Έχουν θέση τα... smartphones στο σχολείο;

Τα smartphone ανήκουν πλέον στη σχολική πραγματικότητα. Τελευταία έρευνα για την χρήση τους από εφήβους και νέους ηλικίας από 12 έως 19 χρονών έδειξε ότι το 95% των μαθητών επιτρέπεται να πηγαίνει στο σχολείο μαζί με το κινητό. Βέβαια υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί.

Σε 22% εξ αυτών επιτρέπεται η χρήση του κατά τη διάρκεια του μαθήματος, στο 30% μόνο στα διαλείμματα και στο 40% απαγορεύεται κάθε χρήση. Πόσο σκόπιμη είναι μια τέτοια απαγόρευση; Δύο παιδαγωγοί ειδικευμένοι στο θέμα, η Πάουλα Μπλέκμαν και ο Στέφαν Αουφενάνγκερ υποστηρίζουν διαφορετικές απόψεις.

Με γνώμονα την παιδική ωριμότητα

Η Πάουλα Μπλέκμαν θεωρεί ότι τα παιδιά δεν πρέπει να αποφασίζουν μόνα τους για τη χρήση και τη διάρκεια της χρήσης ψηφιακών συσκευών αλλά οι γονείς τους. Δεν διαφωνεί να φέρνουν τα παιδιά τα κινητά τους στο σχολείο αλλά θα πρέπει να τα συγκεντρώνουν οι καθηγητές και να αποφασίζουν πότε και πόσο θα τα χρησιμοποιούν. Αντίθετα, ο Στέφαν Αουφενάνγκερ, καθηγητής Παιδαγωγικής και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς, τα βλέπει αλλιώς. «Κάθε απαγόρευση δεν είναι σκόπιμη, αντίθετα η διεύθυνση του σχολείο θα πρέπει μαζί με τα παιδιά και τους καθηγητές να αναζητά κάποια συμφωνία και στη συνέχει οι μαθητές να μαθαίνουν πώς να τηρούν τον κανόνα. Σε ό,τι αφορά την ηλικία, η Μπλέκμαν υποστηρίζει ότι η επαφή με το κινητό θα πρέπει να μεγαλώνει παράλληλα με την ψυχοκοινωνική ωριμότητα των παιδιών. «Παιδιά του δημοτικού δεν είναι αρκετά ώριμα ώστε να είναι υπεύθυνα αφού κανείς δεν μπορεί να ξέρει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Όσο πιο μικρά χρησιμοποιούν κινητό τόσο περισσότερο μεγαλώνει ο κίνδυνος εξάρτησης από στατιστική άποψη».
Ο Στέφαν Αουφενάνγκερ αντίθετα πιστεύει ότι από τις πρώτες κιόλας τάξεις θα πρέπει να γίνεται διάλογος για το θέμα. Εκτός αυτού ειδικά τα smartphone μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμα στο μάθημα για αναζήτηση περισσότερων πληροφοριών. «Σε κάθε μάθημα μπορεί ο μαθητής να κάνει χρήση και με τη βοήθεια ερωτήσεων να γίνει κοινωνός της γνώσης».

Η λογική του μέσου δρόμου

Η Μπλέκμαν η οποία είναι καθηγήτρια Παιδαγωγικής, ΜΜΕ και Επικοινωνίας στην Σχολή Alanus για τη Τέχνη και την Κοινωνία κοντά στη Βόννη, δεν είναι κατηγορηματικά αντίθετη στην απαγόρευση τηλεφώνων smart στο σχολείο παρά μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Από εκεί και μετά θεωρεί ότι η απαγόρευση χρήσης τους βοηθά στο να κλείσουν μαθησιακά κενά.
Εμπειρική έρευνα στη Βρετανία έχει δείξει ότι μαθητές σε σχολείο που έχει επιβάλει απαγόρευση χρήσης έχουν καλύτερους βαθμούς από ότι μαθητές σε σχολεία όπου επιτρέπεται. «Για καλούς μαθητές δεν υπάρχει διαφορά» υποστηρίζει. «Αλλά και για τους κακούς μαθητές. Όποιος αντιμετωπίζει ούτως ή άλλως δυσκολίες στο μάθημα δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί με το κινητό και μετά δεν μπορεί να παρακολουθήσει». Η πραγματικότητα είναι άλλη για τον Στέφαν Αουφενάνγκερ. «Το κινητό ανήκει πλέον στη ζωή μας και στο σχολείο δίνεται μια καλή ευκαιρία να μεταδώσει πώς να χρησιμοποιείται με σύνεση. Τώρα πια με τη μαζική τους κυκλοφορία δεν αποτελεί σύμβολο προέλευσης από ανώτερη κοινωνική τάξη».
Η επιχειρηματολογία, υπέρ ή κατά, δεν τελειώνει. Σε κάθε άποψη υπάρχει ο αντίλογος. ΄Αρα, το καλύτερο θα ήταν ο καθένας μας να βγάλει συμπεράσματα από τις απόψεις ειδικών και να ακολουθήσει το δικό του δρόμο. Μια καλή λύση είναι ο μέσος δρόμο, όχι ακρότητες.

Πηγή: DW