Δέκα πόλεις – φαντάσματα, όπου δεν θα τολμούσες να ζήσεις

Πόλεις φαντάσματα που άλλες ερήμωσαν από την απειλή του πολέμου, άλλες από καταστροφές που στοίχισαν τη ζωή των κατοίκων και άλλες για οικονομικούς λόγους. Δύσκολα θα μπορούσε οποιοσδήποτε να αντέξει να μείνει σε μία από αυτές.

10. Craco, Ιταλία

Το Craco είναι μια μεσαιωνική πόλη χτισμένη στην Περιφέρεια της Basilicata, της επαρχίας Matera στην Ιταλία. Πρόεκειται για μια πόλη με σημαντική ιστορία, υπολογίζεται ότι χτίστηκε το 1060 πάνω στους λόφους της περιοχής. Τα εδάφη της πόλης φαίνεται να αποτελούσαν ιδιοκτησία του Αρχιεπισκόπου Arnaldo, επομένως οι δεσμοί των κατοίκων με την εκκλησία ήταν ισχυροί, καθώς τα πάντα καθορίζονταν από την εκκλησία και τον Αρχιεπίσκοπο.
Μέχρι το 1891 οι κάτοικοι έφταναν του 2.000, ωστόσο ήταν τότε που άρχισαν να την εγκαταλείπουν μιας και οι αγροτικές εργασίες και η κτηνοτροφία, που αποτελούσαν τις μοναδικές ασχολίες στην περιοχή, δεν απέφεραν τα αναμενόμενα. Έτσι, από το 1892 μέχρι το 1922 περισσότεροι από 1.300 κάτοικοι της πόλης είχαν μεταναστεύσει στη Βόρεια Αμερική αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

Το τελειωτικό χτύπημα για την πόλη ήρθε το 1963 όταν οι 1.800 κάτοικοι της πόλης μεταφέρθηκαν από την ιταλική κυβέρνηση σε μια κοντινή κοιλάδα που ονομάζεται Craco Peschiera, με αποτέλεσμα η πόλη να εκκενωθεί και σήμερα να θυμίζει φάντασμα.

9. Fordlandia, Βραζιλία

Η πόλη Fordlandia στην Βραζιλία αποτέλεσε την πόλη του Henry Ford, καθώς ιδρύθηκε από τον ίδιο το 1929, ως τοποθεσία για την εξέλιξη της βιομηχανίας του. Ο Henry Ford ήθελε να χτυπήσει το Βρετανικό μονοπώλιο λάστιχων και καουτσούκ και αποφάσισε να βρει ένα παρθένο έδαφος για να χτίσει την “αυτοκρατορία” του και το βρήκε στην πόλη Fordlandia.
Έτσι, φύτεψε δεκάδες χιλιάδες  καουτσουκόδενδρα, τροπικά φυτά και στόχος του ήταν να φτιάξει μια πόλη όπου οι εργάτες στις φυτείας του και οι οικογένειές τους θα δημιουργούσαν έναν οικισμό υπόδειγμα όχι μόνο για τη Βραζιλία, αλλά για όλο τον κόσμο.

Πράγμα που κατάφερε καθώς ήταν ο ίδιος που χρηματοδότησε το χτίσιμο της πόλης και την ανάπτυξή της, με αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημα πολλοί Βραζιλιάνοι να καταφθάνουν στην περιοχή για να εργαστούν και να ζήσουν.
Ωστόσο, σε μερικά χρόνια αργότερα η επιχείρηση άρχισε να φθίνει, το ίδιο και η οικονομία και η ανάπτυξη της πόλης με αποτέλεσμα ο Ford να την εγκαταλείψει και μετά από αυτόν και οι κάτοικοι. Σήμερα η πόλη παραμένει ακατοίκητη, ενώ αποτελεί μια από τις στάσεις της ξενάγησης των τουριστών στον Αμαζόνιο.

8. Hashima, Ιαπωνία

Το Hashima αποτελεί ένα από τα 505 ακατοίκητα νησιά της περιφέρειας Ναγκασάκι στην Ιαπωνία. Βρίσκεται σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από το Ναγκασάκι και είναι γνωστό και με το όνομα Gunkanjima, δηλαδή Θωρηκτό.
Υπολογίζεται πως η πόλη χτίστηκε στο νησί το 1890 όταν η Mistubishi το αγόρασε και ξεκίνησε την εξόρυξη άνθρακα από τη θαλάσσια περιοχή. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα ήταν αυτή που την έκανε πόλο έλξης για τους εργάτες και τις οικογένειές τους με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες να εγκαθίστανται εκεί.

Το 1959 ή πόλη βρισκόταν το απόγειο της δόξας της, αλλά και της οικονομικής της ανάπτυξης, ωστόσο το 1960 τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν δραματικά, καθώς το πετρέλαιο άρχισε να αντικαθιστά τον άνθρακα, ωστόσο το νησί κατάφερε να διατηρήσει την οικονομική του ανάπτυξη μέχρι το 1974 που η Mitsubishi αποφάσισε να κλείσει το ορυχείο και οι κάτοικοι να το εγκαταλείπουν.

Σήμερα η πόλη είναι εγκαταλελειμμένη και η πρόσβαση σε αυτήν απαγορεύεται από τις αρχές. Το 2003 αποτέλεσε την τοποθεσία για τα γυρίσματα της ταινίας Battle Royale 2, ενώ αποτέλεσε την έμπνευση για το βιντεοπαιχνίδι Killer 7.

7. Balestrino, Ιταλία

Η ιστορία της πόλης αποτελεί ένα πραγματικό μυστήριο, καθώς οι πληροφορίες για την εποχή που χτίστηκε, αλλά και για τους κατοίκους της είναι εξαιρετικά περιορισμένες.

Η πόλη βρίσκεται μόλις 70 χιλιόμετρα έξω από τη Γένοβα,  και ο οικισμός της είναι απαράμιλλης ομορφιάς. όλα δείχνουν πως η μεσαιωνική πόλη άρχισε να χάνει τον πληθυσμό της από τα τέλη του 19ου αιώνα λόγω της συνεχούς σεισμικής δραστηριότητας. Παρά τις προσπάθειες του άρχοντα Βενεδικτίνου του Αγίου Πέτρου που κατείχε και τις μεγαλύτερες εκτάσεις σε αυτή να τη διατηρήσει ζωντανή, η πόλη εγκαταλείφθηκε και ερήμωσε οριστικά το 1953, λόγω γεωλογικής αστάθειας, που κατακρήμνιζε ολόκληρα κομμάτια γης και έκανε τη ζωή εξαιρετικά αβέβαιη. Έκτοτε, παραμένει ερημωμένη.

6. Agdam, Αζερμπαϊτζάν

Ήταν μια από τις πόλεις που άδειασαν εξαιτίας του πολέμου που ξέσπασε μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν το 1993.
Η πόλη αυτή του Αζερμπαϊτζάν με τους 150.000 κατοίκους κυριολεκτικά άδειασε μέσα σε λίγους μήνες το 1993, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και τους βανδαλισμούς που ακολούθησαν την κατάληψή της από τις αρμένικες δυνάμεις. Μάλιστα, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν αν αφήσουν πίσω τους τις περιουσίες τους που δεν μπορούσαν να μεταφέρουν, όπως και τα ζωντανά τους.

Όλα τα κτήρια είναι λεηλατημένα και βανδαλισμένα, με μόνο το κεντρικό τζαμί να μένει άθικτο, με λίγα μόνο γκράφιτι στους τοίχους του. Οι κάτοικοι μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της χώρας, καθώς και στο γειτονικό Ιράν, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.

5. Centralia, Πενσιλβανία

Η πόλη Centralia της Πενσιλβανία  δεν ήταν ποτέ μια μεγάλη κοινότητα, ωστόσο ήταν πάντα μια σημαντική βιομηχανική περιοχή. Στην αιχμή της οι κάτοικοί της έφταναν τους 2.760, αριθμός που άρχισε να λιγοστεύει επικίνδυνα από τους θανάτους των κατοίκων από τις αναθυμιάσεις άνθρακα.

Ωστόσο, το τελειωτικό χτύπημα ήρθε το 1962 όταν οι κάτοικοι στην προσπάθειά τους να κάψουν τα σκουπίδια πυροδότησαν τον άνθρακα υπόγεια της πόλης με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μαι πυρκαγιά, την οποία δεν κατάφεραν ποτέ να σβήσουν. Μάλιστα, η φωτιά έκαιγε για μια 20ετία, όσα και τα αποθέματα άνθρακα υπόγεια της πόλης, με αποτέλεσμα να αρχίσουν και να την εγκαταλείπουν μαζικά, καθώς η θερμοκρασία έφτανε τους 77.8 βαθμούς Κελσίου. Η καταστροφή δεν σταμάτησε εκεί αλλά συνεχίστηκε καθώς η Γη άρχισε να υποχωρεί από τη θερμοκρασία με αποτέλεσμα ο θάνατος ενός 12χρονου να αποτελέσει την ισχυρότερη ένδειξη ότι οι λιγοστοί κάτοικοι έπρεπε να εγκαταλείψουν την πόλη.

4. Kolmanskuppe, Ναμίμπια

Η μικρή αυτή πόλη λίγα χιλιόμετρα έξω από το λιμάνι της Ναμίμπια στην Αφρική αναπτύχθηκε με τα δεκάδες μεταλλωρυχεία που λειτουργούσαν στις παρυφές της. Έτσι, σύντομα αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Αφρικής, όπου χιλιάδες εργάτες κατέφθαναν στην περιοχή προκειμένου να εργαστούν στα ορυχεία.

Καθώς ωστόσο, η ζήτηση και τα αποθέματα διαμαντιών μειωνόταν, έτσι μειώθηκε και ο πληθυσμός της, για να εγκαταλειφθεί οριστικά το 1956. Έκτοτε, όλα τα οικήματα είναι γεμάτα με άμμο από τα συχνές αμμοθύελλες της ερήμου και οι μόνοι κάτοικοί της είναι οι ύαινες, οι γύπες και άλλα ζώα.

3. Πομπηία, Ιταλία

Αποτελεί, ίσως, την πιο διάσημη από τις πόλεις της λίστας.  Χτίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τους Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη Ρώμη, κατά την επέκταση και επικράτηση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας πέρασε στον έλεγχο τους.
Μέχρι το 62 μ.Χ η πόλη είχε πληθυσμό 20.000-30.000 κατοίκους, ενώ αποτελούσε μια από τις πιο πλούσιες πόλεις της αυτοκρατορίας, ωστόσο ήταν τότε που ήρθε αντιμέτωπη με έναν ισχυρό σεισμό, που όμως δεν πτόησε τους κατοίκους.

Το  79 μ.Χ σημειώθηκε η φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου και ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε, μέσα σε λίγες ώρες, τον πλούτο και τους κατοίκους. Σήμερα μια βόλτα στην πόλη αποδεικνύει ότι ο χρόνος έχει σταματήσει σε εκείνη την ημέρα, όπως και οι κάτοικοι που μένουν καθηλωμένοι.

2. Oradour-sur-Glane, Γαλλία

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου οι Ναζί εισέβαλαν στο μικρό αυτό γαλλικό χωριό και το έκαναν στάχτη. Σύμφωνα με τις ιστορικές αναφορές το μικρό χωριό αποτελεί τον τόπο ανείπωτης φρίκης και μαρτυρίου, καθώς όλοι οι κάτοικοί του εκτελέστηκαν αδιακρίτως τον Ιούνιο του 1944 από τους Γερμανούς ναζί, ως αντίποινα για τη Γαλλική Αντίσταση στον Β’ Παγκόσμιο. Οι κάτοικοι που σφαγιάστηκαν ήταν 642. Το χωριό δεν επανακατοικήθηκε ποτέ και μένει ως τόπος μνήμης για τη φρίκη του πολέμου.

1. Pripyat, Ουκρανία

Η Pripyat είναι μια εγκαταλελειμμένη πόλη στα βόρεια της Ουκρανίας, κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία. Μέχρι το 1986 ο πληθυσμός της πόλης έφτανε τους 50.000 κατοίκους, όλοι τους εργάζονταν στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Τσερνομπίλ.
Η φρικτή καταστροφή του 1986 ανάγκασε τους πάντες να την εγκαταλείψουν λόγω της απειλής από την ακτινοβολία.
Αργότερα το Pripyat αποτέλεσε μουσείο, όπου έδειχνε ένα ζωντανό κομμάτι της σοβιετικής ζωής, χωρίς να μένει κάποιος εκεί. Παράλληλα, στις αρχές του αιώνα που διανύουμε η πόλη λεηλατήθηκε με αποτέλεσμα να αποτελεί ένα φάντασμα του παρελθόντος. Η πόλη δεν θα αναστηθεί σύντομα καθώς θα είναι ακατάλληλη για να κατοικηθεί για πολλές δεκαετίες ακόμη, εξαιτίας της ακτινοβολίας.