Οι συμπεριφορές που σε κάνουν αγενή

Δε λες «ευχαριστώ»: Δε φτάνει που δεν χρησιμοποιούμε σχεδόν καθόλου το «παρακαλώ» στα ελληνικά –σε σύγκριση, τουλάχιστον, με άλλες γλώσσες− αν καταργήσουμε και το «ευχαριστώ» θέτουμε σοβαρή υποψηφιότητα για την αγενέστερη γλώσσα του πλανήτη. Πέρα από την πλάκα, κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα, οπότε καλό θα ήταν να εκφράζεις την εκτίμησή σου κάθε φορά που σου προσφέρουν/ δίνουν/ κάνουν κάτι –ναι, ακόμα και αν «είναι η δουλειά τους».

Δεν αφήνεις το κινητό από το χέρι σου: Όταν βρίσκεσαι με άλλους ανθρώπους, ιδανικά το κινητό παραμένει στην τσάντα σου. Λιγότερο ιδανικά, είναι πάνω στο τραπέζι, αν περιμένεις κάποιος να σε πάρει και ανησυχείς πως δεν θα το ακούσεις αν χτυπήσει. Το να σκρολάρεις στα social media/ απαντάς σε μηνύματα/ τσατάρεις με γκομενάκια / διαβάζεις τα mail σου παρουσία κόσμου, είναι ο τέλειος τρόπος να πεις «έχω πιο ενδιαφέροντα πράγματα να ασχοληθώ από το άτομό σου».

Προσπερνάς την ουρά στο φανάρι: Θα πήγαινες ποτέ να σταθείς μπροστά-μπροστά στην ουρά σε ένα ταμείο; Τότε γιατί το κάνεις στον δρόμο;

Αργείς πάντα και παντού: Πέρα από το ότι πρακτικά είναι εφιάλτης για όποιον σε περιμένει –ειδικά αν σε περιμένει μόνος του, και ακόμα πιο ειδικά αν σε περιμένει έξω− το μήνυμα που περνάς λέει, σε γενικές γραμμές, «δεν είσαι αρκετά σημαντικός για ‘μένα».

Μονοπωλείς την κουβέντα: Άνθρωπος είσαι, και καμιά φορά έχεις προβλήματα που χρήζουν τρίωρης ανάλυσης –ή τέλεια νέα που θέλεις να αφηγείσαι μέχρι να βγει ο ήλιος. Και αυτές τις φορές, ας πούμε ότι είσαι κάπως δικαιολογημένος. Ελπίζουμε έστω στο τέλος της ανάλυσης/ αφήγησης να θυμηθείς να ρωτήσεις τον άνθρωπο που σε ακούει αγόγγυστα όλη αυτή την ώρα «εσύ τι κάνεις;». Και να ενδιαφερθείς για την απάντηση.

Απευθύνεσαι σε έναν άνθρωπο απ’ όλη την παρέα: Δεν είναι μόνο ότι αγνοείς τους υπόλοιπους, φέρνεις και σε δύσκολη θέση τον «συνομιλητή» σου, ο οποίος έχει να διαλέξει ανάμεσα στις θεσπέσιες επιλογές α. να σε αγνοήσει, β. να αγνοήσει όλους τους υπόλοιπους, όπως κάνεις κι εσύ, και γ. να προσπαθήσει να βάλει και τους άλλους στην κουβέντα, επαναλαμβάνοντας μεγαλοφώνως ό,τι μόλις του είπες. Χάρμα.