Τον Τζάρμους υποδέχτηκε στο πάνελ ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Δημήτρης Εϊπίδης, και μετά από μια σύντομη εισαγωγή έδωσε τον λόγο στον συντονιστή της συζήτησης, Γιώργο Κρασσακόπουλο, ο οποίος με τις ερωτήσεις του έδωσε το έναυσμα για την απολαυστική εξομολόγηση του Αμερικάνου σκηνοθέτη που ακολούθησε.
Ο Τζάρμους μίλησε για όλους και για όλα: για την καινούρια ταινία του, την μουσική που αγαπά, για το ελληνικό σινεμά και για την έννοια της συνείδησης.
Διαβάστε παρακάτω τα κυριότερα σημεία των απαντήσεών του:
Για την μυθολογία των βαμπίρ στο «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί»
Η ταινία μου δεν είναι σε καμιά περίπτωση ένα φιλμ τρόμου. Μεταχειρίζεται τον μύθο με διαφορετικό τρόπο, όπως έχουν κάνει και άλλες ταινίες που θαυμάζω όπως το «Άσε το Κακό να Μπει», το «Trouble Every Day» και η «Πείνα».
Για το αν είναι ο σημαντικότερος Αμερικάνος ανεξάρτητος δημιουργός
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος γι' αυτό.
Για την επιλογή του να κάνει ανεξάρτητο κινηματογράφο
Υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα έξω απ' το μέινστριμ σινεμά. Δεν μπορώ να βρω καθόλου τον εαυτό μου εκεί. Προτιμώ ένα πιο γενναίο σινεμά που έχει την δύναμη να σπάει τους κανόνες.
Για την μουσική
Η μουσική είναι ίσως η πιο δυνατή μορφή έκφρασης. Το να κάνω ταινία μου παίρνει δύο χρόνια αλλά η μουσική με κάνει πιο άμεσα χαρούμενο. Την λατρεύω και έχω πολύ διαφορετικά μουσικά ερεθίσματα: από stoner metal και heavy rock n' roll μέχρι hip hop και ψυχεδέλεια.
Για τους χαρακτήρες και τις τοποθεσίες του «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί»
Δεν θέλω να αναλύσω τίποτα σχετικά με τον συμβολισμό των πόλεων (Ταγγέρη, Ντιτρόιτ) στην ταινία. Ο θεατής μπορεί να τα δει όλα στο φιλμ. Τα συγκεκριμένα μέρη απλά βοηθούν ώστε να ξεδιπλωθούν σωστά οι χαρακτήρες.
Η ταινία είναι μια σπουδή χαρακτήρων που χρησιμοποιεί τον μύθο των βρικολάκων για να διεξάγει μια κριτική ανασκόπηση στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτά που αναφέρουν οι ήρωες στο φιλμ είναι η δική μου οπτική γωνία των πραγμάτων. Αν καταφέρω με τις νύξεις που κάνω στις ταινίες μου να κινητοποιήσω κάποιον να ψάξει πράγματα, τότε νιώθω ότι έχω πετύχει την αποστολή μου.
Για το πως γεννιέται μια ιδέα
Δεν υπάρχει καμία αυθεντική ιδέα. Είναι ακριβώς όπως τα κύματα στο ωκεανό. Επηρεάζεσαι από αυτό που ήρθε πριν και φτιάχνεις κάτι νέο.
Για την οικονομική κρίση και το μέλλον του σινεμά
Η κρίση έχει αλλάξει τις ισορροπίες. Είναι πολύ δύσκολο πλέον να χρηματοδοτηθούν ταινίες. Ακόμα και το ανεξάρτητο σινεμά σήμερα χρησιμοποιείται ως ένα εργαλείο μάρκετινγκ. Οι ταινίες με πολύ μικρά μπάτζεττ είναι το μέλλον. Το νέο ελληνικό κινηματογραφικό ρεύμα είναι το μέλλον. Προτιμώ να δω μια ελληνική ταινία με μπάτζετ 250,000 δολάρια πάρα τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» του Μπαζ Λούρμαν. Τρέφω μεγάλες ελπίδες για τον χαμηλού προϋπολογισμού κινηματογράφο και πιστεύω πως αποτελεί ανοικτό πεδίο έκφρασης των δημιουργών.
Για το underground
Οταν ήμουν νέος βαριόμασταν τρελά τις μπάντες που έπαιζαν το λεγόμενο ροκ που γέμιζε στάδια (stadium rock). Μετά ήρθαν οι Stooges, οι Sex Pistols.. Θέλω να πω ότι το θέμα είναι η έκφραση, μην σε ανησυχεί αν δεν είσαι επαγγελματίας.
Για την Θεσσαλονίκη
Είναι ένα υπέροχο μέρος με πολύ σημαντική ιστορία. Πριν έρθω, έψαξα και διάβασα για την Θεσσαλονίκη και είμαι εντυπωσιασμένος
Για τον Λου Ριντ
Έζησα αρκετά χρόνια στην Νέα Υόρκη. Όταν ξεκίνησε στο underground, πολλοί εκλάμβαναν την μουσική του ως θόρυβο. Έχω ακούσει την δισκογραφία του και υπάρχουν πράγματα που λατρεύω και άλλα που όχι, αλλά, όπως και να έχει, ο Λου Ριντ είναι ο αδιαμφισβήτητος νονός του rock n' roll. Τον ήξερα προσωπικά, δεν ήμασταν κολλητοί, αλλά είχαμε περάσει χρόνο μαζί και είχαμε κουβεντιάσει για πάρα πολλά θέματα. Υπήρξε πραγματική έμπνευση για εμένα. Long live Lou Reed!
Για το τι είναι πιο σημαντικό στο σινεμά: ο ήχος ή η εικόνα:
Για μένα όλα ξεκινούν από τους χαρακτήρες και τις τοποθεσίες. Ο ήχος και η εικόνα είναι το ίδιο πράγμα, είναι τα εργαλεία σου για να χτίσεις την ατμόσφαιρα. Για την ακρίβεια ο ήχος και η εικόνα διαπλέκονται συνεχώς. Μπορεί ο ρυθμός της μουσικής να καθορίσει το μοντάζ της ταινίας σου ή το ανάποδο. Γενικά πιστεύω πως μπορείς να μάθεις για το σινεμά από την μουσική και το αντίστροφο. Είμαι ευτυχισμένα μπερδεμένος («happily confused») με αυτή την σχέση.
Για την τηλεόραση
Με ενδιαφέρει η τηλεόραση. Έχω ιδέες άλλα όχι ακόμη κάποια πολύ δυνατή. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι θέλω να είμαι ανεξάρτητος και να κάνω εγώ τις επιλογές των συνεργατών, της αισθητικής και αυτό στην τηλεόραση είναι δύσκολο, αλλά με τους δικούς μου όρους θα ήθελα να το δοκιμάσω. Εξάλλου, το να βρω χρήματα για τις ταινίες μου γίνεται όλο και πιο δύσκολο.
Για τις τηλεοπτικές σειρές
Προσπαθώ να μην βλέπω για να μην κολλήσω. Έχω δει ένα επεισόδιο του «Breaking Bad», ένα επεισόδιο του «Mad Men». Έβλεπα και το «The Wire» αλλά όταν κατάλαβα ότι είχα εθιστεί, σταμάτησα να το βλέπω αμέσως. Εξάλλου θεωρώ τον εαυτό μου σπασίκλα με τις ταινίες (film nerd) και προτιμώ να βλέπω παλιές ή περίεργες ταινίες
Για τον Χρήστο Κωνσταντακόπουλο, συμπαραγωγό του «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί»
Μας έλειπε το τελευταίο κομμάτι χρηματοδότησης της ταινίας και ο Χρήστος ήρθε σαν άγγελος για να το ολοκληρώσει. Είναι πολύ σημαντικός για το μέλλον του δικού μας σινεμά και επίσης όταν τον γνώρισα κατάλαβα πως είναι και ένας φοβερός άνθρωπος. Μιλάγαμε για ώρες για την μουσική, για τον κινηματογράφο, για τις ιδέες μας. Επίσης πιστεύουμε και οι δυο πως ο Γουίλιαμ Σέξπιρ είναι μια μεγάλη συνωμοσία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Χρήστος είναι ένας άγγελος ανάμεσά μας.
Για τον Δημήτρη Εϊπίδη
Τον γνωρίζω εδώ και 30 χρόνια. Δεν θέλω να τον καλοπιάσω αλλά κατά την γνώμη μου, ο Δημήτρης είναι ο νονός του ενδιαφέροντος σινεμά. Και δεν το πιστεύω μόνο εγώ αυτό.
Για το τι ήθελε να δείξει με το «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί»
Ήθελα να γιορτάσω το χάρισμα τού να έχεις συνείδηση. Του να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει τριγύρω σου και να εκτιμάς κάθε πτυχή της ύπαρξής σου. Είναι ότι πιο σημαντικό νομίζω και ο χαρακτήρας της Ιβ στην ταινία είναι φτιαγμένος σε αυτό ακριβώς το πρότυπο. Ο Ανταμ, απ' την άλλη, είναι πιο ρομαντικός και όπως και εγώ, μπερδεύεται και στεναχωριέται με την κατάσταση των ανθρώπων.
Για το πώς βλέπει το έργο του μέσα στην κινηματογραφική ιστορία
Ο φίλος μου, ο Άκι Κουαρισμάκι, είχε δώσει μια φοβερή απάντηση στην ίδια ερώτηση. «Μην ανησυχείτε αγαπητοί μου. Η ιστορία, ό,τι και αν γίνει, θα απλώσει ένα πέπλο πάνω από όλους μας»
cinemag.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου