«Φοβάμαι τι θα πουν οι άλλοι», «φοβάμαι να το διακινδυνέψω», «φοβάμαι ότι δεν θα αρέσω». Ο καθένας έχει τους δικούς του φόβους, αλλά όλοι οι εφιάλτες έχουν κοινά συστατικά: μοναξιά, αρρώστια, απόρριψη, αποτυχία (ή ακόμη και επιτυχία λόγω των ευθυνών που συνεπάγεται).
Ναι, ο φόβος προστατεύει από επικίνδυνες καταστάσεις, αλλά πολλές φορές νιώθουμε άγχος και ανησυχία για ανύπαρκτες απειλές ή αυθαίρετα συμπεράσματα.
Δύσκολο έτσι να κάνουμε αλλαγές, να πάρουμε ρίσκα, να καταργήσουμε συνήθειες, να κυνηγήσουμε όνειρα. Δεν είναι εύκολη δουλειά να τα βάζεις με ένα φόβο που έχει θεριέψει. Ίσως όμως μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια απλούς καθημερινούς φόβους που μας πάνε πίσω.
Έχουμε επίγνωση ποια είναι η επίδρασή τους στη ζωή μας; Μήπως έχουμε συνηθίσει κάποιο φόβο τόσο πολύ ώστε δεν βλέπουμε τον παραλογισμό του;
Οι επίμονες σκέψεις γίνονται εύκολα χιονοστιβάδα. Όσο πιο πολύ σκεφτόμαστε ό,τι μας φοβίζει ο φόβος μεγαλώνει. Μπορούμε να παρατηρήσουμε τον φόβο «απ’ έξω»; Να τον περιγράψουμε συγκεκριμένα; Παρατηρώντας τον, θυμόμαστε ευκολότερα ότι δεν είμαστε ο φόβος, αλλά αυτός που τον βιώνει.
Ποιες μικρές αλλαγές στη σκέψη μπορούν να αποκλιμακώσουν την ανησυχία μας; «Πιστεύω ότι θα βρεθεί μια άκρη». «Ίσως να υπάρχει κάτι να κάνω». «Τα έχω καταφέρει σε χειρότερα». Μερικές φορές χρειάζεται απλά να εστιάσουμε στα καλά της ζωής, σε ό,τι αγαπάμε, στις θετικές πλευρές των προβλημάτων.
Συνήθως περιμένουμε να περάσει τελείως ένας φόβος για να δράσουμε, αλλά πολλοί φόβοι δεν φεύγουν ποτέ. Τι μικρό βήμα να κάνουμε σήμερα που μας τρομάζει λιγότερο; Να μιλήσουμε στον προϊστάμενο; Να πάρουμε εκείνη την πρωτοβουλία;
Σίγουρα μπορούν να μας σώσουν σοφές επιλογές και λογικές αποφάσεις αλλά ποιος μπορεί να τα ελέγξει όλα στη ζωή; Είναι ανακούφιση κάποτε να σκεπτόμαστε ότι δεν είναι όλα στο χέρι μας.
Η διαχείριση κάνει τον φόβο ακόμη και χρήσιμο. Χωρίς φόβο άλλωστε είμαστε γενναίοι ή απλώς αποφεύγουμε κάθε πρόκληση;
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου