Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ επιστρέφει για να μας διασκεδάσει ξανά, αυτή τη φορά
με τη μεταφορά στις κινηματογραφικές οθόνες ενός αγαπημένου παιδικού
βιβλίου του φημισμένου Ρόαλντ Νταλ. Το “The BFG” ή “The Big Friendly
Giant” είναι ένα εντυπωσιακό κινηματογραφικό παραμύθι, συμβατικό στην
ουσία και αλλόκοτο στην όψη του, που καταφέρνει, χάρη στις υπέροχες
ερμηνείες (η συνεργασία του δημιουργού με τον “οσκαρικό” Μαρκ Ρίλανς
συνεχίζεται επιτυχώς) και τις εντυπωσιακές ψηφιακές εικόνες του, να μας
ψυχαγωγήσει επαρκώς, αλλά και να μας συγκινήσει αβίαστα.
Η υπόθεση
Στο Λονδίνο, όταν πέφτει η βαθιά νύχτα, ένας γίγαντας έρχεται από τη μακρινή του χώρα και “φυσάει” χαρούμενα όνειρα στους ανθρώπους που κοιμούνται. Όταν η Σόφι, ένα ορφανό κορίτσι με αϋπνίες, τον εντοπίσει, εκείνος την παίρνει μαζί του για να μην τον αποκαλύψει. Στην Γιγαντοχώρα, όμως, είναι ο μόνος που δεν τρώει ανθρώπους και η μικρή κινδυνεύει να γίνει μεζές. Η Σόφι, πάλι, δεν θέλει ν' αφήσει τον καινούργιο της φίλο μόνο με τους βάρβαρους συντοπίτες του. Μαζί, καταστρώνουν ένα σχέδιο που θα αλλάξει τις ισορροπίες...
Η κριτική
Δε χωρά αμφιβολία ότι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μπορεί να αφηγηθεί ένα παραμύθι όπως του πρέπει, πόσο μάλλον σε μια χρυσή εποχή για τις παιδικές ταινίες, που η τεχνολογία του δίνει τόσο πολλές δυνατότητες. Το “The BFG” του Ρόαλντ Νταλ, είναι ένα πασίγνωστο παιδικό βιβλίο που προοριζόταν για μια κινηματογραφική μεταφορά πάνω από μια εικοσαετία, μέχρι που έπεσε στα χέρια του και ιδού: η ιδανική κινηματογραφική απόλαυση για γονείς και παιδιά εν μέσω καλοκαιριού, είτε σε 2 είτε σε 3 διαστάσεις.
Στο “The BFG” πρωταγωνιστές είναι ένα μικρό κορίτσι κι ένας καλόκαρδος γίγαντας που κυνηγά όνειρα και στέλνει τα καλά στους ανθρώπους. Το σπίτι του στην Γιγαντοχώρα είναι ένα σπήλαιο γεμάτο από περίεργες κατασκευές, ανθρώπινα σουβενίρ και άπειρα βάζα που περιέχουν όνειρα. Σε αντίθεση με τους άλλους γίγαντες, που κοιμούνται στην ύπαιθρο, τρώνε ανθρώπους και μισούν φρούτα και λαχανικά, είναι χορτοφάγος, τρέφεται αποκλειστικά με ένα βρωμερό είδος κολοκύθας, ενώ λατρεύει το αναψυκτικό που φτιάχνει από αυτήν και του φέρνει ανακουφιστικά αέρια. Η μικρή Σόφι, πάλι, ορφανή και μόνη, ξαγρυπνά τα βράδια κι απολαμβάνει την ησυχία κάνοντας δουλειές κι ελπίζοντας για κάτι καλύτερο ή, έστω, λιγότερο βαρετό.
Έχοντας φρέσκια τη συνεργασία με τον Μαρκ Ρίλανς στο “Bridge of Spies”, ο Σπίλμπεργκ τον στρατολογεί και πάλι —απ' ό,τι φαίνεται η συνεργασία τους θα κρατήσει για πολύ καιρό— στο ρόλο του Φιλικού Γίγαντα, του ψηφιακού πρωταγωνιστή που διαθέτει το βλέμμα, το χαμόγελο και μια σειρά απ' τις ξεχωριστές εκφράσεις του Ρίλανς, ενός ιδιαίτερου βρετανού θεατρανθρώπου που, χάρη στον αμερικανό δημιουργό, ξεκινά μια νέα καριέρα στο χώρο των μπλοκμπάστερ.
Με την υπέροχη ερμηνεία του, ο “BFG” καταφέρνει να κερδίσει κι εμάς, όπως κερδίζει τη μικρή Σόφι, όταν μετατρέπει τον αρχικό της φόβο σε δέος για τον καινούργιο κόσμο που ανακάλυψε και τον μεγαλόσωμο ονειροκυνηγό που, μοναχικός σαν κι εκείνη, έχει μάθει να είναι προστάτης, μα αναζητά και κάποιον να τον προστατεύει. Δίπλα του, στο ρόλο της πιτσιρίκας, στέκεται υπέροχα η μικρούλα Ρούμπι Μπάρνχιλ, στον πρώτο κινηματογραφικό ρόλο της ζωής της και, μάλλον, όχι τον τελευταίο. Το εξαιρετικό δίδυμο πλαισιώνει μια σειρά από καλούς ηθοποιούς σε ρόλους-καρικατούρες που συμβάλλουν στην απόδοση μιας παραμυθένιας εκδοχής ενός πολύ σύγχρονου κόσμου, όσο και στο διάσπαρτο χιούμορ της ταινίας.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η έλλειψη μεγαλύτερης πλοκής στην αυθεντική ιστορία, αναγκάζει τον Σπίλμπεργκ και τη σεναριογράφο του, Μελίσα Μάθισον, να “τραβάνε” πού και πού την ταινία τους χωρίς να πηγαίνει πουθενά συγκεκριμένα, κερδίζοντας χρόνο για το υπερβολικά σύντομο φινάλε. Είναι επίσης αλήθεια, ότι πέραν των δύο κεντρικών χαρακτήρων, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να αποσπά την προσοχή μας, αφού και η υπόθεση με το αδικοχαμένο αγοράκι περνά στα ψιλά και δεν αφήνει το ίχνος της. Πάλι, όμως, με δεδομένο τον απλοϊκό χαρακτήρα του βιβλίου, οι δημιουργοί εκμεταλλεύονται στο έπακρο τα πρωτότυπα στοιχεία του και τα αναδεικνύουν σε ικανοποιητικό βαθμό.
Το “The BFG” είναι μια απολαυστική παιδική ταινία, ό,τι πρέπει για μια δροσιστική επίσκεψη στο θερινό σινεμά.
in2life.gr
Η υπόθεση
Στο Λονδίνο, όταν πέφτει η βαθιά νύχτα, ένας γίγαντας έρχεται από τη μακρινή του χώρα και “φυσάει” χαρούμενα όνειρα στους ανθρώπους που κοιμούνται. Όταν η Σόφι, ένα ορφανό κορίτσι με αϋπνίες, τον εντοπίσει, εκείνος την παίρνει μαζί του για να μην τον αποκαλύψει. Στην Γιγαντοχώρα, όμως, είναι ο μόνος που δεν τρώει ανθρώπους και η μικρή κινδυνεύει να γίνει μεζές. Η Σόφι, πάλι, δεν θέλει ν' αφήσει τον καινούργιο της φίλο μόνο με τους βάρβαρους συντοπίτες του. Μαζί, καταστρώνουν ένα σχέδιο που θα αλλάξει τις ισορροπίες...
Η κριτική
Δε χωρά αμφιβολία ότι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μπορεί να αφηγηθεί ένα παραμύθι όπως του πρέπει, πόσο μάλλον σε μια χρυσή εποχή για τις παιδικές ταινίες, που η τεχνολογία του δίνει τόσο πολλές δυνατότητες. Το “The BFG” του Ρόαλντ Νταλ, είναι ένα πασίγνωστο παιδικό βιβλίο που προοριζόταν για μια κινηματογραφική μεταφορά πάνω από μια εικοσαετία, μέχρι που έπεσε στα χέρια του και ιδού: η ιδανική κινηματογραφική απόλαυση για γονείς και παιδιά εν μέσω καλοκαιριού, είτε σε 2 είτε σε 3 διαστάσεις.
Στο “The BFG” πρωταγωνιστές είναι ένα μικρό κορίτσι κι ένας καλόκαρδος γίγαντας που κυνηγά όνειρα και στέλνει τα καλά στους ανθρώπους. Το σπίτι του στην Γιγαντοχώρα είναι ένα σπήλαιο γεμάτο από περίεργες κατασκευές, ανθρώπινα σουβενίρ και άπειρα βάζα που περιέχουν όνειρα. Σε αντίθεση με τους άλλους γίγαντες, που κοιμούνται στην ύπαιθρο, τρώνε ανθρώπους και μισούν φρούτα και λαχανικά, είναι χορτοφάγος, τρέφεται αποκλειστικά με ένα βρωμερό είδος κολοκύθας, ενώ λατρεύει το αναψυκτικό που φτιάχνει από αυτήν και του φέρνει ανακουφιστικά αέρια. Η μικρή Σόφι, πάλι, ορφανή και μόνη, ξαγρυπνά τα βράδια κι απολαμβάνει την ησυχία κάνοντας δουλειές κι ελπίζοντας για κάτι καλύτερο ή, έστω, λιγότερο βαρετό.
Έχοντας φρέσκια τη συνεργασία με τον Μαρκ Ρίλανς στο “Bridge of Spies”, ο Σπίλμπεργκ τον στρατολογεί και πάλι —απ' ό,τι φαίνεται η συνεργασία τους θα κρατήσει για πολύ καιρό— στο ρόλο του Φιλικού Γίγαντα, του ψηφιακού πρωταγωνιστή που διαθέτει το βλέμμα, το χαμόγελο και μια σειρά απ' τις ξεχωριστές εκφράσεις του Ρίλανς, ενός ιδιαίτερου βρετανού θεατρανθρώπου που, χάρη στον αμερικανό δημιουργό, ξεκινά μια νέα καριέρα στο χώρο των μπλοκμπάστερ.
Με την υπέροχη ερμηνεία του, ο “BFG” καταφέρνει να κερδίσει κι εμάς, όπως κερδίζει τη μικρή Σόφι, όταν μετατρέπει τον αρχικό της φόβο σε δέος για τον καινούργιο κόσμο που ανακάλυψε και τον μεγαλόσωμο ονειροκυνηγό που, μοναχικός σαν κι εκείνη, έχει μάθει να είναι προστάτης, μα αναζητά και κάποιον να τον προστατεύει. Δίπλα του, στο ρόλο της πιτσιρίκας, στέκεται υπέροχα η μικρούλα Ρούμπι Μπάρνχιλ, στον πρώτο κινηματογραφικό ρόλο της ζωής της και, μάλλον, όχι τον τελευταίο. Το εξαιρετικό δίδυμο πλαισιώνει μια σειρά από καλούς ηθοποιούς σε ρόλους-καρικατούρες που συμβάλλουν στην απόδοση μιας παραμυθένιας εκδοχής ενός πολύ σύγχρονου κόσμου, όσο και στο διάσπαρτο χιούμορ της ταινίας.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η έλλειψη μεγαλύτερης πλοκής στην αυθεντική ιστορία, αναγκάζει τον Σπίλμπεργκ και τη σεναριογράφο του, Μελίσα Μάθισον, να “τραβάνε” πού και πού την ταινία τους χωρίς να πηγαίνει πουθενά συγκεκριμένα, κερδίζοντας χρόνο για το υπερβολικά σύντομο φινάλε. Είναι επίσης αλήθεια, ότι πέραν των δύο κεντρικών χαρακτήρων, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να αποσπά την προσοχή μας, αφού και η υπόθεση με το αδικοχαμένο αγοράκι περνά στα ψιλά και δεν αφήνει το ίχνος της. Πάλι, όμως, με δεδομένο τον απλοϊκό χαρακτήρα του βιβλίου, οι δημιουργοί εκμεταλλεύονται στο έπακρο τα πρωτότυπα στοιχεία του και τα αναδεικνύουν σε ικανοποιητικό βαθμό.
Το “The BFG” είναι μια απολαυστική παιδική ταινία, ό,τι πρέπει για μια δροσιστική επίσκεψη στο θερινό σινεμά.
in2life.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου