Γίνεται το κλείσιμο μιας χωματερής να οδήγησε στο ταμείο ανεργίας πάνω από 2.000 ρακοσυλλέκτες; Γίνεται, στη Βραζιλία, εκεί όπου η απόφαση των αρχών του Ρίο ντε Τζανέιρο να κλείσουν τη φημισμένη χωματερή Ζαρντίμ Γκραμάτσο, στάθηκε ως αφορμή να χάσουν το σταθερό τους μηνιαίο εισόδημα πάνω από 2.000 άτομα και οι οικογένειες τους.
Το BBC πραγματοποίησε ένα οδοιπορικό στη Ζαρντίμ Γκραμάτσο, η οποία άνοιξε το 1978 κι έγινε γνωστή παγκοσμίως μέσα από το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ «Waste Land» που προτάθηκε μέχρι και για Όσκαρ, ενώ συνομίλησε και με πολλούς «καταντόρες» («ρακοσυλλέκτες»), που μέχρι το καλοκαίρι του 2012 κέρδιζαν τα προς το ζην και ταυτόχρονα συντηρούσαν τις οικογένειές τους αναζητώντας υλικά προς ανακύκλωση μέσα σε βουνά σκουπιδιών.
Η σκουπιδούπολη, που δεχόταν καθημερινά 9.000 τόνους σκουπιδιών, ήταν χτισμένη πάνω σε βάλτο, ακριβώς κάτω από το γιγαντιαίο άγαλμα του Ιησού του Λυτρωτή στο όρος Κορκοβάδο.
Ωστόσο, οι αρχές της πόλης αποφάσισαν μετά από 34 χρόνια να κλείσουν τη μεγαλύτερη χωματερή της Λατινικής Αμερικής, εξαιτίας της διαρροής τοξικών αποβλήτων στη θάλασσα, κι εν μέσω φόβων για το περιβάλλον και για τον τουρισμό της μεγαλούπολης των 12 εκατομμυρίων κατοίκων.
Οι 2.000 «καταντόρες» έλαβαν ένα χρηματικό ποσό της τάξεως των 6.500 ευρώ ως αποζημίωση, ωστόσο, όπως λένε τώρα, δυο χρόνια μετά, στην απεσταλμένη του βρετανικού δικτύου, δεν είναι ικανοποιημένοι αφού κέρδιζαν έως και 40 ευρώ ημερησίως σε μια χώρα, όπου ο βασικός μισθός είναι περίπου 300 δολάρια.
Οι περισσότεροι από τους καταντόρες εργάζονται πλέον για την εταιρεία ανακύκλωσης Polo de Reciclagem de Gramacho, όμως όπως ισχυρίζονται, δεν βγάζουν τόσα χρήματα όσο παλιά, παρά το γεγονός πως οι συνθήκες εργασίας είναι απείρως πιο ανθρώπινες. «Στη παλιά χωματερή δεν ήταν τόσο δύσκολη η δουλειά μας», λέει η Γκλόρια Κριστίνα ντος Σάντος που ξεκίνησε να εργάζεται στη Ζαρντίμ Γκραμάτσο όταν ήταν 11 ετών.
«Ο μόνος μας φόβος ήταν απλώς μην πατήσουμε ή τρυπηθούμε από κάτι επικίνδυνο, καθώς στη χωματερή κατέληγε ό,τι μπορείς να φανταστείς από τα νοσοκομεία της πόλης. Μια μέρα πάτησα σε μια βελόνα και μολύνθηκα και δεν μπορούσα να εργαστώ για έξι μήνες», συνεχίζει.
«Στη νέα δουλειά βγάζω 160 ευρώ, το ένα τρίτο από αυτό που συνήθιζα να κερδίζω με ό,τι συνέλεγα και πουλούσα από την δουλειά μου στη Ζαρντίμ Γκραμάτσο» λέει με τη σειρά της η Κλεονίς Μπέντο, που μια φορά μάλιστα είχε βρει ανάμεσα στα σκουπίδια ένα χρυσό περιδέραιο ανυπολόγιστης αξίας. Πουλώντας το στη μαύρη αγορά, κέρδισε τόσα χρήματα ώστε είχε τη δυνατότητα να αγοράσει μια μεζονέτα. Τώρα, όπως λέει, που τέτοια τύχη…
Ένας άλλος ρακοσυλλέκτης, ο Ζεράλντο Ολιβέιρα, είχε βρει ανάμεσα στα σκουπίδια ένα μικρό σωλήνα όπου μέσα υπήρχαν χρήματα αξίας 9.000 ευρώ... Πλέον, κι αυτός πρέπει να αρκεστεί στο μηνιαίο του μισθό των 160-180 ευρώ, παρά το ότι, όπως λέει, παλιότερα μπορούσε να βγάλει μέχρι και 1.200 ευρώ το μήνα απλώς ψάχνοντας.
«Στη παρούσα φάση, είμαστε εντάξει με τη ζωή μας», συνοψίζει μια άλλη καταντόρα, η Ροσινέτε ντος Σάντος, καταλήγοντας ωστόσο με νόημα πως «αν μας έλεγαν πως άνοιξε μια νέα χωματερή στο Ρίο, θα αφήναμε αυτοστιγμεί την τωρινή μας εργασία και θα πηγαίναμε να ξαναζήσουμε στη χωματερή»...
in.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου