Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019


Η εκδημοκρατικοποίηση της απιστίας είναι γεγονός. Οι υπέρμαχοι της ισότητας (και της ισονομίας) των δύο φύλων μπορούν να πανηγυρίζουν. Και τα δύο φύλα απατούν πάνω -κάτω το ίδιο, με την αυξητική τάση να είναι υπέρ των γυναικών, καθώς χάρη στην αφύπνισή τους έκλεισε η ψαλίδα που χώριζε κάποτε τα δύο φύλα.
Μια πρόσφατη ανασκόπηση της ερευνητικής βιβλιογραφίας έδειξε ότι στις δυτικές κοινωνίες οι γυναίκες είναι το ίδιο πιθανό (50%) να απατήσουν τους άνδρες τους με εκείνους. Δηλαδή όσο ύποπτος στο να απιστήσει μπορεί να είναι ένας άνδρας, τόσο μπορεί να είναι και μια γυναίκα. Η νέα αυτή πραγματικότητα (όπως αποτυπώνεται στατιστικά, αλλά και εμπειρικά κατά την ταπεινή μας γνώμη) διαλύει αντιλήψεις αιώνων για τους λόγους της απιστίας, την έφεση των φύλων σε αυτή και τη νοηματοδότησή της. Για παράδειγμα πριν τριάντα χρόνια θεωρούσαμε ότι η γυναίκα απιστεί μόνο όταν ερωτευτεί βαθιά, κάτι που είναι μάλλον αδύνατο να ισχύει -εκτός αν θεωρούμε ότι έχει ενσκήψει πανδημία έρωτα στο άλλοτε ασθενές φύλο. Προφανώς, ο τρόπος ζωής, το κοινωνικό περιβάλλον, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η βιομηχανία της ομορφιάς που παρατείνει τη νεότητα έχει ως αποτελέσματα τον πολλαπλασιασμό των ευκαιριών για «μια περιπέτεια, μια αγάπη μικρή» ή απλώς για εκτονωτικό σεξ, όταν τα πράγματα με τον σταθερό σύντροφο ή τον σύζυγο, δεν εκτυλίσσονται και τόσο ιδανικά (τις περισσότερες φορές, δηλαδή). Ένα άλλο ενδιαφέρον στατιστικό για την απιστία, είναι ότι συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, αν και όχι όλες, καθώς ποσοστό 20% παραδέχεται ότι έχει απατήσει τον σύζυγο ή τη σύζυγό του τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου. Φυσικά, το υπόλοιπο 80% που δεν το παραδέχεται είναι σημαντικό ποσοστό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το έχει κάνει. Πολλοί σύζυγοι/σύντροφοι έχουν τη νοοτροπία να μην αναφέρονται σε αυτά -ακόμη και να ξεχνούν ηθελημένα-, σκεφτόμενοι ωφελιμιστικά αλλά και στρατηγικά. Τι εννοούμε;
Μία φορά άπιστος, πάντα άπιστος
Η απιστία δημιουργεί έναν κύκλο καχυποψίας τόσο για αυτόν που την κάνει όσο και για εκείνον που την υφίσταται. Όπως συμβαίνει με τον φυλακισμένο και τον δεσμοφύλακα, και οι δύο ζουν σε μια φυλακή. Ο ένας θεωρεί τον άλλο πάντα ύποπτο, ενώ ο άλλος πιστεύει ότι του στερεί την ελευθερία του. Ο απατημένος πιστεύει ότι θα το ξανακάνει κάποια στιγμή, όταν συντρέξουν οι προϋποθέσεις ή οι πλανητικές συνθήκες είναι ίδιες. Ακόμη και αν δεν συμβεί ποτέ, αυτή η αμφιβολία είναι δύσκολο να ξεριζωθεί -πιο εύκολα αντικαθίσταται από την αδιαφορία. Και εκεί ακριβώς έρχεται να προστεθεί το θέμα των γονίδιων, τα οποία μόνο αν δεν τα έχετε -ή αν είστε αποκρουστικός- μπορείτε να αποφύγετε την απιστία. Το ανάγνωσμα της κληρονομικότητας δεν έχει βέβαια καν ανοίξει, και οι γονιδιακές συσχετίσεις απαιτούν πολλά χρόνια και έρευνες για να μετατραπούν σε συνεκτικά συμπεράσματα. Αυτό που ίσως είναι πιο βάσιμο, ως τώρα τουλάχιστον, είναι η συσχέτιση που έχει βρεθεί με το οικογενειακό περιβάλλον: Αν μεγαλώσατε σε σπίτι όπου η απιστία δεν ήταν άγνωστη (χωρίς όμως ακρότητες), έχετε τις διπλάσιες πιθανότητες να είστε άπιστοι και στον δικό σας γάμο. Αυτό οφείλεται στο ότι ο παιδικός ψυχισμός εκπαιδεύεται στο ότι λίγο κέρατο δεν είναι κακό, ίσως είναι και αναγκαίο ορισμένες φορές.

Πολλές γυναίκες στη Βενεζουέλα εθεάθησαν να πωλούν τα μαλλιά τους για να γλιτώσουν, όπως λένε, από το καθεστώς του Νικολάς Μαδούρο και τον εξωφρενικό υπερπληθωρισμό που έχει εκτοξευτεί στο 80.000%.
Ο φακός είναι αδιάσειστος: απεγνωσμένες γυναίκες πωλούν ότι έχουν και δεν έχουν σε πλανόδιους, από κοσμήματα έως τα μαλλιά τους.
Οι εικόνες που έχουν τραβηχτεί στα σύνορα της Βενεζουέλας- Κολομβίας, αποτυπώνουν το δράμα των ανθρώπων αυτών.
Στα σύνορα των δύο χωρών,υπάρχουν πλανόδιοι με το ψευδώνυμο «δράκοι», που φωνάζουν:«Αγοράζουμε μαλλιά». Με τα χρήματα αυτά, οι γυναίκες εξασφαλίζουν το φαγητό της ημέρας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «The Sun» και προσθέτει:
«Πωλούν δαχτυλίδια, ρολόγια, βραχιόλια και περιδέραια για να πιάσουν στα χέρια τους μετρητά».
Οι οικογένειες αυτές εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για ένα καλύτερο αύριο.
Μέχρι τώρα, περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες έχουν εγκαταλείψει τη Βενεζουέλα την ώρα που αξιωματούχοι του ΟΗΕ προειδοποιούν ότι οι αμερικανικές πετρελαϊκές κυρώσεις επιδεινώνουν την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα.
Με τη Βενεζουέλα να έχει «βυθιστεί» σε σε βαθιά οικονομική κρίση, ο 35χρονος ηγέτης της αντιπολίτευσης και πρόεδρος της εθνοσυνέλευσης ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε μεταβατικός πρόεδρος την περασμένη εβδομάδα, επιτέθηκε στους δύο βασικότερους υποστηρικτές του Μαδούρο: Ρωσία και Κίνα.
«Αυτό που ταιριάζει περισσότερο στη Ρωσία και την Κίνα είναι η σταθερότητα της χώρας και η αλλαγή της κυβέρνησης. Ο Μαδούρο δεν προστατεύει τη Βενεζουέλα», τόνισε ο 35χρονος Χουάν Γκουαϊδό, ο «εκλεκτός» των ΗΠΑ και της Ευρώπης για να διαδεχτεί τον Μαδούρο στην εξουσία.
Την ίδια ώρα, αντιπρόεδρος των ΗΠΑ,Μάικ Πενς, μεταβαίνει σήμερα στο Μαιάμι όπου θα συναντηθεί με πολίτες της Βενεζουέλας αλλά και πρώην εκλεγμένους αξιωματούχους που έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους εξαιτίας πολιτικών διώξεων.

Ένα αδιανόητο περιστατικό με θύμα έναν 21χρονο gamer που έχασε τη ζωή του ψάχνοντας καλύτερο σήμα για το internet σημειώθηκε στην Ταϊλάνδη.
Ο Πατανέτζ Χομχουάν διέμενε στον τέταρτο όροφο ξενοδοχείου στην πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης καθώς επρόκειτο να λάβει μέρος σε ένα τουρνουά ηλεκτρονικών παιχνιδιών.
Επειδή, όμως, το σήμα του internet δεν ήταν καλό ο 21χρονος βγήκε στο μπαλκόνι και κάποια στιγμή έγειρε προς τα εμπρός με αποτέλεσμα να πέσει στο κενο και να βρει τραγικό θάνατο.
Δευτερόλεπτα νωρίτερα είχε ενημερώσει τους συμπαίχτες του στο διαδικτυακό παιχνίδι Realm of Valor ότι το smartphone του είχε κακή λήψη του 4G.
Την τραγωδία ανακάλυψαν οι συμπαίχτες του οι οποίοι πήγαν στο ξενοδοχείο για να τον αναζητήσουν όταν διαπίστωσαν ότι ο χαρακτήρας του στο παιχνίδι είχε μείνει ακίνητος για ώρες.
Οι διασώστες που έφτασαν στο σημείο δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα περισσότερο από το να διαπιστώσουν ότι ο 21χρονος είχε χάσει τη ζωή του.
Subscribe to RSS Feed Follow me on Twitter!