«Μια του κλέφτη δυο του κλέφτη....» κάποια στιγμή τα
πράγματα μπαίνουν στη θέση τους και αποκαθίσταται αυτό που ονομάζεται δίκαιο ,
σε ένα χώρο όπως αυτός του ποδοσφαίρου που δεν είναι απαραίτητα και πάντα αυτονόητο.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης είχε για τέταρτη φορά φέτος την ευκαιρία να βρεθεί μόνη
στην κορυφή της βαθμολογίας και δεν την άφησε να πάει χαμένη. Ανήμερα της
κηδείας του Λουίς Αραγονές , μιας θρυλικής μορφής του συλλόγου αλλά και
αναμορφωτή της Εθνικής Ισπανίας, οι ροχιμπλάνκος του Ντιέγκο Σιμεόνε δεν
λύγισαν αυτή τη φορά από το άγχος της κορυφής και με θριαμβευτικό τρόπο
φιλοδώρησαν με 4 γκολ τους Βάσκους της Σοσιεδάδ και πήραν αυτό που δικαιούνταν
εδώ και καιρό, ένα τρίποντο προβάδισμα τίτλου. Από την τελευταία αγωνιστική του
πρωταθλήματος της περιόδου 1995-1996, όταν κατέκτησε τον τίτλο, είχε να συμβεί
αυτό αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι κάτι που κατάφερε με την
αξία της και όχι βάσει τυχαίων γεγονότων.
Η Ατλέτικο για όσους παρακολουθούν
από κοντά τη φετινή Πριμέρα δεν είναι η ομάδα που θα σε μαγέψει με το περίτεχνο
ποδόσφαιρο ή τις μαγικές ενέργειες των άσων της. Τους ποδοσφαιριστές της δεν θα
τους συναντήσετε σε τηλεοπτικά σποτ και διαφημίσεις αλλά μέσα στις γραμμές του
γηπέδου . Είναι από εκείνες τις ομάδες που το σφύριγμα της λήξης του αγώνα είτε
αυτός είναι απέναντι στη Ρεάλ είτε στην Αλκοκόρν θα βρει τους παίκτες της να
έχουν δώσει τα πάντα για τη νίκη. Η Ατλέτικο είναι ομάδα του προπονητή της και
κουβαλάει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτήριζαν και τον Σιμεόνε ως
ποδοσφαιριστή. Δύναμη, ταχύτητα,πειθαρχία . Τρία συστατικά που ενώνονται και
αποκτούν μεγαλύτερη δυναμική γιατί συνδέονται με ένα ακόμα κυρίαρχο στοιχείο, τη
συνέπεια.Μια ομάδα που αποπνέει υγεία. Μεγάλο όπλο της η ομαδική και ατομική
αμυντική συμπεριφορά με μόλις 14 γκολ παθητικό σε 22 αγώνες. Μπορεί να μην έχει
μεγάλη διαφορά από τα 16 που έχει δεχθεί η Μπαρτσελόνα αλλά υπάρχουν δυο
σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψιν. Πρώτον η Ατλέτικο δεν είναι
ομάδα κατοχής άρα δέχεται περισσότερες επιθέσεις σε κάθε αγώνα και δεύτερο, που
δεν αποτυπώνεται στατιστικά, κάθε γκολ
που δέχεται είναι από αυτά που ο αντίπαλος έχει φτύσει αίμα για να το πετύχει,
σε αντίθεση με τους Μπλαουγκράνα που η άμυνα τους θυμίζει πολλές φορές παιδική
χαρά. Με μόλις δυο καθαρόαιμους επιθετικούς στο ρόστερ της, Βίγια και Ντιέγο
Κόστα , έχει πετύχει 56 γκολ, την τρίτη καλύτερη επίδοση του πρωταθλήματος
παίρνοντας βοήθειες στον τομέα αυτό από όλες τις γραμμές.Στο παιχνίδι με τη
Σοσιεδάδ είχε σοβαρές απουσίες βασικών παικτών όπως είναι οι Φελίπε Λούις,
Αρντά Τουράν, Τιάγκο αλλά οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο
συμπεριλαμβανομένου και του Ντιέγκο που επέστρεψε από τη Βόλφσμπουργκ,
κατέθεσαν ψυχή στο χορτάρι και δεν άφησαν να φανούν τα κενά.
Ο Φεβρουάριος
είναι ένας «βαρύς» μήνας για την Ατλέτικο με συνεχείς αγώνες σε πρωτάθλημα,
κύπελλο και Τσάμπιονς Λίγκ. Μπορεί ο επόμενος μήνας να τη βρει στην τρίτη θέση
ή και αποκλεισμένη από κάποιο θεσμό, τίποτα όμως από αυτά δεν αναιρεί όσα γράφτηκαν
παραπάνω. Η Ατλέτικο του Σιμεόνε έχει κερδίσει ήδη ένα τίτλο, αυτό του σεβασμού
και της εκτίμησης των φιλάθλων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου