Οι λεκτικές επιθέσεις κατά του Ρονάλντο βρίσκονται σε έξαρση. Κανένας άλλος ποδοσφαιριστής δεν βομβαρδίζεται με τόσο χλευασμό και τόση χαιρεκακία όσο ο Πορτογάλος άσσος. Το γεγονός ότι ο γιος ενός αλκοολικού, ο οποίος κατάφερε να γίνει παγκόσμιος σταρ, γίνεται αντικείμενο τόσων ειρωνικών σχολίων είναι άδικο και ελεεινό ταυτόχρονα, σχολιάζει σε άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Der Spiegel ο Ντάνιελ Ράεκε.
Αν δεν ακούσατε το βράδυ του Σαββάτου δυνατές κραυγές απογοήτευσης ή χαιρέκακα γέλια τότε μάλλον ζείτε σε κάποιον διεθνή διαστημικό σταθμό. Στις 22:34 ο σούπερσταρ έχασε ένα πέναλτι στο παιχνίδι με την Αυστρία. Προς μεγάλη χαρά του κοινού. Κάτι τέτοιο δεν εκπλήσσει. Αν παρακολουθεί κάποιος έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στον οποίο παίζει ο Ρονάλντο θα ακούσει μετά από λίγο κάποιον να λέει «δεν τον γουστάρω αυτόν τον Ρονάλντο» και να απαριθμεί τους λόγους της απέχθειάς του, γράφει ο Ντάνιελ Ράεκε. Οι λόγοι είναι απολύτως αναμενόμενοι κατά 90%: τα πολλά προϊόντα για την προστασία των μαλλιών, η πολύ μεγάλη αυτοπεποίθησή του, η ισχυρογνωμοσύνη του, η κλαψιάρικη έκφραση του προσώπου του…
Η γενική εχθρότητα για τον Ρονάλντο έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να συγχέονται εντελώς τέτοια θέματα αισθητικής με την αξιολόγηση του Ρονάλντο ως ποδοσφαιριστή. Αν και έχει βάλει 364 γκολ για τη Ρεάλ σε επτά χρόνια, αν και είναι ο καλύτερος σκόρερ του ευρωπαϊκού κυπέλλου στην ιστορία, λένε για το πόσο ασήμαντος είναι για την ομάδα του. Και αυτό ισχύει τόσο για περιστασιακούς όσο και για φανατικούς θεατές του ευρωπαϊκού κυπέλλου και του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Όλοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Ρονάλντο «στην πραγματικότητα» δεν είναι και τόσο καλός όσο θεωρείται. Κανένας εκτός Πορτογαλίας και των οπαδών της Ρεάλ δεν τον βλέπει θετικά.
Γιατί άραγε; Σε τελευταία ανάλυση ο Λιονέλ Μέσι, ο άλλος παγκόσμιος σταρ, αντιμετωπίζεται τελείως διαφορετικά. Κανένας δεν αμφιβάλλει για την κλάση του. Δικαίως, διότι ο Μέσι είναι πιο ταλαντούχος από τον Ρονάλντο. Το ότι ο Πορτογάλος βάζει όμως περισσότερα γκολ από τον Αργεντινό είναι υπέρ του Ρονάλντο. Αποδεικνύει ότι εργάζεται σκληρά για να είναι ο καλύτερος. Όπως ακριβώς και το αθλητικό του σώμα δείχνει ότι αφιερώνει όλη του τη ζωή στον αθλητισμό. Γιατί θα πρέπει να το επικρίνει αυτό κανείς σε έναν επαγγελματία;
Οφείλεται άραγε στην προσωπικότητα του Ρονάλντο το ότι η Bild τον προσέβαλε χαρακτηρίζοντάς τον ως τον πιο υπεροπτικό και ματαιόδοξο άνθρωπο στον κόσμο; Και δεν πρόκειται μόνο για ένα σχόλιο του κίτρινου Τύπου. Στο πρώτο γερμανικό δημόσιο κανάλι (ARD) παρουσιαστής σχολίασε περιπαικτικά ότι ο Ρονάλντο «ξέχασε τις γόβες του». Αδιανόητο να εκφραστεί κανείς για έναν Γερμανό αθλητή με τέτοιον απρεπή τρόπο. Ο χλευασμός του Ρονάλντο μπορεί όμως να εκτοξεύεται σε κάθε περίσταση. Αυτό θα σκέφτηκε και ο πρώην πρόεδρος της FIFA Ζεπ Μπλάτερ όταν το 2013 δήλωσε πως θεωρεί τον Μέσι καλύτερο από τον Ρονάλντο, διότι ο Πορτογάλος δίνει «περισσότερα χρήματα στον κομμωτή του»...
Αλλά τι το επιλήψιμο υπάρχει στην προσωπικότητα του Ρονάλντο; Ανατρέφει μόνος ένα παιδί, προέρχεται από μια πολύ φτωχή οικογένεια από τη Μαδέιρα και κατάφερε να γίνει ένας από τους γνωστότερους και πλουσιότερους αθλητές στον κόσμο. Και τι κάνει με τα λεφτά του; Τα ξοδεύει μόνο στο ποτό, τις γυναίκες και τα αυτοκίνητα; Όχι, ο Ρονάλντο δεν πίνει και διότι ο πατέρας του ήταν αλκοολικός και πέθανε λόγω του ποτού. Αντίθετα με άλλους ποδοσφαιριστές δεν έχει τατουάζ διότι δεν θα μπορούσε να δίνει αίμα συστηματικά.
Κανένας άλλος αθλητής στον κόσμο δεν δίνει περισσότερα χρήματα για αγαθοεργίες όπως ο Ρονάλντο, ο οποίος αναλαμβάνει τα έξοδα για εγχειρήσεις παιδιών και κάνει δωρεές για σχολεία στη λωρίδα της Γάζας. Αυτό μπορεί να το αξιολογήσει κανείς αναλόγως αν τον συγκρίνει με τον Μέσι και τον πατέρα του οι οποίοι φέρονται να έχουν αποκρύψει εκατομμύρια ευρώ για να φοροδιαφύγουν.
Ίσως, όμως, αυτός ο τρόπος αξιολόγησης των επιδόσεων του Ρονάλντο στο γήπεδο και της συμπεριφοράς του ως πολυεκατομμυριούχου να είναι ολότελα λανθασμένος για να κατανοήσει κανείς το γεγονός ότι βρίσκεται στο επίκεντρο αρνητικών σχολίων. Η παγκόσμια χλεύη με την οποία έρχεται αντιμέτωπος έχει να κάνει λιγότερο με τον ίδιο και περισσότερο με μια βασική ανθρώπινη ανάγκη να γελοιοποιούνται με χαιρεκακία επιτυχημένοι και γοητευτικοί άνθρωποι όταν αποτύχουν σε κάτι. Όπως τότε στην αυλή του σχολείου, όπου αναζητούμε κάποιον για να γελάσουμε μαζί του. Είναι κατανοητό από ανθρώπινη πλευρά; Ίσως. Ωραίο όμως δεν είναι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου