Τολμήστε κ.Μπουτάρη για το κυκλοφοριακό

Του Τάσου Τασιούλα

 

Αυτή η τραγική εικόνα που παρουσιάζει ο κεντρικός τομέας της Θεσσαλονίκης με το κυκλοφοριακό είναι πλέον εξοργιστική. Το μποτιλιάρισμα είναι συνεχές, η παραβατικότητα πάει σύννεφο και η αδράνεια των αρμοδίων παραδειγματική. Η διοίκηση Μπουτάρη αν απέτυχε παταγωδώς στην αντιμετώπιση ενός ζητήματος, αυτό είναι το κυκλοφοριακό. Ευθύνες πρέπει να αποδοθούν σε πολλούς, αλλά θα μείνω στην ατολμία και την αποφυγή των ρήξεων, που ως νοοτροπίες μάς έφτασαν στο σημερινό αδιέξοδο.

 

Κάποτε απορούσαμε αν γίνεται κάποια πορεία και τα αυτοκίνητα πηγαίνουν σημειωτόν προς το κέντρο της πόλης. Πλέον γνωρίζουμε ότι δε χρειάζεται να γίνει καμιά πορεία, κανένα έκτακτο γεγονός για να έχουμε μποτιλιάρισμα. Που δηλαδή να μην υπήρχε και η κρίση που –κατά τους επιστήμονες- οδήγησε σε περιορισμό της χρήσης του ΙΧ…

 

Λείπει η δημοτική αστυνομία, λείπει και η Τροχαία κι ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει, λένε στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Αληθές. Καβαλάμε πλέον και τα κολωνάκια, ξύνουμε τα δένδρα, παρκάρουμε κάθετα στο πεζοδρόμιο, δε βλέπουμε ράμπες, διαβάσεις, στροφές κι άμα λάχει κοπανάμε και καμιά μηχανή, διπλο-τριπλοπαρκάρουμε, μετακινούμε κάδους και… διορθώνουμε εκείνους που παρκάρισαν πριν από εμάς για να κάνουμε χώρο να βάλουμε και το δικό μας αυτοκίνητο.

 

Για τη μη χρήση των πάρκινγκ επικαλούμαστε την κρίση. Η συμπεριφορά μας ως «υπεύθυνων» πολιτών είναι τριτοκοσμική, ανεύθυνη και παιδαριώδης. Είναι σαφές πως ως κοινωνικό σύνολο δε λειτουργούμε και δε θα αναλύσω εδώ τα αίτια. Το αποτέλεσμα είναι ότι χωρίς αστυνόμευση, χωρίς έλεγχο, μπορούμε να τα διαλύσουμε όλα. Για να επιστρέψουμε στο απεχθές γνωμικό ότι «ο Έλληνας θέλει βούρδουλα», το οποίο είναι φαιδρό και επικίνδυνο, αλλά με την καθημερινή συμπεριφορά μας φροντίζουμε να ενισχύουμε τα επιχειρήματα όσων είναι θιασώτες του.

 

Πέρα όμως από τις ευθύνες των πολιτών υπάρχει και η αδράνεια, αδιαφορία και ατολμία των υπευθύνων. Η Πολιτεία απουσιάζει πλήρως από το πρόβλημα. Δεν έχει καμιά διάθεση να ασχοληθεί, διότι έχει προφανώς σοβαρότερα ζητήματα από μια πόλη που δε λειτουργεί, έστω κι αν αυτή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό. Από τις ανέξοδες εξαγγελίες υπουργών Περιβάλλοντος και Μεταφορών στο παρελθόν, που τελικά δεν έκαναν τίποτα, φτάσαμε πλέον να μην τους περισσεύουν ούτε τα λόγια…

 

Η Τροχαία επεμβαίνει μόνον όταν κινδυνεύουν να κλειδώσουν όλοι στη μέση του δρόμου τα ΙΧ τους και μόνο στις κεντρικές οδικές αρτηρίες. Δεν έχει προσωπικό. Η δημοτική αστυνομία καταργήθηκε και η κυβέρνηση ακόμη βρίσκει λύση για την αστυνόμευση των πόλεων. Σε λίγο θα καλέσουν τους υπαλλήλους της καθαριότητας των δήμων να κόβουν κλήσεις…

 

Ο δήμος προχώρησε σε αποσπασματικές παρεμβάσεις, χωρίς κανένα συνολικό σχέδιο κυκλοφοριακής αποσυμφόρησης της πόλης, οι οποίες παρεμβάσεις έδωσαν κάποιες ανάσες τοπικά, αλλά ούτε έλυσαν το πρόβλημα, ούτε το βελτίωσαν.

 

Κι αντί όλοι αυτοί και οι όποιοι άλλοι εμπλεκόμενοι να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να βάλουν κάτω τα δεδομένα, να αγνοήσουν όλους τους «θιγόμενους» και να συνθέσουν το κατάλληλο σχέδιο αντιμετώπισης του κυκλοφοριακού, με άμεσες παρεμβάσεις στο πλαίσιο της σταδιακής βελτίωσης των πραγμάτων, κατηγορούν ο ένας τον άλλο, ψάχνουν δικαιολογίες και επιτρέπουν να μετατρέπεται η Θεσσαλονίκη σε κολαστήριο.

 

Η πόλη χρειάζεται ένα σοκ για να συνέλθει. Οι μικρής έκτασης πεζοδρομήσεις δεν αποδίδουν. Η στέρηση χώρων στάθμευσης από τα ΙΧ δεν αποδίδει. Η μετατροπή μικρών οδών σε ήπιας κυκλοφορίας δεν αποδίδει. Μιλάω για παρεμβάσεις που αποδεικνύουν τις καλές προθέσεις της διοίκησης Μπουτάρη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Και οφείλω εδώ να μνημονεύσω τις προσπάθειες του αρμόδιου εντεταλμένου συμβούλου, Γιώργου Δημαρέλου και του αντιδημάρχου, Ανδρέα Κουράκη.

 

Πιστεύω πραγματικά ότι ο Δήμος προσπάθησε να λύσει το κυκλοφοριακό και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι υπάρχει διαρκής προβληματισμός και πρόθεση να το κάνει. Επισημαίνω όμως ότι ανάλογες προθέσεις είχε και η διοίκηση Παπαγεωργόπουλου, αλλά δεν πετύχαινε το στόχο της. Η κατάσταση διαρκώς επιδεινωνόταν. Και οι δυο διοικήσεις (κι ας ενοχλεί και τους δυο ο παραλληλισμός) δεν είχαν ένα συγκεκριμένο ρηξικέλευθο σχέδιο, μια συνολική επιστημονικά τεκμηριωμένη πρόταση και την πολιτική βούληση να συγκρουστούν με όλους και όλα για το καλό της πόλης και του κοινωνικού συνόλου (όχι για το διαφορετικό καλό κάθε ομάδας, κάθε συντεχνίας, καθενός μας ξεχωριστά).

 

Συμπέρασμα (και συγνώμη για την προχειρότητα και το… λαϊκισμό): οι καλές προθέσεις δε λύνουν το πρόβλημα, ούτε οι αποσπασματικές (σωστές) παρεμβάσεις. Χρειάζεται μια ρηξικέλευθη δράση εδώ που φτάσαμε κι όχι πρόταση.

 

Γι’ αυτό κάνω λόγο για ατολμία. Αν ήθελε πραγματικά η διοίκηση Μπουτάρη να ταρακουνήσει τα νερά θα έπρεπε να πάρει το ρίσκο και το εκλογικό κόστος (δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν αυτό το κόστος θα είχε αρνητικό ή θετικό πρόσημο…) και να υιοθετήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης. Υπάρχουν –και έχουν πληρωθεί αδρά- δεκάδες μελέτες για το πρόβλημα. Δεν υπάρχει σοβαρή γενική κυκλοφοριακή μελέτη εδώ και 14 χρόνια! Αφού δε φρόντισε ο δήμος να την κάνει όλο αυτό το διάστημα ας πάει στη μέθοδο του σοκ.

 

Ο Κώστας Λαλιώτης κάποτε έγινε persona non grata στη Θεσσαλονίκη, επειδή πρότεινε να λειτουργήσει η πόλη με κλιμακωτό ωράριο (πραγματικό όχι γιαλαντζί όπως το σημερινό) κι επειδή τόλμησε να ξεστομίσει ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να απαγορευτεί η είσοδος ΙΧ στο κέντρο της πόλης ή να υιοθετηθεί δακτύλιος. Επιστήμονες λίγο έλειψε να τους πετροβολήσουν επειδή πρότειναν να μπουν αστικά διόδια (με την κρίση και μόνο η υπενθύμισή τους με βάζει σε κίνδυνο;). Κι ο κ. Μπουτάρης πριν από κάποια χρόνια μιλούσε για πεζοδρόμηση του κέντρου, για απαγόρευση της κυκλοφορίας και κυρίως της στάθμευσης ΙΧ κτλ.

 

Και τα αποτελέσματα της ατολμίας, της αναποφασιστικότητας και της απροθυμίας να χαλάσουμε τα κέφια (και τα συμφέροντα) κάποιων ομάδων, υποθήκευσαν το μέλλον μιας ολόκληρης πόλης. Δεν έγινε τίποτα και πολύ φοβάμαι ότι κανείς δε θα λάβει τελικά την απόφαση να υλοποιήσει ένα σοβαρό σχέδιο αντιμετώπισης του κυκλοφοριακού.

 

Το δυστύχημα είναι ότι όσοι έχουν καλές προθέσεις και προτάσεις, όταν αναλαμβάνουν ευθύνες είτε υπαναχωρούν, είτε ανακαλύπτουν τα διοικητικά παράδοξα στην Ελλάδα και σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Σκεφτείτε πόσο χρόνο μας παίρνει να αναπλάσουμε τον άξονα Αχειροποίητος – Αγία Σοφία και μας έμεινε αμανάτι η ψευτοπεζοδρόμηση μεταξύ Ερμού και Τσιμισκή. Σκεφτείτε πόσο χρόνο μας παίρνει να δώσουμε λύση στο ζήτημα της στάσης των ταξί. Σκεφτείτε πόσο χρόνο θα του πάρει η «λάου λάου» απαγόρευσης κυκλοφορίας στην παλιά παραλία του δημάρχου μέχρι να αποφασίσει να κάνει μόνιμο το μέτρο για τη Λεωφόρο Νίκης. Αναγνωρίζω ότι όλοι προσπαθούν. Να αναγνωρίσουν ότι δεν αρκεί.

voria.gr