Η εικαστική, αυτή, παρέμβαση, έγινε από καλλιτεχνική ομάδα η οποία ζήτησε την άδεια του δήμου Αθηναίων. Τα έξοδα -του νήματος για το πλέξιμο- βαρύνουν τη ίδια την ομάδα.
«Δεν είναι εικαστική παρέμβαση του δήμου, εμείς απλά δώσαμε την άδεια», λέει στο newpost η αντιδήμαρχος Πολιτισμού Νέλλη Παπαχελά διευκρινίζοντας ότι κατά καιρούς κάτι αντίστοιχο «έχει γίνει σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Οι άστεγοι είναι άλλο πράγμα που τους φροντίζει ο δήμος με άλλους τρόπους και όχι μοιράζοντας πουλόβερ», καταλήγει η κυρία Παπαχελά.Από οικονομική άποψη αλλά και σε επίπεδο θεσμών, πολύ κακό για το τίποτα.
Από καλλιτεχνικής απόψεως, πάλι, υπάρχουν κι εκείνοι που λένε ότι κακοποιήθηκε ένα παρεμβατικό εικαστικό κίνημα.
Το «αντάρτικο» των street artists έγινε «δρώμενο» της πλατείας
Το αποκαλούμενο yarn bombing τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά στις μεγάλες πόλεις όλου του κόσμου.Δεν έχει, βέβαια, καμία σχέση με αυτό που έγινε στην Αθήνα.
Κυρίως γιατί οι καλλιτέχνες δεν ζητούν άδεια.
Εργάζονται κρυφά, τη νύχτα, επιδιδόμενοι σε ένα ιδιότυπο κυνηγητό με τις αρχές, καθώς πρόκειται για μια απαγορευμένη τέχνη δρόμου. Είναι ό,τι ακριβώς ήταν το graffiti στις αρχές της δεκαετίας του 80: μια διαμαρτυρία απέναντι σε οτιδήποτε συστημικό, ένας τρόπος έκφρασης ανθρώπων που ασφυκτιούν και διαμαρτύρονται.
Το yarn bombing στο εξωτερικό έχει να επιδείξει πολλές «ιστορικές» στιγμές: εκεί οι καλλιτέχνες «ντύνουν» με τα πλεκτά τους από τανκς μέχρι αγάλματα προσωπικοτήτων που αμφισβητούν ως προς το ρόλο τους στην παγκόσμια ιστορία, ή άδεια καρότσια σούπερ-μάρκετ έξω από τη Wall Street.
Στην Αθήνα πάλι, η πρώτη επαφή του κοινού με αυτό το φουτουριστικό κίνημα έγινε ως «εικαστικό δρώμενο» που προκάλεσε την οργή εκείνων με τους οποίους υποτίθεται ότι έπρεπε να ταχθεί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου