Το μαγικό χωριουδάκι κατοικήθηκε για πρώτη φορά το μακρινό 1230, από φυγάδες από χώρες της Μεσογείου. Λέγεται ότι με το που πρωτοέφτασαν, παρατήρησαν πάρα πολλά κέρατα κατσίκας σπαρμένα εδώ κι εκεί στο έδαφος (είχαν πνιγεί στη μεγάλη πλημμύρα, ανήμερα της Αγίας Ελισάβετ, το 1170). Βάφτισαν το χωριουδάκι «Geytenhorn» (Κέρατο της Κατσίκας), αλλά το τοπωνύμιο με τα χρόνια παρεφθάρη σε Giethoorn.
Οι πρώτοι που εγκαταστάθηκαν εδώ άρχισαν να εξορρύσουν τύρφη. Οι λάκκοι, με τα νερά της βροχής έγιναν νερόλακκοι, μεγάλωναν οι νερόλακκοι, μεγάλωναν, έγιναν λιμνούλες, μετά μεγαλύτερες. Μετά υπήρχε πρόβλημα πώς θα πηγαίνουν από το ένα σημείο στο άλλο, έφτιαξαν τις πρώτες γέφυρες και, στο τέλος, κανάλια. Τα έφτιαξαν, αργότερα, μοναχοί, για να έχουν δίκτυο μεταφοράς της τύρφης.
Σήμερα, στο χωριό των 2.600 κατοίκων, υπάρχουν μόνον λίγα μονοπατάκια και κανάλια. Η μετακίνηση, μόνον με βαρκούλες, τις whisper boats, αυτές που έχουν σχεδόν αθόρυβο κινητήρα. Ακόμη και ο ταχυδρόμος κάνει διανομή αλληλογραφίας με βαρκούλα.
Το Giethoorn δεν γλύτωσε τη μοίρα του τουριστικού αξιοθέατου. Οι επισκέπτες εισρέουν, αφήνουν τα οχήματά τους στην περίμετρο της περιοχής και συνεχίζουν με τα πόδια, ποδήλατο ή με βαρκούλες. Για τους Κινέζους τουρίστες είναι περιζήτητο: Κάθε χρόνο, το επισκέπτονται 150 με 200 χιλιάδες!
