει ζωντανό τον Καποδίστρια. Κάποιες θα μπορούσαν να έχουν δει και τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Οι γηραιότερες λέγεται ότι ξεπερνούν τα 500 χρόνια. Θα το μαντεύατε άνετα από τις κουφάλες τους, που είναι σαν ολόκληρα διαμερίσματα –κάποιες φτάνουν τα 30 τετραγωνικά μέτρα.



Τρία θερινά σινεμά υπάρχουν στην πόλη της Αίγινας, αν νοσταλγήσετε σινεφίλ βραδιές κάτω από τα αστέρια στις διακοπές σας: Το παραθαλάσσιο Ακρογιάλι τυγχάνει το δικό μας αγαπημένο, αλλά εξίσου όμορφα είναι και το Άνεσις, κρυμμένο στα σοκάκια, και το Ολυμπία, πλάι στο γήπεδο.

Επάνω από την παραλία της Χορεύτρας, ανάμεσα στη Σουβάλα και τη Βαγία, θα δοκιμάσετε τέλεια πίτσα ψημένη στον ξυλόφουρνο. Οι λάτρεις του ιταλικού εδέσματος ορκίζονται επίσης στο όνομα της Πίτσα Γιώτας, κοντά στις Φυλακές, που φτιάχνει ασύγκριτη old school πίτσα για το χέρι, η οποία έχει μεγαλώσει ολόκληρες γενιές Αιγινητών και συνεχίζει ίδια κι απαράλλαχτη.

Μια που το ‘φερε η κουβέντα, το εντυπωσιακό κτίριο στο οποίο οι Αιγινήτες αναφέρονται ως «Φυλακές», ήταν στην πρώτη του χρήση ορφανοτροφείο. Χτίστηκε το 1829, για να στεγάσει τα ορφανά παιδιά της ελληνικής επανάστασης, κατ’ εντολή του Ιωάννη Καποδίστρια και λειτούργησε ως το 1834. Εγκαταλείφθηκε ως το 1880, όταν και ξαναλειτούργησε ως φυλακές όμως αυτή τη φορά, για περίπου εκατό χρόνια. Από εκεί και μετά, έχει στεγάσει το Εθνικό Κέντρο Προστασίας Άγριας Ζωής, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90, και εικαστικές εγκαταστάσεις, πιο πρόσφατα.

Ένα από τα ωραιότερα κτίρια που θα συναντήσετε αν οδηγήσετε –ή περπατήσετε– τον παραλιακό δρόμο που συνδέει την πόλη της Αίγινας με την Σουβάλα, αυτό με τα γαλάζια παράθυρα επάνω στην στροφή του δρόμου, υπήρξε κάποτε το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη. Δυστυχώς, δεν είναι επισκέψιμο.



«Χώρες» έχουν οι Κυκλάδες. Η πόλη-πρωτεύουσα-λιμάνι της Αίγινας λέγεται απλά πόλη της Αίγινας, ή ακόμα καλύτερα σκέτο Αίγινα. «Πάω στην Αίγινα» όταν βρίσκεσαι οπουδήποτε πάνω στο νησί, σημαίνει ότι πας στην πόλη-πρωτεύουσα-λιμάνι της Αίγινας. «Πάω στην Χώρα» σημαίνει ότι είσαι ξένος –και αστείος.

Όπως θα σας πει κάθε νησιώτης που δεν γεννήθηκε προχτές, η δροσιά είναι στα βουνά, όχι δίπλα στις θάλασσες. Αφήστε τα παραθαλάσσια ουζερί για τις υποφερτές από άποψη θερμοκρασίας μέρες, και αναζητήστε καταφύγιο από τον καύσωνα σε ορεινά χωριά όπως η Παχιοράχη ή του Ανιτσαίου (και όχι «το Ανιτσαίο», κατά τα «του Ψυρρή» και «του Γουδή»). Εδώ θα βρείτε και ένα από τα καλύτερα μυστικά ταβερνάκια του νησιού, το Πέτρινο.

Ο Ναός της Αφαίας είναι ένας από τους καλύτερα διατηρημένους ναούς της αρχαιότητας. Στον αντίποδά του, από τον Ναό του Ελάνιου Δία, στην ψηλότερη κορυφή του ψηλότερου βουνού της Αίγινας –το οποίο λέγεται απλά Όρος– δεν σώζονται παρά ελάχιστα απομεινάρια. Ωστόσο, το μονοπάτι ως εκεί και η θέα γύρω του αξίζουν με το παραπάνω την ανάβαση, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη.

Το ότι το νησί δεν φημίζεται για τις παραλίες του –όπως άλλωστε και ολόκληρος σχεδόν ο Σαρωνικός– είναι κοινό μυστικό. Αν θέλετε πραγματικά φαντασμαγορικά νερά, θα περάσετε με το καραβάκι από την Πέρδικα στο απέναντι, ακατοίκητο νησάκι της Μονής.

Περισσότερα

Βρετανοί και Έλληνες ερευνητές δημιούργησαν οπτοηλεκτρονικό διακόπτη «υγρού» φωτός

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ στη Βρετανία και του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) στην Κρήτη δημιούργησαν ένα πρωτοποριακό μικροσκοπικό οπτοηλεκτρονικό διακόπτη.

Η συσκευή μπορεί να αλλάξει τη στροφορμή μιας «υγρής» μορφής φωτός και, καθώς γεφυρώνει το κενό ανάμεσα στο φως και στον ηλεκτρισμό, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη ακόμη πιο γρήγορων και μικρότερων «τσιπ». Θα πρόκειται για μια νέα γενιά ηλεκτρονικών, που μπορούν πλέον να βασίζονται σε αυτό το -«ρευστό» σαν ρεύμα- φως.

Μέχρι σήμερα υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στο πώς γίνεται η επεξεργασία των πληροφοριών και πώς αυτές μεταδίδονται.

Για την επεξεργασία χρησιμοποιούνται ηλεκτρικά φορτία μέσα σε τσιπ ημιαγωγών, ενώ για την μετάδοση χρησιμοποιούνται παλμοί φωτός μέσα σε οπτικές ίνες.

Οι τωρινές μέθοδοι μετατροπής των οπτικών σημάτων σε ηλεκτρικά και αντίστροφα θεωρούνται αργές, γι' αυτό αναζητούνται τρόποι να «παντρευτούν».

Από την άλλη, για να γίνουν οι υπολογιστές και γενικότερα οι ηλεκτρονικές συσκευές πιο γρήγορες, πρέπει συνεχώς να ενσωματώνονται ολοένα περισσότερα τρανζίστορ (που λειτουργούν ως διακόπτες) μέσα στα «τσιπάκια». Εδώ και 50 χρόνια ο αριθμός των τρανζίστορ σε ένα τσιπ διπλασιάζεται κάθε περίπου δύο χρόνια (ο λεγόμενος «νόμος του Μουρ»), όμως όσο μικραίνουν τα τσιπάκια και τα τρανζίστορ πλησιάζουν στο φυσικό όριο σμίκρυνσής τους, τόσο πιο δύσκολο είναι να συνεχιστεί αυτή η τάση. Γι' αυτό, αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις, πέρα από τα ηλεκτρόνια, ως φορείς των πληροφοριών μέσα στα τσιπάκια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζέρεμι Μπάουμπεργκ του Κέντρου Νανοφωτονικής του Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για νέα υλικά "Nature Materials", δημιούργησαν ένα εναλλακτικό διακόπτη που χρησιμοποιεί μια νέα κατάσταση της ύλης, το λεγόμενο Πολαριτονικό Συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν.

Τα πολαριτόνια είναι ψευδο-σωματίδια με μοναδικές ιδιότητες, μεταξύ των οποίων η συμπύκνωσή τους, όταν πολλά από αυτά συνυπάρχουν στον ίδιο μικρό χώρο, με τον ίδιο τρόπο που συμπυκνώνονται οι σταγόνες του νερού, όταν υπάρχει πολλή υγρασία (εξ ου και ο όρος «υγρό» φως). Το ρευστό αυτό φως μπορεί να κινηθεί προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού ή αντίστροφα.

Εφαρμόζοντας ένα ηλεκτρικό πεδίο, οι επιστήμονες κατάφεραν να ελέγξουν τη φορά (στροφορμή) του συμπυκνώματος και -εν είδει διακόπτη- να το εναλλάσσουν ανάμεσα στις δύο κατευθύνσεις. Το πολαριτονικό υγρό εκπέμπει φως, επίσης προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού ή αντίστροφα, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να μεταδοθεί μέσω οπτικών ινών, μετατρέποντας έτσι τα ηλεκτρικά σήματα σε οπτικά.

«Ο πολαριτονικός διακόπτης ενοποιεί τις καλύτερες ιδιότητες της ηλεκτρονικής και της οπτικής σε μια μικροσκοπική συσκευή, που μπορεί να λειτουργήσει με πολύ υψηλές ταχύτητες, ενώ χρησιμοποιεί τις ελάχιστες ποσότητες ενέργειας», δήλωσε ο κύριος ερευνητής δρ Αλεξάντερ Ντράισμαν του ιστορικού Εργαστηρίου Κάβεντις του Κέμπριτζ.

Στην έρευνα συμμετείχε καθοριστικά ο Παύλος Σαββίδης, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης & Τεχνολογίας Υλικών του Πανεπιστημίου Κρήτης και ερευνητής στο Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής & Λέιζερ του ΙΤΕ στο Ηράκλειο. Ο Έλληνας επιστήμονας και η ομάδα του βρίσκονται στην πρωτοπορία στη χώρα μας, όσον αφορά την έρευνα πάνω στα πολαριτόνια και τις διάφορες εφαρμογές τους στο πεδίο των οπτοηλεκτρονικών.

Προς το παρόν, ο νέος διακόπτης δουλεύει σε πολύ χαμηλές (κρυογονικές) θερμοκρασίες, αλλά ήδη οι Έλληνες και Βρετανοί ερευνητές αναπτύσσουν άλλα υλικά, που θα μπορούν να λειτουργούν σε θερμοκρασία δωματίου, ώστε η συσκευή να μπορεί να αξιοποιηθεί εμπορικά.

Ο κ. Σαββίδης δήλωσε αισιόδοξος ότι θα καταστεί εφικτή η μαζική παραγωγή του νέου διακόπτη στο εγγύς μέλλον, καθώς η δημιουργία του βασίζεται σε καθιερωμένες πλέον τεχνολογίες.

Ο Έλληνας ερευνητής αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1998 και πήρε το διδακτορικό του από το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον το 2001.

Και μια άγνωστη έως τώρα μορφή του φωτός

Σε μια άλλη αξιοσημείωτη επιστημονική εξέλιξη σχετικά με το φως, ερευνητές του Imperial College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον δρα Βιντσέντζο Τζιανίνι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", ανακάλυψαν ότι είναι δυνατό το φως να υπάρξει σε μια νέα μορφή, όταν σε αυτό «προσαρτάται» ένα και μοναδικό ηλεκτρόνιο, συνδυάζοντας έτσι τις ιδιότητες και των δύο.

Το συνδυασμένο φως-ηλεκτρόνιο μπορεί να έχει μοναδικές ιδιότητες, τέτοιες που θα επέτρεπαν μελλοντικά στα κυκλώματα των τσιπ να λειτουργούν πλέον με φωτόνια αντί για ηλεκτρόνια.

Σύνδεσμος: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες στις διευθύνσεις: http://10.1038/nmat4722 και http://www.nature.com/ncomms/2016/160805/ncomms12375/full/ncomms12375.html

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Περισσότερα

«Τέλος εποχής» για τα παγκόσμια ρεκόρ στα αγωνίσματα δρόμου;

Μήπως έχει αρχίσει να ξεθωριάζει το μότο «Citius, altius, fortius» (ταχύτερα, ψηλότερα πιο δυνατά) των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς πλησιάζουμε στο σημείο όπου οι αθλητικές επιδόσεις θα αγγίξουν τα απόλυτα όρια της ανθρώπινης βιολογίας;

Αυτό το ερώτημα απαντά έρευνα μίας διεθνής ομάδας επιστημόνων, η οποία ανέλυσε την εξέλιξη των παγκόσμιων ρεκόρ στα αγωνίσματα δρόμου, από την εποχή αναβίωσης των αγώνων μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, στην περίπτωση των γυναικών φαίνεται όντως πως οι καλύτερες επιδόσεις έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν τάσεις σταθεροποίησης στις διοργανώσεις των τελευταίων ετών. Για τους άντρες δρομείς, ωστόσο, τα πράγματα κινούνται στον αντίποδα, καθώς μέσα στις επόμενες δεκαετίες είναι πιθανόν να καταρριφθούν τα ρεκόρ στις περισσότερες αποστάσεις – από τα 200 έως τα 10.000.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό European Journal of Sport Science, ενώ επικεφαλής των συντακτών της ήταν ο Δρ Μάρτιν Βάις από το Ινστιτούτο Ενέργειας και Μεταφοράς της Ε.Ε. στην Ιταλία.Για την πραγματοποίησή της, οι ερευνητές αξιοποίησαν τεχνικές που χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια στην κατασκευαστική βιομηχανία.

Ο λόγος είναι πως, όπως αναφέρουν οι ερευνητές στο άρθρο τους, και οι αθλητές μαθαίνουν από την εμπειρία τους, παίρνοντας μέρος σε μία ανταγωνιστική διαδικασία. Κάτι που επέτρεψε στην ερευνητική ομάδα να δημιουργήσει μαθηματικά μοντέλα τα οποία, με βάση την εξέλιξη των αθλητικών επιδόσεων στο πέρασμα των χρόνων, μπόρεσαν να προσδιορίσουν τις μακροπρόθεσμες τάσεις.

Κάνοντας έναν απολογισμό της ιστορίας των αγωνισμάτων μέχρι σήμερα, τα μοντέλα επιβεβαίωσαν τη δραστική βελτίωση των επιδόσεων από δεκαετία σε δεκαετία. Έτσι, για παράδειγμα, από την εποχή των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, ο καλύτερος ετησίως χρόνος στα αγωνίσματα ταχύτητας αυξήθηκε κατά 25%.

Ενδεικτικό είναι πως αν ο Γιουσέιν Μπολτ αναμετριόταν στα 100 μέτρα με τον καλύτερο δρομέα των αρχών του προηγούμενου αιώνα, τότε όταν θα τερμάτιζε ο Τζαμαϊκανός αθλητής, ο αντίπαλός τους θα βρισκόταν σε απόσταση πάνω από 10 μέτρα από το φίνις.

Η ομάδα βρήκε επίσης ότι οι γυναίκες βελτίωσαν την απόδοσή τους κατά 67% από τους πρώτους Ολυμπιακούς. Απόδειξη το γεγονός ότι η Αμερικανίδα Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ, κάτοχος έως σήμερα του ρεκόρ στα 100 μέτρα, θα έκοβε το νήμα αφήνοντας 37 μέτρα πίσω της την παγκόσμια πρωταθλήτρια των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

Ωστόσο, τα δεδομένα δείχνουν πως, αναφορικά με τους αγώνες σπριντ, οι αθλήτριες προσεγγίζουν τα όρια της φυσιολογίας του γυναικείου ανθρώπινου σώματος. Έτσι μετά από μία «περίεργα» απότομη άνοδο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, το 1988, έχουν πλέον σταθεροποιηθεί οι καλύτερες επιδόσεις. Επομένως, σύμφωνα με την έρευνα, δεν θα πρέπει να αναμένεται σύντομα να καταρριφθούν τα ρεκόρ στα 100 και 200 μέτρα, που σημείωσε η Γκρίφιθ-Τζόινερ το 1988.

Μάλιστα, η πρόβλεψη για τις μεγαλύτερες αποστάσεις είναι εξίσου δυσοίωνη. «Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καμία αθλήτρια σε μικρές και μεγάλες αποστάσεις δεν προσέγγισε τις επιδόσεις που καταγράφηκαν τις δεκαετίες του 1980 και του 1990», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο.

Οι προβλέψεις είναι αντίθετες στην περίπτωση των ανδρών, όπου μέσα στα επόμενα 20 χρόνια αναμένεται να μην λείψουν τα παγκόσμια ρεκόρ. Και μάλιστα, χωρίς το μαθηματικό μοντέλο να λαμβάνει υπόψη τους πως ορισμένα ρεκόρ ευνοούνται και από τις συνθήκες, όπως για παράδειγμα τον άνεμο.

ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr

Περισσότερα

Πάμε για καφέ στο Θησείο;

Κρυμμένες industrial αυλές και πολύχρωμες καρέκλες καφενείου στο πλακόστρωτο. Καφέδες στο παράθυρο με θέα τις γραμμές των τρένων και σπιτικές λεμονάδες σε συνεργατικά στέκια. Ροκ και indie μουσικές ή και εκθέσεις τέχνης σε ethnic κήπους. Το Θησείο είναι γεμάτο ενδιαφέροντα μέρη για να απολαύσουμε τον καφέ μας, και παρακάτω συγκεντρώνουμε τα επτά αγαπημένα μας.

Underdog
Ηρακλειδών 8, τηλ: 2130365393

Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά τρεις παγκόσμιοι πρωταθλητές barista ετοιμάζουν τους εκλεκτούς καφέδες στο Underdog, το πλέον hip στέκι του Θησείου, για να τους απολαύσουμε στους μεγάλους βιομηχανικούς πάγκους και τα τραπεζάκια τα οποία απλώνονται σε διάφορα επίπεδα του εσωτερικού χώρου, αλλά και στην ωραιότατη, κρυμμένη πίσω αυλή με την καλοκαιρινή διάθεση. Το Undedog αποτελεί παράλληλα εταιρία καβουρδίσματος καφέ, με ποικιλίες που μπορούμε να προμηθευτούμε για το σπίτι, ενώ τα σαββατοκύριακα αργοπίνουμε καφέ μαζί με το λαχταριστό του brunch, που περιλαμβάνει pancakes, σαλάτες, ομελέτες και σάντουιτσάκια.

Πικάπ 
Δημοφώντος 10, τηλ.: 2112145079

Στο ήσυχο δρομάκι της Δημοφώντος βρίσκεται το πιο χαλαρό, παρεΐστικο και με ψαγμένες μουσικές café bar της περιοχής. Στο Πικάπ με τις βιομηχανικές λεπτομέρειες στο εσωτερικό και το ωραιότατο φαρδύ πεζοδρόμιο έξω, όπου μπορούμε να αράξουμε τους καλοκαιρινούς μήνες, απολαμβάνουμε καφέ με λιγότερα από 3€ και αργότερα το γυρνάμε σε φθηνά, καθαρά ποτά στα 5€.

6 – Συνεργατικό καφενείο Θησείου
Τριών Ιεραρχών 21, τηλ.: 210 3451813

Στα «σύνορα» Θησείου και Πετραλώνων, μια παρέα μετέτρεψε αυτή την νοσταλγική γωνιά σε μποέμ κολεκτίβα, όμορφα διακοσμημένη με ανθισμένες γλάστρες και ρετρό λεπτομέρειες. Εδώ, καθόμαστε στα ξύλινα τραπεζάκια για φθηνό καφεδάκι (1,5 ως 3€), υπέροχα σπιτικά αναψυκτικά, ωραίες μουσικές, και μένουμε ως το βράδυ, μιας και η μπάρα του Συνεργατικού καφενείου αποφάσισε να παρουσιάσει νέα λίστα καλοκαιρινών κοκτέιλ στα 7-8€.

Paralelo 33
Αμφικτύονος 33, 6937229775

Ένα παλιό αρχοντικό του Θησείου μετατράπηκε σε φιλόξενο café bar, που απλώνει τραπεζάκια και πάγκους στα δύο «παράλληλα» δωμάτιά του και στην μακρόστενη αυλή-διάδρομο ανάμεσά τους. Εδώ, σε ατμόσφαιρα μποέμ καφενείου, ξεκινάμε με καφεδάκι (ως 3€) και συνεχίζουμε με ελληνικά κι ανατολίτικα μεζεδάκια ή και ποτά αργότερα, στα 5,50€. Οι μουσικές κινούνται μεταξύ ethnic και funk ακουσμάτων.

Sowl
Ηρακλειδών 10

Την υπέροχη αυλή της Ηρακλειδών θα την θυμάστε σίγουρα από τα νεανικά σας μεσημέρια, τότε που πίνατε καφέ και παίζατε τάβλι στον Stavlo. Σήμερα, εδώ θα βρείτε έναν πολυχώρο για καφέ, φαγητό (με κάρτες street food και ελληνικού μπιστρό) και καλλιτεχνικές αναζητήσεις στο Sowl Studio Room. Μας κερδίζει η αύρα του χώρου, κάτι ανάμεσα σε hacienda και εξωτική αφρικανική όαση, καθώς και οι σπάνιες ποικιλίες καφέ. Σημειώστε ότι τους καλοκαιρινούς μήνες, το Sowl λειτουργεί από τις 16.00 το απόγευμα.

Λουξ
Θεσσαλονίκης 9
Οι χρωματιστές καρεκλίτσες καφενείου, απλωμένες στο πλακόστρωτο, με φόντο τα δέντρα της οδού Θεσσαλονίκης και τα βαγόνια του Ηλεκτρικού να περνούν, είναι το σκηνικό που δεν απαρνιούνται οι φανατικοί θαμώνες του Λουξ, ενός καφενέ που σερβίρει από νωρίς το πρωί καφέ (περί τα 3€), και συνεχίζει με ρακές, μπύρες μεζέδες και φτηνά ποτά (5,50€).

Παράθυρο
Τριών Ιεραρχών 1, τηλ: 2130264660

Από το «Παράθυρο», βλέπουμε με έναν φρέντο στο χέρι τα τρένα του ΗΣΑΠ να περνούν, στο μικρό αλλά φιλόξενο αυτό ροκ μαγαζάκι που ανοίγει τις πόρτες του (και… το παράθυρό του) από τις 7 το πρωί για την πρωινή μας δόση καφεΐνης στο απόλυτο αστικό περιβάλλον, εκεί που το Θησείο συναντά το Γκάζι από τη μία και τα Πετράλωνα από την άλλη. Σημειώστε ότι το μαγαζί είναι απόλυτα pet friendly. Το καλοκαίρι, αράζουμε στα αυτοσχέδια καναπεδάκια, στα φαρδιά σκαλοπάτια της εισόδου.

in2life.gr

Περισσότερα