Τρία κορίτσια μιλούν για τη ζωή-μαρτύριο στη Βόρεια Κορέα

η στιγµή που η ελληνική κυβέρνηση διστάζει να καταδικάσει τα εγκλήµατα των ολοκληρωτικών καθεστώτων του παρελθόντος, τρεις νεαρές γυναίκες, η Χαϊόνσιο Λι, η Ζιου-Γιον Τσόι και η Γεόνµι Παρκ, που έζησαν τον µεγάλο λιµό και τη φρίκη στη Βόρεια Κορέα µοιράζονται τις δικές τους ανατριχιαστικές ιστορίες από τη χώρα των Κιµ.
«Βαθιά µέσα µου ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ωστόσο εµείς οι Βορειοκορεάτες έχουµε εξειδικευτεί στο να λέµε ψέματα ακόµα και στον εαυτό µας. Ηταν φυσιολογικό να βλέπεις πτώµατα να επιπλέουν στο ποτάµι ή πεταµένα στις χωµατερές, νορµάλ να προσπερνάς έναν άγνωστο που εκλιπαρεί για βοήθεια», λέει η Γεόνµι Παρκ.
Η Χαϊόνσιο Λι είδε την πρώτη της εκτέλεση στη χώρα του Κιμ Γιονγκ Ουν στην ηλικία των εφτά ετών, ενώ η Ζιου-Γιον Τσόι μισούσε το γεγονός ότι ακόµη και τα ρούχα που φορούσαν, έπρεπε να τα εγκρίνει η κυβέρνηση, η οποία είχε απαγορεύσει τα έντονα χρώµατα.

Χαϊόνσιο Λι 

Σε ηλικία 7 ετών είδε την πρώτη της δηµόσια εκτέλεση, µια υποχρεωτική ρουτίνα για µαθητές ∆ηµοτικού. «Μεγάλωνα µε την πεποίθηση ότι η χώρα µου είναι η καλύτερη στον κόσµο. Τραγουδούσαµε το εθνικό άσµα “∆εν έχω τίποτα να ζηλέψω” και η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πεινάσει ποτέ. Μέχρι που µια µέρα αυτό άλλαξε».
Η Χαϊόνσιο Λι κρατώντας το βιβλίο της, ελεύθερη πια

Γεννηµένη το 1980, η Λι κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν έζησε τον µεγάλο λιµό της Βόρειας Κορέας, µε την κυβέρνηση να δίνει προτεραιότητα στη σίτιση του Στρατού αφήνοντας παιδιά να πεθαίνουν. Φυγαδεύτηκε στην Κίνα το 1997 και δέκα δύσκολα χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε στη Νότια Κορέα, όπου ζει σήµερα µε τον Αµερικανό σύζυγό της. Η οµιλία της στο TED έχει πάνω από 4 εκατοµµύρια views στο YouTube. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «The Girl With Seven Names: a North Korean Defector’s Story» (εκδ. Harper Collins), απ’ όπου το παρακάτω απόσπασµα:
«Από το ∆ηµοτικό είναι υποχρεωτικό να παρακολουθούµε δηµόσιες εκτελέσεις. Για να εξασφαλίσουν µεγάλο πλήθος θεατών, συχνά κλείνουν τα εργοστάσια και στέλνουν εκεί τους εργάτες. Πάντα προσπαθούσα να τις αποφεύγω, αλλά τη συγκεκριµένη εκτέλεση ήθελα να τη δω γιατί ήξερα έναν από τους άνδρες που θα σκότωναν. Πολλοί άνθρωποι στην πόλη µου τον ήξεραν. Μπορεί να σκέφτεσαι ότι η δηµόσια εκτέλεση ενός γνωστού σου είναι το τελευταίο πράγµα που θέλεις να δεις, όµως στην πραγµατικότητα το αντίθετο συνέβαινε: ο κόσµος έβρισκε δικαιολογίες για να µην πάει στην εκτέλεση ενός αγνώστου, ενώ αν γνώριζαν προσωπικά το θύµα το θεωρούσαν υποχρέωσή τους να είναι εκεί – περίπου όπως θα πήγαιναν σε µια κηδεία.
Ηταν 20άρης, µε οικονοµική άνεση και δηµοφιλής στα κορίτσια. Το έγκληµά του ήταν ότι βοηθούσε ανθρώπους που ήθελαν να αυτοµολήσουν στην Κίνα και ότι πουλούσε απαγορευµένα αγαθά. Βέβαια το αληθινό του παράπτωµα ήταν ότι συνέχιζε την παράνοµη δραστηριότητά του κατά την περίοδο πένθους που είχε επιβληθεί στη χώρα µετά τον θάνατο του ηγέτη Κιµ Ιλ Σουνγκ (σ.σ. απεβίωσε το 1994) .
Θα τον πυροβολούσαν µαζί µε άλλους τρεις στο Αεροδρόµιο Hyesan, έναν συνήθη χώρο εκτελέσεων. Τους έφεραν µε φορτηγάκι µπροστά σε ένα µεγάλο πλήθος που περίµενε στην ανυπόφορη ζέστη. Μια οµάδα αστυνοµικών έσυρε τον νεαρό στην εξέδρα, οι µύτες των ποδιών του διέγραφαν το χώµα και φαινόταν πεθαµένος ήδη. Εδεσαν τους µελλοθάνατους σε έναν στύλο, ξεκίνησαν µια “δίκη του λαού” µε συνοπτικές διαδικασίες και ο δικαστής ρώτησε τα θύµατα αν είχαν κάποια τελευταία επιθυµία, ερώτηση στην οποία δεν περίµενε καµία απάντηση, καθώς οι άνδρες είχαν φιµωθεί, µε το στόµα τους γεµάτο πέτρες, µην τυχόν και βλαστηµήσουν το καθεστώς πεθαίνοντας.
Τρεις σκοπευτές πήραν θέση. Ο θόρυβος έσκισε τον ξηρό αέρα, έπεσαν τρεις πυροβολισµοί: ο πρώτος στο κεφάλι, ο δεύτερος στο στήθος, ο τρίτος στο στοµάχι. Το κεφάλι του αγοριού από τη γειτονιά µου εξερράγη, αφήνοντας έναν λεπτό ροζ καπνό. Η οικογένειά του είχε αναγκαστεί να βλέπει.
Λίγες µέρες αργότερα είδα για πρώτη φορά τι σηµαίνει πείνα. Στην αγορά έξω από έναν σταθµό τραίνου στο Hyesan, µια γυναίκα καθόταν στο χώµα αγκαλιά µε το µωρό της. Ηταν χλωµοί, αποστεωµένοι και ντυµένοι µε κουρέλια. Το πρόσωπο και τα µαλλιά της γυναίκας ήταν σκεπασµένα µε βρωµιά. Φαινόταν άρρωστη. Ο κόσµος τούς προσπερνούσε σαν να ήταν αόρατοι.
Εγώ όµως δεν µπορούσα να τους αγνοήσω. Αφησα ένα χαρτονόµισµα των 100 γουόν στην ποδιά του µωρού. Σκέφτηκα ότι ήταν ανώφελο να το δώσω στη µητέρα. Τα µάτια της ήταν θολά, το βλέµµα της δεν εστίαζε πουθενά. ∆εν µε έβλεπε. Υπέθεσα ότι θα πέθαινε. Τα χρήµατα θα τους εξασφάλιζαν φαγητό για µερικές ηµέρες.
“Εσωσα ένα µωρό σήµερα”, είπα στη µητέρα µου όταν γύρισα σπίτι. “Τι εννοείς;” της είπα τι έκανα και γύρισε έξαλλη. “Είσαι χαζή; Πώς µπορεί ένα µωρό να αγοράσει οτιδήποτε; Τώρα κάποιος κλέφτης θα έχει πάρει λεφτά από εκεί. Επρεπε να τους αγοράσεις φαγητό”. Είχε δίκιο και ένιωσα ένοχη».

Γεόνµι Παρκ

Το 2007, σε ηλικία 13 ετών, η Γιόνµι και η µητέρα της αποφάσισαν να γλιτώσουν από την πείνα και τις βαρβαρότητες δραπετεύοντας στην Κίνα. Αυτό όµως δεν ήταν καθόλου απλό. Περιγράφει την εµπειρία της στο βιβλίο της «In order to Live: A North Korean Girl’s Journey to Freedom» (εκδ. Penguin).

H Γεόνμι Παρκ και το εξώφυλλο του βιβλίου της

«Βαθιά µέσα µου ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ωστόσο εµείς οι Βορειοκορεάτες έχουµε εξειδικευτεί στο να λέµε ψέµατα ακόµα και στον εαυτό µας. Tα παγωµένα µωρά που οι υποσιτισµένες µητέρες εγκατέλειπαν στα σοκάκια δεν ταίριαζαν στην κοσµοθεωρία µου. Εποµένως δεν µπορούσα να επεξεργαστώ αυτό που εξελισσόταν µπροστά στα µάτια µου. Ηταν φυσιολογικό να βλέπεις πτώµατα να επιπλέουν στο ποτάµι ή πεταµένα στις χωµατερές, νορµάλ να προσπερνάς έναν άγνωστο που εκλιπαρεί για βοήθεια. Οι Βορειοκορεάτες ανατρέφονται ακούγοντας ότι ο υπόλοιπος πλανήτης είναι ένα ανίερο, αηδιαστικό, επικίνδυνο µέρος. Χειρότερο όλων είναι η Νότια Κορέα, ένας ανθρώπινος βόθρος, τίποτα περισσότερο από µία εξαθλιωµένη αποικία των Αµερικανών µπάσταρδων που όλοι µαθαίναµε να µισούµε και να φοβόµαστε.
Την κρύα νύχτα της 31ης Μαρτίου του 2007, η µητέρα µου κι εγώ κατηφορίσαµε την απότοµη, βραχώδη όχθη του παγωµένου ποταµού Γιάλου, που χωρίζει τη Βόρειο Κορέα από την Κίνα. Υπήρχαν περιπολίες πίσω µας και µπροστά µας και φύλακες κάθε 100 µέτρα έτοιµοι να πυροβολήσουν όποιον επιχειρήσει να περάσει τα σύνορα. Ηµουν 13 ετών και ζύγιζα µόλις 27 κιλά.
Περάσαµε απέναντι, αλλά δεν υπήρχε χρόνος να ξεκουραστούµε. Είχαµε καταφέρει να ξεφύγουµε από τους Βορειοκορεάτες στρατιώτες αλλά οι κινεζικές περιπολίες θα µπορούσαν να µας εντοπίσουν ανά πάσα στιγµή και να µας στείλουν πίσω. Ο οδηγός µάς είπε να συνεχίσουµε να κινούµαστε στην παγωµένη όχθη και τον ακολουθήσαµε µέχρι µια σκοτεινή παράγκα. Εκεί µας περίµενε ένας φαλακρός, βαρύς άνδρας. Ο οδηγός έµεινε µαζί µου, ενώ ο διακινητής τράβηξε τη µητέρα µου πιο πέρα. Την άκουσα να φωνάζει, να τον ικετεύει και µετά κάτι απαίσιους ήχους που δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά. ∆εν έµαθα τι είχε γίνει παρά µόνο πολύ αργότερα: ο διακινητής είπε στη µητέρα µου ότι ήθελε να κάνει σεξ µαζί µου. Εκείνη του είπε ψέµατα ότι είµαι άρρωστη, ότι δήθεν έχω εγχειριστεί πρόσφατα και υπάρχει κίνδυνος να σπάσουν τα ράµµατα, αλλά ούτε αυτό φαινόταν να τον σταµατάει. Οταν η µητέρα µου άρχισε να φωνάζει “Οχι! ∆εν µπορείς να το κάνεις» εκείνος απείλησε ότι θα µας στείλει πίσω αν κάνουµε φασαρία. “∆εν θα κάνουµε καµία φασαρία. Πάρε εµένα αντί για το παιδί”, του είπε ήρεµα η µητέρα µου. Την έσπρωξε σε µια βρώµικη κουβέρτα στο έδαφος και τη βίασε.
Λίγο αργότερα φάνηκε ένα αυτοκίνητο και µπήκαµε όλοι µέσα. Ενιωθα ότι κάτι κακό είχε συµβεί αλλά δεν καταλάβαινα. “Τι έγινε;”, ρώτησα τη µαµά µου. “Τίποτα, µην ανησυχείς”, µε καθησύχασε αλλά η φωνή της έτρεµε. Καθώς δεν ήµουν συνηθισµένη να ταξιδεύω µε αυτοκίνητο, µε έπιασε ναυτία. Η µητέρα µου µε έβαλε να ξαπλώσω στα πόδια της και µου κρατούσε σφιχτά τα χέρια αλλά όταν πήραµε τη στροφή ανηφορίζοντας µου είπε να σηκωθώ να κοιτάξω: από το παράθυρο φαίνονταν τα σκοτεινά κτίρια στην όχθη της Βόρειας Κορέας. “Κοίτα, Γεόνµι. Αυτή µπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις το σπίτι σου”».

Ζιου-Γιον Τσόι

Η 25χρονη σήµερα Τσόι δραπέτευσε από τη Βόρεια Κορέα το 2015. Εµφανίζεται συχνά σε εκποµπές της νοτιοκορεάτικης τηλεόρασης που αναφέρονται σε αυτοµολήσεις. Ελπίζει να µπορέσει να σπουδάσει ∆ιεθνείς Σχέσεις και µια µέρα να γίνει υπουργός της Ενοποίησης.
«Ξεκίνησα να βλέπω νοτιοκορέατικα σίριαλ όταν ήµουν 11 χρονών. Ο θείος µου έφερνε παράνοµα τις βιντεοκασέτες από την Κίνα. Αυτές έγιναν το αρχικό µου κίνητρο να αποδράσω. Μου έκανε εντύπωση που όλοι στη Νότια Κορέα ταξίδευαν χωρίς κανένα πρόβληµα, καθώς στη δική µου χώρα τα ταξίδια δεν ήταν για τους απλούς πολίτες. Θυµάµαι µια ταινία όπου ένας τύπος πουλούσε ασφάλειες, δηλαδή κάτι αόρατο. ∆εν µπορούσα να καταλάβω τη δουλειά του. Στη Βόρεια Κορέα δεν είχαµε ασφαλιστές, ούτε πιστωτικές κάρτες.
H Ζιου-Γιον Τσόι

Ακόµη και τα ρούχα που φοράµε έπρεπε να τα εγκρίνει η κυβέρνηση – και το µισούσα αυτό. Απαγορεύονται τα έντονα χρώµατα. Αν είσαι φοιτήτρια στο πανεπιστήµιο, τα µαλλιά σου δεν πρέπει να ξεπερνούν τα πέντε εκατοστά κάτω από το αυτί σου. Αν πλέξεις τα µαλλιά σου, δεν πρέπει να είναι πιο µακριά από 20 πόντους.
Θυµάµαι την πρώτη µέρα που περπατούσα στον δρόµο στη Νότια Κορέα, αφότου αυτοµόλησα και µου φαινόταν ότι ζω µέσα στις ταινίες που έβλεπα µικρή. Για έξι µήνες είχα την ίδια αίσθηση ότι ζω ένα όνειρο. Φέτος ψήφισα για πρώτη φορά, στις προεδρικές εκλογές. Αυτό κι αν ήταν εµπειρία».
Πηγή: protothema.gr

Περισσότερα

Δημόσιοι υπάλληλοι φοράνε κράνη γιατί… πέφτει το ταβάνι

Οι εργαζόμενοι γραφείου σε ένα ερειπωμένο κυβερνητικό κτήριο στο Bihar της Ινδίας ζουν διαρκώς με τον φόβο ότι κομμάτια στέγης θα πέσουν στα κεφάλια τους και έτσι αναγκάστηκαν να φορούν κράνη μοτοσικλετών καθ’ όλη τη διάρκεια της εργασίας τους.
Το κτίριο της κυβέρνησης στην πόλη Areraj, στην περιοχή Champaran, θεωρήθηκε επικίνδυνο από τους επιθεωρητές ασφάλειας εργασίας πριν από δύο χρόνια, αλλά δεν έγινε καμία ενέργεια για να μεταφερθούν οι εργαζόμενοι σε ασφαλέστερο χώρο.
“Το θέμα έχει κοινοποιηθεί σε ανώτερους αξιωματικούς πολλές φορές γραπτώς, αλλά χωρίς αποτέλεσμα”, δήλωσε ο υπάλληλος Amit Kumar Pandey στους δημοσιογράφους.
Το νερό που τρέχει από την οροφή αλλά και κομμάτια σοβά που πέφτουν ανάγκασαν τους υπαλλήλους να αρχίσουν να φοράνε κράνη προκειμένου να προστατευτούν. Μετά από δημοσίευση βίντεο οι Αρχές υποσχέθηκαν πως θα μεταφέρουν το γραφείο σε άλλο κτίριο, ενώ δήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους για τη δημοσιοποίηση του θέματος από τους υπαλλήλους

Περισσότερα

Πήρε «εκδίκηση» η σέξι δημόσια υπάλληλος που απολύθηκε

Πριν δυο χρόνια, μία Ρωσίδα εργαζόμενη, η Eleonora Verbitskaya, θέλησε να συμπληρώσει τον μισθό της, δουλεύοντας στον ελεύθερο χρόνο της ως dj  σε διάφορα κλαμπ της χώρας της, με το  ψευδώνυμο «Ellis Sexton». Μπορεί στο γραφείο της να μην έδωσε ποτέ δικαίωμα και να μην πήγε ποτέ ντυμένη ανάρμοστα, αυτό όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στο  να μην απολυθεί! Οι δικηγόροι της ισχυρίζονταν ότι η απόλυση ήταν παράνομη και κανένας Νόμος δεν απαγορεύει την σέξι εμφάνιση σε άλλη δουλειά ή εκτός εργασίας, εάν ο υπάλληλος εκεί που πρέπει φέρεται, ντύνεται και αποδίδει όπως αρμόζει. Η ίδια πάντως μέχρι να ξεκαθαριστεί η υπόθεση στα δικαστήρια, απολαμβάνει τις διακοπές της και παίρνει την εκδίκησή της δημοσιεύοντας πιο αποκαλυπτικές φωτογραφίες.

Περισσότερα

Τα 5 πιο παράξενα επαγγέλματα που έκαναν οι Rock Stars πριν γίνουν διάσημοι

Κάθε μέρα δεκάδες καινούργιες μπάντες ξεπετιούνται με σκοπό να μπούν στο πάνθεον του Rock. Αυτό το πάνθεον βρίσκεται πιο ψηλά από πολλά άλλα, αλλά αρκετοί τα έχουν καταφέρει πολύ καλά.
Όπως οι παρακάτω κύριοι. Που όμως για να τα καταφέρουν σίγουρα δεν μπορούσαν να παίζουν μόνο μουσική για κάποιο διάστημα. Θα έπρεπε λοιπόν να κερδίζουν τα προς το ζην με άλλον τρόπο. Βρήκαμε 5 Rock Star που πριν γίνουν διάσημοι έκαναν τα πιο παράξενα επαγγέλματα. Όχι ίσως από μόνα τους, αλλά και σε συνάρτηση με την προσωπικότητά τους.
Gene Simmons – Δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο

Ο Gene Simmons, ο γνωστός μπασίστας των «Kiss» που έχει κοιμηθεί με περισσότερες από 5.000 γυναίκες, όταν τελείωσε το σχολείο, σπούδασε στο πανεπιστήμιο, παίρνοντας πτυχίο εκπαιδευτικού. Και μάλιστα δίδαξε στην έκτη τάξη δημοσίου σχολείου στο ισπανικό Χάρλεμ! Βέβαια, πριν γίνει Rock Star δούλεψε και στο περιοδικό Vogue. Ε, που;

Serj Tankian – Ιδιοκτήτης εταιρίας με λογιστικό λογισμικό

Κι όμως. Ιδρυτής και ιδιοκτήτης. Σπούδασε διοίκηση και marketing και επέλεξε να ασχοληθεί με το λογισμικό. Και μάλιστα λογισμικό για λογιστές. Το προϊόν ονομαζόταν «Proprietary vertical industry modular accounting software» (που είναι το marketing εδώ;). Λίγο πριν το προϊόν απογειωθεί, πρόλαβαν να απογειωθούν οι «System of a Down». Το σκέφτηκε και επέλεξε...

Jack White – Ταπετσέρης

Και μάλιστα πολύ καλός. Θα μπορούσαμε να το πούμε και σχεδιαστής επίπλων αλλά δεν ήταν αυτό ακριβώς τότε. Αν και οι πελάτες που είχε ήταν πλούσιοι με εκλεκτά γούστα. Ήταν μαθητευόμενος για τρία χρόνια και μάλιστα ταξίδεψε σε όλη την Αμερική για να μάθει καλύτερα την τέχνη από τους κορυφαίους. Το είχε πάρει δηλαδή πάρα πολύ σοβαρά...

Ήταν καλός σχεδιαστής αλλά όχι καλός businessman. Οπότε το γύρισε στην μουσική. Λέγεται πως η πρώτη του μπάντα, οι «The Upholsterers» (=Ταπετσέρηδες!), έβγαλαν σε 100 βινύλια τα τραγούδια τους, πολλά από τα οποία τα έκρυψε μέσα σε καναπέδες που κατασκεύαζε τότε. Πολλά από αυτά δεν έχουν βρεθεί ακόμα...
Johnny Cash – Στρατιωτική Μονάδα Αποκρυπτογράφησης Μηνυμάτων των Σοβιετικών

Κι όμως. Πριν γίνει αυτό που ξέρουμε και που είδαμε και στην ταινία για την ζωή του, ο Johnny Cash πέρασε από τον στρατό. Δεν ήταν παρά νεαρός, αλλά ο στρατός τον έβαλε σε μονάδα που προσπαθούσε να σπάσει τον κώδικα Μορς των Σοβιετικών. Και ήταν ο καλύτερος στην μονάδα, αφού του συνήθιζαν να του αναθέτουν τις πιο δύσκολες αποστολές. Ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε ότι ο Ιωσήφ Στάλιν είχε πεθάνει. Βέβαια, όταν μπόρεσε, έφυγε και έκανε μια άλλη καριέρα, για την οποία είμαστε όλοι εξίσου ευγνώμονες...

Tom Araya – Θεραπευτής με εξειδίκευση στα αναπνευστικά προβλήματα

Εντάξει, όταν βλέπετε τον τραγουδιστή των Slayer δεν θα φανταζόσασταν ποτέ ότι κάποτε φρόντιζε ασθενείς που έπασχαν από άσθμα. Αλλά όπως και να έχει αυτό έκανε στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Αν κάποιος ερχόταν στην κλινική με κρίση άσθματος, τότε φώναζαν τον Tom Araya. Πάντως, είχε αποφασίσει να ασχοληθεί με τη μουσική. Μάζεψε λεφτά, χρηματοδότησε το πρώτο άλμπουμ των Slayer και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία της Rock…

Περισσότερα: Τα 5 πιο παράξενα επαγγέλματα που έκαναν οι Rock Stars πριν γίνουν διάσημοι (pics) | E-Radio.gr Pop Culture

Περισσότερα

Νεογέννητο 6 κιλών στην Αυστραλία – Είναι αυτό το βαρύτερο μωρό στον κόσμο;

Μπορεί να ήρθε στον κόσμο μια εβδομάδα νωρίτερα, όμως, γεννήθηκε «πλήρης... κιλών». Η Μέισι Λίλι ΜακΝτόναλντ γεννήθηκε στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας με καισαρική και βάρους 6 κιλών, διπλάσιο από το μέσο βάρος των περισσότερων νεογέννητων.
«Θα ήθελα να σας συστήσω την Μέισι Λίλι ΜακΝτόναλντ, η οποία ζυγίζει 6 κιλά και διεκδικεί το ρεκόρ του βαρύτερου μωρού στο νοσοκομείο του Ροκχάμπτον» έγραψε στο Facebook ο ευτυχής πατέρας.


Μπορεί η Μέισι να «έσπασε» το ρεκόρ του νοσοκομείου, ίσως και της Πολιτείας του Κουίνσλαντ, όμως έχει ανταγωνισμό, αφού το παγκόσμιο ρεκόρ κατέχει ένα κοριτσάκι από την Ινδία, που γεννήθηκε 6,8 κιλά το 2016.

Περισσότερα

Ο άνθρωπος... περπάτησε για πρώτη φορά στην Κρήτη

Μια σπουδαία ανακάλυψη έκαναν επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ουψάλα. Οι επιστήμονες εντόπισαν ίχνη ηλικίας 5,7 εκατομμυρίων ετών στην περιοχή του Καστελίου στα Χανιά. Τα ίχνη εντόπισε τυχαία το 2002, ο Πολωνός Παλαιοντολόγος Gerard Gierlinski και στη συνέχεια ο μαθητής του Grzegorz Niedzwiedzki άρχισε να τα μελετά συστηματικά και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πιθανόν ανήκουν σε πρόγονο του ανθρώπου.
Το πανεπιστήμιο της Ουψάλα δημοσίευσε τα ευρήματα στο περιοδικό του Οίκου Εlsevier.
Η έρευνα της ομάδας του πανεπιστημίου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για δίποδη βάδιση κάποιου άγνωστου προγονικού είδους του ανθρώπου, που ζούσε πριν 5,7 εκατ. χρόνια. Έτσι, τα εν λόγω ίχνη θεωρούνται πλέον τα παλαιότερα που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα και ανατρέπουν την κρατούσα θεωρία για την ανθρώπινη εξέλιξη.

Από την ανακάλυψη, στα μέσα του 20ού αιώνα, των απολιθωμάτων του Αυστραλοπίθηκου στη Νότια και στην Ανατολική Αφρική, οι επιστήμονες είχαν διατυπώσει τη θεωρία ότι η συγκεκριμένη περιοχή αποτέλεσε την κοιτίδα των ειδών από τα οποία προήλθε ο άνθρωπος. Η θεωρία αυτή ενισχύθηκε με τον εντοπισμό και άλλων απολιθωμάτων – μεταξύ αυτών τα ηλικίας 3,7 εκατομμυρίων ετών αποτυπώματα ποδιών του Λαετόλι στην Τανζανία, με εμφανή ανθρώπινα χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν όρθιο περπάτημα.

Τα τελευταία χρόνια η κρατούσα θεωρία υποστηρίζει πλέον ότι οι ανθρωπίνοι (από τους πρώτους προγόνους του ανθρώπου) όχι μόνο γεννήθηκαν στην Αφρική αλλά έζησαν απομονωμένοι εκεί για αρκετά εκατομμύρια χρόνια προτού εξαπλωθούν στην Ευρώπη και στην Ασία. Η χρονολόγηση των αποτυπωμάτων της Κρήτης τόσο πίσω στο παρελθόν δείχνει ότι τα πράγματα δεν έγιναν έτσι.

Περισσότερα

Τα συγκλονιστικά πράγματα που θα συμβούν όταν πεθάνει η βασίλισσα Ελισάβετ

Βρίσκεται στο θρόνο από το 1952 και κατά τη διάρκεια της βασιλείας της έχουν αλλάξει 12 πρωθυπουργοί καθώς και 12 Αμερικανοί πρόεδροι.
Ωστόσο, η βασίλισσα Ελισάβετ δεν θα ζει για πάντα και ο θάνατος της θα σημάνει μία τεράστια οικονομική καταστροφή, όχι μόνο για τη Βρετανία, αλλά για όλες τις χώρες του πλανήτη που υπήρξαν αγγλική αποικία.
Τι θα συμβεί όμως μετά τον θάνατο της Ελισάβετ;
Για 12 μέρες, ίσως και λίγο παραπάνω, θα τραβηχτεί χειρόφρενο σε όλα στη Βρετανία που "θα βυθιστεί στο πένθος". Οι τράπεζες και το χρηματιστήριο θα κλείσουν, κανείς δεν θα πηγαίνει στην δουλειά και όλοι θα μιλούν και θα ασχολούνται μόνο με αυτό το τραγικό γεγονός. Αυτό το διάστημα φέρει την επίσημη, "βασιλική" ονομασία "Η Γέφυρα".

Όπως δήλωσε πρώην Βρετανός πρέσβης, πολλά θα κριθούν από το πως θα πεθάνει η βασίλισσα, αν είναι κάτι αναμενόμενο ή έκτακτο.
Σε περίπτωση που η βασίλισσα πεθάνει στο παλάτι, ή σε νοσοκομείο, ιδιωτικά, το Μπάκινγκχαμ έχει ήδη έτοιμο ένα σχέδιο (το επονομαζόμενο Bridge) για το πώς και πότε θα ανακοινώσουν το θάνατο της. Αν όμως ο θάνατος της βασίλισσας είναι ξαφνικός ή και δημόσιος, όπως της Νταϊάνα, τότε η είδηση θα βγει εκτός ελέγχου.

Αν πεθάνει σε εργάσιμη μέρα, το χρηματιστήριο του Λονδίνου, καθώς και χιλιάδες άλλες εταιρείες θα κλείσουν σε ένδειξη πένθους, γεγονός που θα έχει σοβαρές οικονομικές απώλειες.
Τόσο η κηδεία όσο και η τελετή στέψης του διαδόχου θα ανακηρυχθούν εθνικές αργίες.
Ειδικά την ημέρα της κηδείας θα χαθούν δισεκατομμύρια από την βρετανική οικονομία. Ειδικότερα, η απώλεια στο ΑΕΠ που θα ακολουθήσει το θάνατο της βασίλισσας, θα είναι μεταξύ 1,2 και 6 δισεκατομμυρίων στερλινών, χώρια το κόστος των εκδηλώσεων και της κηδείας.

Εννοείται ότι οι μεταδόσεις σατιρικών εκπομπών στο BBC θα ανασταλούν -όπως είχε κάνει και το 1952 με το θάνατο του Γεωργίου του VI, ενώ ο πρίγκιπας Κάρολος ίσως αλλάξει το όνομά του, όπως αλλαγή θα χρειαστούν και οι στίχοι του εθνικού ύμνου της Μ. Βρετανίας.
Το "God Save The Queen" θα πρέπει να αλλάξει σε "God Save The King" όπως γράφτηκε για τον βασιλιά Γεώργιο το 1948.

Επίσης, θα αλλάξουν τα κράνη των αστυνομικών, τα διαβατήρια και τα γραμματόσημα στα οποία παρουσιάζεται η Βασίλισσα.
Ο Κάρολος αυτομάτως θα γίνει ο νέος Μονάρχης, καθώς ο θρόνος δεν πρέπει να μείνει κενός (η μοναδική περίπτωση που υπάρχει να στεφθεί ο Πρίγκιπας Ουίλιαμ είναι αν ο Κάρολος αποφασίσει να παραιτηθεί υπέρ αυτού).
Θα συνέλθει το συμβούλιο διαδοχής στο St James' Palace για να ανακηρύξει, επίσημα, βασιλιά τον Κάρολο (ενώπιον του συμβουλίου αυτός θα δώσει όρκο πίστης στο Κοινοβούλιο και την Εκκλησία της Αγγλίας).
Στη συνέχεια, η Βουλή των Λόρδων και η Βουλή των Κοινοτήτων θα δώσουν όρκο πίστης σε αυτόν.

Το επίσημο συμβούλιο θα ανακοινώσει το βασιλιά της χώρας, με τυπική διαδικασία, αφού θα είναι ο πρίγκιπας Κάρολος, ο οποίος όμως μπορεί να μεταφέρει απευθείας το δικαίωμα του θρόνου στον γιο του Γουίλιαμ.
Όσο για τη βασίλισσα, η σορός της θα παραμείνει σε λαϊκό προσκύνημα στο Westminster Hall για τρεις μέρες, ενώ η κηδεία της θα γίνει 12 μέρες μετά τον θάνατό της και αναμένεται να την παρακολουθήσουν πάνω από 2,5 δισ. κόσμου σε όλο τον πλανήτη -περίπου 1.000.000 κόσμος θα ακολουθήσουν την νεκρώσιμη πομπή.
Η ενθρόνιση του νέου βασιλιά θα γίνει έναν χρόνο μετά τον θάνατο της βασίλισσας, με τον Κάρολο να έχει την δυνατότητα από την πρώτη μέρα που θα οριστεί βασιλιάς να ασκήσει να καθήκοντά του.

Επιπλέον θα τυπωθούν καινούργια γραμματόσημα που θα φέρουν το (βασιλικό) πρόσωπό του.
Η Ελισάβετ βρίσκεται στο θρόνο από το 1952 και κατά τη διάρκεια της βασιλείας της έχουν αλλάξει 12 πρωθυπουργοί καθώς και 12 Αμερικανοί πρόεδροι.

Περισσότερα