Το 3% των Βρετανών εργαζομένων δουλεύουν με συμβάσεις «μηδενικών ωρών»!

Έγινε και αυτό. Ήρθαν οι συμβάσεις των «μηδενικών ωρών»! Πρόκειται για «θέσεις εργασίας» που ανανεώνονται με την …ώρα και δεν προσφέρουν καμιά εγγύηση στους εργαζομένους.
Οι εργοδότες στη Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερο τις συγκεκριμένς συμβάσεις. Ο αριθμός των Βρετανών που δηλώνουν ότι εργάζονται με συμβάσεις «μηδενικών ωρών», οι οποίες δεν προσφέρουν καμιά εγγύηση για τις ώρες εργασίας, αυξήθηκαν κατά 20% σε ετήσια βάση, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που ανακοινώθηκαν.
Σύμφωνα με τη βρετανική Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ONS), 903.000 άτομα, που αντιστοιχούν στο 2,9% του εργατικού δυναμικού στη Βρετανία, εργάζονταν με τέτοιου είδους συμβάσεις το δεύτερο τρίμηνο του 2016, συγκριτικά με 747.000, ή 2,4%, ένα χρόνο νωρίτερα.
Οι εργοδότες που χρησιμοποιούν συμβόλαια μηδενικών ωρών έχουν δεχθεί επικρίσεις διότι δεν προσφέρουν εργασιακή ασφάλεια στους απασχολούμενους. Οι εργαζόμενοι που είναι πιθανότερο να συνάψουν τέτοια συμβόλαια είναι οι φοιτητές και εργαζόμενοι που ζητούν ευέλικτο ωράριο εργασίας και συνήθως είναι άνεργοι για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σύμφωνα με την ONS, πάνω από το ένα τρίτο των εργαζομένων που απασχολούνται με συμβάσεις μηδενικών ωρών είναι ηλικίας 16-24.
Σχεδόν το ήμισυ της αύξησης που καταγράφηκε τα τελευταία χρόνια στον αριθμό αυτών των εργαζομένων αφορά άτομα ηλικίας 25-64 ετών, γεγονός που εγείρει ανησυχίες για την σταθερή απασχόληση ατόμων που ενδεχομένως να έχουν ευθύνες απέναντι σε εξαρτώμενα μέλη.
«Είναι ανησυχητικό που μεγάλο μέρος της αύξησης καταγράφεται ανάμεσα σε εργαζομένους μεγαλύτερης ηλικίας, κάποιοι εκ των οποίων ίσως δυσκολεύονται με τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό εάν το εισόδημά τους διαφοροποιείται, καθώς δεν έχουν εγγυημένες ώρες εργασίας», ανέφερε ο Κόνορ Ντ’ Άρσι, αναλυτής στο ινστιτούτο Resolution Foundation.
«Το να απαγορευθούν οι συμβάσεις μηδενικών ωρών δεν αποτελεί λύση, καθώς τιμωρεί εργαζομένους που πραγματικά προτιμούν την ευελιξία που αυτές τους προσφέρουν», είπε ο Ντ’ Άρσι.
«Ωστόσο, ο ρόλος τους στο γενικότερο θέμα της επισφαλούς εργασίας υποδηλώνει ότι χρειάζονται πολύ στενότερο και μετρημένο έλεγχο».