Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Μια ταινία - μύθος, ένας εξορκισμός ορόσημο και μια κινηματογραφική μανία που ενέπνευσε γενιές κινηματογραφιστών και όχι μόνο. Ποιο είναι όμως το γεγονός που οδήγησε στην ταινία του 1973;
Οι Ιησουίτες μελετητές των εξορκισμών, διερευνούν το αν και κατά πόσο το περιστατικό στο οποίο βασίστηκε το θρίλερ που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο βιβλίο του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτυ, πραγματοποιήθηκε όντως στις ΗΠΑ το 1949, με θύμα δαιμονισμού, ένα 14χρονο αγοράκι.
Την Τρίτη, Ιησουίτες ερευνητές συγκεντρώθηκαν σε συνέδριο που πραγματοποίησαν στο Πανεπιστήμιο του St. Louis για να τοποθετηθούν σχετικά με το ζήτημα.
Ο καθηγητής κοινωνιολογίας και θεολογίας, Zach Grummer-Strawn, δεν έχει δει ποτέ την επίμαχη ταινία, ούτε έχει διαβάσει το μυθιστόρημα. "Πρόκειται για μια υπέροχη ιστορία", δηλώνει. "Δεν ξέρουμε όμως αν όντως είχε μπει το δαιμόνιο μέσα του, ή αν έπασχε από κάποια ασθένεια", λέει. "Ωστόσο, θέλουμε να πιστεύουμε την πρώτη εκδοχή".
Από τη δική του μεριά, ο καθηγητής και συγγραφέας Thomas Allen, ανέφερε ότι το μικρό αγόρι γνωστό και ως "Robbie", είναι πιθανό να υπέφερε από κάποια νοητική διαταραχή, άγνωστη εκείνη την εποχή, ή να ήταν θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, ή εν τέλει, οι γιατροί που το εξέτασαν είναι πιθανό να κατασκεύασαν οι ίδιοι την όλη ιστορία.
Ο αντιπρόεδρος της καθολικής σχολής του St. Louis, Paul Stark, δήλωσε ότι ο "μόνος τρόπος για να μας πείσει κανείς ότι δεν έγινε ο εξορκισμός, είναι να μπορέσει να μας αποδείξει ότι δεν υπάρχει και ο Διάβολος. Τότε η μισή μάχη θα έχει κερδηθεί".
Πολλοί καλεσμένοι και παρευρισκόμενοι στην αίθουσα συνεδριάσεων, έκαναν λόγο για προσωπικές τους εμπειρίες εξορκισμού και επαφής με τον " έξ' από δώ".
Στην ομιλία βρέθηκε και ένας στενός συγγενής του Πάτερ William Bowdern που πραγματοποίησε τον εξορκισμό του μικρού "Robbie" που δήλωσε πως όλα συνέβησαν στην πραγματικότητα και πέρασαν στον κινηματογράφο υπό το πρίσμα της μυθοπλασίας και της λογοτεχνίας. Ο Bowdern πέθανε το 1983.

 
Ο εξορκισμός που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ το 1949
Στις 26 Ιανουαρίου 1949, στο Cottage City κοντά στη Ουάσινγκτον πέθανε η θεία του 14χρονου τότε Roland Doe (γεννηθείς το 1935). Εκείνος, προφανώς επηρεασμένος από τον θάνατό της άλλαξε συμπεριφορά με τέτοιο τρόπο ώστε να "διαπιστωθεί" ότι δαίμονες έχουν αναλάβει το έλεγχο του προσώπου του και έχουν κάνει κατάληψη στην ψυχή του.
Ψάχνοντας για βοήθεια, η μητέρα του απευθύνθηκε αρχικά στον ρωμαιοκαθολικό ιερέα Albert Hughes της εκκλησίας St. James της γειτονικής πόλης Μάουντ Ράινερ.
Στις 11 Μαρτίου ο Roland Doe δέχτηκε πρώτη φορά την επίσκεψη του εξορκιστή William Bowder και των βοηθών του. Στις 16 Μαρτίου ο Αρχιεπίσκοπος Τζόζεφ Ε. Ρίτερ έδωσε την άδεια του να πραγματοποιηθεί εξορκισμός, ο οποίος διάρκεσε μέχρι την 18 Απριλίου.
Ο Πάτερ Walter Halloran παρατήρησε ότι το αγόρι κατά τη διάρκεια του εξορκισμού μιλούσε λατινικά. Οι φράσεις του όμως ήταν μέρος της ρωμαιοκαθολικής λειτουργίας η γλώσσα της οποίας ήταν μέχρι το 1965 τα λατινικά.
Επίσης κατά τη διάρκεια του εξορκισμού διαπιστώθηκε η αξιοσημείωτη ευστοχία του Ρόλαντ στο φτύσιμο, κάτι που καταγράφηκε στα πρακτικά. Την ικανότητα αυτή όμως, κατά το μεγαλύτερο του αδερφό, είχε αποκτήσει ήδη πριν. Επίσης το κρεβάτι του Ρόλαντ κινήθηκε στο δωμάτιο του. Το γεγονός αυτό εξηγείται αφού το κρεβάτι είχε τροχούς και με κάθε απότομη κίνηση του δεκατετράχρονου επάνω του, μετακινούνταν.
Μετά τον υποτιθέμενο "εξορκισμό", το αγόρι συνέχισε τη ζωή του και απέκτησε οικογένεια, παιδιά, εγγόνια, όλα σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Στις 20 Αυγούστου 1949 ο εξορκισμός δημοσιεύτηκε σε άρθρο της εφημερίδας Washington Post. Πρόκειται για το άρθρο που διάβασε αργότερα ο τότε εικοσάχρονος Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτυ, φοιτητής του πανεπιστημίου Τζορτζτάουν και αποτέλεσε "υλικό" για μυθιστόρημά του.
Για την ιστορία, ο  "Εξορκιστής" έγινε η πιο κερδοφόρα ταινία τρόμου όλων των εποχών κάνοντας "τζίρο" 402.500.000 δολαρίων παγκοσμίως. Στις ΗΠΑ ο θρίαμβος της υπήρξε τεράστιος: 30 εκατομμύρια θεατές. Η ταινία ήταν υποψήφια για δέκα βραβεία Όσκαρ και για πολλούς θεωρείται το πιο τρομακτικό θρίλερ όλων των εποχών.
news247.gr
Categories:

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Subscribe to RSS Feed Follow me on Twitter!