Η ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι νόσος που μεταδίδεται
πολύ εύκολα και παρότι διαρκεί λίγο, σχεδόν 2-3 ημέρες, προκαλεί μεγάλη
ταλαιπωρία και εξάντληση.
Είναι δε γνωστή και ως γρίπη στο στομάχι.
Οι ιοί που προκαλούν γαστρεντερίτιδα είναι πολλοί, αλλά οι πιο συνηθισμένοι είναι ο ροταϊός και ο αδενοϊός. Οι ιοί αυτοί εισβάλλουν στον οργανισμό μέσω του λεπτού εντέρου, επειδή ο πάσχων τους κατάπιε κατά λάθος φέρνοντας τα άπλυτα, μολυσμένα χέρια του στο στόμα ή πίνοντας από το ποτήρι ή τρώγοντας από το πιρούνι ενός μολυσμένου ανθρώπου. Οι ενήλικοι μολύνονται επίσης εύκολα από τα άρρωστα παιδιά.
Συμπτώματα
-Ναυτία και έμετος
-Παροδική διάρροια
-Κράμπες στο στομάχι
-Ανορεξία
-Χαμηλός πυρετός
Ο ασθενής μπορεί επίσης να παραπονιέται για κόπωση, η οποία είναι ιδιαίτερα ενοχλητική.
Οι ιοί της γαστρεντερίτιδας είναι πολύ μεταδοτικοί και η περίοδος επώασης παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις αναλόγως του είδους του ιού.
Μπορεί να χρειασθούν από μία έως δέκα ημέρες από τη στιγμή της μόλυνσης έως ότου αρρωστήσει κανείς.
Οι περισσότερες γαστρεντερίτιδες υποχωρούν μόνες τους και δεν χρειάζονται θεραπεία. Εάν ο πάσχων πονάει πολύ στη μέση ή το κεφάλι, μπορεί να πάρει κάποιο παυσίπονο.
Αντιμετώπιση
Στην αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας παίζει σημαντικό ρόλο το φαγητό. Το στομάχι και τα έντερα χρειάζονται ανάπαυση, γι' αυτό ο ασθενής πρέπει να αποφεύγει τις στερεές τροφές και να πίνει μόνο υγρά, ιδανικά μόνο νερό, πολύ συχνά και σε μικρές ποσότητες.
Εάν ο έμετος και η διάρροια είναι έντονα, απαιτείται αντικατάσταση του νατρίου, του καλίου και των άλλων ιχνοστοιχείων που χάνονται, με τη βοήθεια ειδικού διαλύματος για ενυδάτωση που διατίθεται στα φαρμακεία.
Όταν σταματήσει ο έμετος, ο ασθενής μπορεί να πιει αραιωμένους χυμούς φρούτων, κατά προτίμηση παγωμένους, ώστε να περιορισθεί ο κίνδυνος εμέτου.
Εάν η απώλεια υγρών μέσω διάρροιας και εμετών διαρκέσει πάνω από δύο ημέρες, ο ασθενής πρέπει να απευθυνθεί σε έναν γιατρό. Είναι πιθανό να χρειαστεί και νοσηλεία στο νοσοκομείο προκειμένου να αποφευχθεί η αφυδάτωση μέσω ενδοφλέβιας χορήγησης υγρών.
Οι ιοί που προκαλούν γαστρεντερίτιδα είναι πολλοί, αλλά οι πιο συνηθισμένοι είναι ο ροταϊός και ο αδενοϊός. Οι ιοί αυτοί εισβάλλουν στον οργανισμό μέσω του λεπτού εντέρου, επειδή ο πάσχων τους κατάπιε κατά λάθος φέρνοντας τα άπλυτα, μολυσμένα χέρια του στο στόμα ή πίνοντας από το ποτήρι ή τρώγοντας από το πιρούνι ενός μολυσμένου ανθρώπου. Οι ενήλικοι μολύνονται επίσης εύκολα από τα άρρωστα παιδιά.
Συμπτώματα
-Ναυτία και έμετος
-Παροδική διάρροια
-Κράμπες στο στομάχι
-Ανορεξία
-Χαμηλός πυρετός
Ο ασθενής μπορεί επίσης να παραπονιέται για κόπωση, η οποία είναι ιδιαίτερα ενοχλητική.
Οι ιοί της γαστρεντερίτιδας είναι πολύ μεταδοτικοί και η περίοδος επώασης παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις αναλόγως του είδους του ιού.
Μπορεί να χρειασθούν από μία έως δέκα ημέρες από τη στιγμή της μόλυνσης έως ότου αρρωστήσει κανείς.
Οι περισσότερες γαστρεντερίτιδες υποχωρούν μόνες τους και δεν χρειάζονται θεραπεία. Εάν ο πάσχων πονάει πολύ στη μέση ή το κεφάλι, μπορεί να πάρει κάποιο παυσίπονο.
Αντιμετώπιση
Στην αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας παίζει σημαντικό ρόλο το φαγητό. Το στομάχι και τα έντερα χρειάζονται ανάπαυση, γι' αυτό ο ασθενής πρέπει να αποφεύγει τις στερεές τροφές και να πίνει μόνο υγρά, ιδανικά μόνο νερό, πολύ συχνά και σε μικρές ποσότητες.
Εάν ο έμετος και η διάρροια είναι έντονα, απαιτείται αντικατάσταση του νατρίου, του καλίου και των άλλων ιχνοστοιχείων που χάνονται, με τη βοήθεια ειδικού διαλύματος για ενυδάτωση που διατίθεται στα φαρμακεία.
Όταν σταματήσει ο έμετος, ο ασθενής μπορεί να πιει αραιωμένους χυμούς φρούτων, κατά προτίμηση παγωμένους, ώστε να περιορισθεί ο κίνδυνος εμέτου.
Εάν η απώλεια υγρών μέσω διάρροιας και εμετών διαρκέσει πάνω από δύο ημέρες, ο ασθενής πρέπει να απευθυνθεί σε έναν γιατρό. Είναι πιθανό να χρειαστεί και νοσηλεία στο νοσοκομείο προκειμένου να αποφευχθεί η αφυδάτωση μέσω ενδοφλέβιας χορήγησης υγρών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου