Παρ' όλα αυτά, όταν τελικά επιλέγει να μιλήσει, είναι πολύ ειλικρινής, καθάρια και τολμάει να αναφερθεί ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής της. Όπως τότε που χρειάστηκε να μπει χειρουργείο για υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς ή αργότερα όταν αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη του καρκίνου. Και στις δύο αυτές σοβαρές περιπτώσεις, στάθηκε στα πόδια της. Η ίδια μιλάει για εκείνες τις δύσκολες μέρες αλλά και το μάθημα ζωής που πήρε απ' όλο αυτό: «Ξαφνικά ένιωσα πολύ πρόσκαιρη. Ότι μπορεί σε ένα φύσημα του αέρα να φύγω από αυτόν τον κόσμο. Άρχισα λοιπόν, να εκτιμώ μικρά πράγματα, να μην πολυασχολούμαι με αυτά που με ενοχλούν, να μην πληγώνομαι και να μην απογοητεύομαι πολύ. Να δέχομαι τους άλλους όπως είναι, χωρίς να θέλω να τους διορθώσω. Γιατί μάλλον δεν θέλουν να διορθωθούν οι άνθρωποι. Όταν ήμουν νεότερη με «έτρωγε» αυτό: να διορθώσω τα κακώς κείμενα. Τώρα πια, με ενδιαφέρει να τα «χωρέσω» τα κακώς κείμενα».
Όσο για το πού αναζήτησε τη δύναμη για να αναμετρηθεί με τον θάνατο, η Μελίνα Κανά είπε στο newpost: «Με βοήθησε μια σκέψη: ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβόμαστε αυτό το σκοτάδι και το χώμα που μπαίνουμε μέσα. Όταν άρχισα να σκέφτομαι ότι αυτό που θα φύγει από μέσα μου, θα μεταφερθεί με τον θάνατό μου κάπου αλλού, ηρέμησα. Δεν σου κρύβω βέβαια, ότι γύρισα και είπα στον εαυτό μου: «είσαι πολύ νέα ακόμη για να φύγεις. Σύνελθε. Δεν μπορείς να πεθάνεις τώρα». Δεν τον φοβήθηκα τον θάνατο. Είπα «εγώ θα το παλέψω με όλη μου τη δύναμη, το χρωστάω στη ζωή». Άρχισα να ζω σαν να μην έχω τίποτα. Άλλαξα τις συνήθειές μου. Άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου, να γυμνάζομαι. Έκοψα τα ξενύχτια δίχως λόγο. Μου αρέσει η μέρα, ίσως γιατί δεν την χάρηκα αρκετά...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου