Alexander Graham Bell: Πώς η αγάπη του για την μητέρα του άλλαξε τον κόσμο

Εφευρέτης, εκπαιδευτικός, γλωσσολόγος και επιστήμονας. Ο Alexander Graham Bell ήταν ένας άνθρωπος με πολλά προσόντα. Ο μεγαλύτερος όμως ρόλος του ήταν να είναι ένας αφοσιωμένος γιος σε μια μητέρα που δεν μπόρεσε να μιλήσει. Η αγάπη του γι 'αυτήν ήταν ο καταλύτης πίσω από μία από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις του κόσμου.
Ο Alexander Graham Bell είναι αυτός που έκανε πραγματικότητα την εφεύρεση του τηλεφώνου. Μια καταχώριση στο σημειωματάριο του στις 10 Μαρτίου 1876 περιγράφει το πρώτο του επιτυχημένο πείραμά του με με το τηλέφωνο. Ο Bell είπε: «κύριε Watson έλα εδώ, θέλω να σε δω" στον βοηθό του, Thomas Watson, που βρίσκονταν στη διπλανή αίθουσα μέσω του τηλεφωνικού του οργάνου.
Η συσκευή που χρησιμοποιήθηκε περιελάμβανε μια ελαστική μεμβράνη από σίδηρο, η οποία βρισκόταν μπροστά από ένα σιδηρομαγνητικό πυρήνα, περιτυλιγμένο με μονωμένο αγωγό. Μια γραμμή από δυο καλώδια συνέδεε τη συσκευή αυτή με μια άλλη παρόμοια. Και οι δυο συσκευές χρησιμοποιήθηκαν ως δέκτες και ως πομποί. Στη συσκευή του Bell η φωνή έπεφτε πάνω στη μεμβράνη και την έκανε να πάλλεται. Η συσκευή αυτή χρησίμευε μόνο για ομιλίες σε κοντινή απόσταση.
Ο πατέρας του Bell, ο παππούς του και ο αδελφός του είχαν συσχετιστεί με τη δουλειά τους σχετικά με θέματα ομιλίας και ακουστικής. Επίσης η μητέρα και η σύζυγός του ήταν κωφές. Αυτό επηρέασε τον Bell και τον έκανε να μελετήσει την ακουστική. Υπήρξε καθηγητής σε θεματολογία σχετική με τη διδασκαλία της ομιλίας των κωφαλάλων του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, αλλά η κλίση του προς τον πειραματισμό τον οδήγησε να αφήσει την προσοδοφόρα δουλειά του και να επικεντρωθεί στο πραγματικό αντικείμενο του ενδιαφέροντος του.
Το τηλέφωνο αλλά και ο τηλέγραφος αποτελούν τους καρπούς της προσπάθειας του Bell. Για την ακρίβεια το τηλέφωνο προέκυψε σαν αποτέλεσμα βελτίωσης του ... τηλέγραφου. Ο τηλέγραφος μπορούσε μόνο να στείλει ή να λάβει ένα μηνύματα κάθε φορά. Η εκτεταμένη γνώση του Bell σχετικά με τη φύση του ήχου και η κατανόηση της μουσικής τον έκανε να εργάζεται για τη δυνατότητα μετάδοσης πολλαπλών μηνυμάτων μέσω του ίδιου καλωδίου ταυτόχρονα. Ο «αρμονικός τηλέγραφος» του, βασιζόταν στην αρχή ότι πολλά μηνύματα θα μπορούσαν να αποστέλλονται ταυτόχρονα κατά μήκος του ίδιου καλωδίου αν τα μηνύματα διέφεραν στον τόνο. Ο Bell πήγε πιο μακριά και πειραματίστηκε με τη μετάδοση πραγματικής ομιλίας αντί του απλώς να αναμεταδώσει ηλεκτρικά τον κώδικα Μορς.
Ο Bell εργάστηκε με τον Thomas Watson, έναν νέο ηλεκτρολόγο και μαθητευόμενο του για να φτιάξει μια τέτοια συσκευή. Οι προσπάθειές του ήταν επιτυχημένες και έλαβε το πρώτο επίσημο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το τηλέφωνό του τον Μάρτιο του 1876. Αυτό σηματοδότησε την εφεύρεση του τηλεφώνου. Από τότε μέχρι σήμερα το τηλέφωνο έχει υποστεί πολλές αλλαγές για να καταλήξει στις μέρες μας να "φοριέται" ακόμα και στο δάκτυλο.