Μιλώντας στο National Geographic, ο Αντριου Ντέιβιντ Θάλερ, θαλάσσιος βιολόγος εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό. Οπως αναφέρει, όταν ένα θαλάσσιο κήτος πεθαίνει και ξεβράζεται στην ακτή, το αέριο που συσσωρεύεται καθώς τα σπλάχνα και το στομάχι του ζώου αποσυντίθενται, δεν μπορεί να διαφύγει, αφού το δέρμα και το λίπος του ζώου είναι σκληρά.
Συνήθως αυτό που κάνει τις φάλαινες να εκραγούν είναι οι άνθρωποι που πιέζουν το νεκρό ζώο ή προσπαθούν να φωτογραφηθούν μαζί του, ή οι ομάδες του δήμου που προσπαθούν να μετακινήσουν το πτώμα. Αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος να μην πλησιάσετε ποτέ μία νεκρή φάλαινα.
Αν όμως η φάλαινα πέθαινε στον ωκεανό, τι θα συνέβαινε στο σώμα της; Οπως εξηγεί ο Θάλερ, όταν μια φάλαινα πεθαίνει στη θάλασσα, τελικά θα βυθιστεί . Οι φάλαινες είναι τόσο μεγάλες που τα θαλάσσια ζώα δεν καταφέρνουν να τις φάνε κι έτσι συχνά φτάνουν στο βυθό άθικτες.
Τελικά στον βυθό, ολόκληρες κοινότητες αναπτύσσονται γύρω από αυτές τις φάλαινες, όπως καρχαρίες, πετρόχελα και άλλα μεγαλύτερα ζώα που τρώνε σιγά σιγά το νεκρό ζώο. Ολη αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει 30 ή περισσότερα χρόνια, έτσι ώστε η μετά θάνατον ζωή μιας φάλαινας είναι τόσο οικολογικά σημαντική όσο η φυσική ζωή της.
http://www.seleo.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου