Δεν χρειάζεται να έχει κανείς διδακτορικό στην ψυχολογία ή την
εγκληματολογία για να προσδιορίσει τους λόγους για τους οποίους
αποτυγχάνουν οι «πρωτάρηδες» εγκληματίες στις πρώτες τους απόπειρες.
Ακόμη και ένας απλός αστυνομικός μπορεί εύκολα να τους παραθέσει...
Ο ιστότοπος Quora ζήτησε τη συνδρομή πρώην αρχιφύλακα και ιδού τα έξι πιο συνήθη λάθη που κάνουν οι άπειροι εγκληματίες με αποτέλεσμα λίγη ώρα αργότερα να βρίσκονται πίσω από τα σίδερα διερωτώμενοι τι πήγε λάθος.
-Η επιλογή λάθος συνεργατών: η έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσά τους αποδεικνύεται τις περισσότερες η σπίθα που είναι ικανή να φέρει πυρκαγιά και να κάνει τα πάντα στάχτη! Πράγμα φυσικό: πώς είναι δυνατόν να υπάρξει εντιμότητα ανάμεσα σε κατεργάρηδες; Αν θέλετε να αυξήσετε τα ποσοστά επιτυχίας του εγκληματικού σας σχεδίου, τουλάχιστον διαλέξτε τους σωστούς συνεργάτες.
-Δεν κρατούν το στόμα τους κλειστό: είναι άπειρες οι υποθέσεις όπου, ακόμη και μετά από πολλά χρόνια, τελικά αποδόθηκε δικαιοσύνη παρά το γεγονός ότι είχαν «κλείσει». Η αιτία; Το ότι ο πρωταγωνιστής στο έγκλημα ή κάποιος συνεργάτης του δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Πάνω στο μεθύσι ή στο «χαϊλίκι» καταλήγουν να επαίρονται για την πράξη τους, μαρτυρώντας λεπτομέρειες που γίνονται η αφορμή να καταλήξουν πίσω από τα σίδερα.
-Ανεπαρκές ή ανύπαρκτο άλλοθι: Ενίοτε, οι εγκληματίες σχεδιάζουν με λεπτομέρεια την εκτέλεση του εγκλήματος, αλλά παραμελούν την επεξεργασία σεναρίων που θα σταθούν ως άλλοθι μετά την πραγματοποίησή του. Οι ντετέκτιβ έχουν λάβει ειδική εκπαίδευση στο να ανασυστήνουν τα λεγόμενα «timeframes» («χρονικά διαγράμματα») με τέτοια ακρίβεια που έστω και το παραμικρό λάθος στην περιγραφή του πού βρισκόταν και τι έκανε ο κακοποιός την ώρα του εγκλήματος αρκεί για να φέρει την καταστροφή.
-Οι περισσότεροι σπάνε κατά τη διαδικασία της ανάκρισης: Δεν είναι καθόλου εύκολο να βγει κανείς αλώβητος από τις προηγμένες τεχνικές και τα νοητικά παιχνίδια που μπορεί να του παίξουν οι ανακριτές. Η πίεση είναι τόσο μεγάλη που στο τέλος οι περισσότεροι εγκληματίες προτιμούν να τα «ξεράσουν» όλα, παρά να βιώσουν την παρατεταμένη αγωνία της ανάκρισης. Η αλήθεια είναι πάντοτε ανακουφιστική.
-Η πλήρης άγνοια του Νόμου: Κοινώς, το να μην ξέρεις τις νομικές συνέπειες του εγκλήματος – όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι αυτό – που έχεις διαπράξει. Απεναντίας, η πλήρης γνώση του νομικού πλαισίου στο οποίο εμπίπτει η εγκληματική πράξη μπορεί να βοηθήσει σε πολλά καίρια σημεία ειδικά κατά την ανάκριση.
-Προσέλκυση της προσοχής: Όταν θέλεις να πραγματοποιήσεις την πρώτη σου κλοπή αυτοκινήτου, δεν πηγαίνεις να σπάσεις το παράθυρο, κάνοντας θόρυβο και προκαλώντας τα αυτιά και τα μάτια να στραφούν προς το μέρος σου. Το να έχει αφεθεί απλά ξεκλείδωτο κάποιο αυτοκίνητο σε πολυσύχναστο και με έντονη εμπορική δραστηριότητα μέρος της πόλης είναι απλά πιο πιθανό!
Ο ιστότοπος Quora ζήτησε τη συνδρομή πρώην αρχιφύλακα και ιδού τα έξι πιο συνήθη λάθη που κάνουν οι άπειροι εγκληματίες με αποτέλεσμα λίγη ώρα αργότερα να βρίσκονται πίσω από τα σίδερα διερωτώμενοι τι πήγε λάθος.
-Η επιλογή λάθος συνεργατών: η έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσά τους αποδεικνύεται τις περισσότερες η σπίθα που είναι ικανή να φέρει πυρκαγιά και να κάνει τα πάντα στάχτη! Πράγμα φυσικό: πώς είναι δυνατόν να υπάρξει εντιμότητα ανάμεσα σε κατεργάρηδες; Αν θέλετε να αυξήσετε τα ποσοστά επιτυχίας του εγκληματικού σας σχεδίου, τουλάχιστον διαλέξτε τους σωστούς συνεργάτες.
-Δεν κρατούν το στόμα τους κλειστό: είναι άπειρες οι υποθέσεις όπου, ακόμη και μετά από πολλά χρόνια, τελικά αποδόθηκε δικαιοσύνη παρά το γεγονός ότι είχαν «κλείσει». Η αιτία; Το ότι ο πρωταγωνιστής στο έγκλημα ή κάποιος συνεργάτης του δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Πάνω στο μεθύσι ή στο «χαϊλίκι» καταλήγουν να επαίρονται για την πράξη τους, μαρτυρώντας λεπτομέρειες που γίνονται η αφορμή να καταλήξουν πίσω από τα σίδερα.
-Ανεπαρκές ή ανύπαρκτο άλλοθι: Ενίοτε, οι εγκληματίες σχεδιάζουν με λεπτομέρεια την εκτέλεση του εγκλήματος, αλλά παραμελούν την επεξεργασία σεναρίων που θα σταθούν ως άλλοθι μετά την πραγματοποίησή του. Οι ντετέκτιβ έχουν λάβει ειδική εκπαίδευση στο να ανασυστήνουν τα λεγόμενα «timeframes» («χρονικά διαγράμματα») με τέτοια ακρίβεια που έστω και το παραμικρό λάθος στην περιγραφή του πού βρισκόταν και τι έκανε ο κακοποιός την ώρα του εγκλήματος αρκεί για να φέρει την καταστροφή.
-Οι περισσότεροι σπάνε κατά τη διαδικασία της ανάκρισης: Δεν είναι καθόλου εύκολο να βγει κανείς αλώβητος από τις προηγμένες τεχνικές και τα νοητικά παιχνίδια που μπορεί να του παίξουν οι ανακριτές. Η πίεση είναι τόσο μεγάλη που στο τέλος οι περισσότεροι εγκληματίες προτιμούν να τα «ξεράσουν» όλα, παρά να βιώσουν την παρατεταμένη αγωνία της ανάκρισης. Η αλήθεια είναι πάντοτε ανακουφιστική.
-Η πλήρης άγνοια του Νόμου: Κοινώς, το να μην ξέρεις τις νομικές συνέπειες του εγκλήματος – όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι αυτό – που έχεις διαπράξει. Απεναντίας, η πλήρης γνώση του νομικού πλαισίου στο οποίο εμπίπτει η εγκληματική πράξη μπορεί να βοηθήσει σε πολλά καίρια σημεία ειδικά κατά την ανάκριση.
-Προσέλκυση της προσοχής: Όταν θέλεις να πραγματοποιήσεις την πρώτη σου κλοπή αυτοκινήτου, δεν πηγαίνεις να σπάσεις το παράθυρο, κάνοντας θόρυβο και προκαλώντας τα αυτιά και τα μάτια να στραφούν προς το μέρος σου. Το να έχει αφεθεί απλά ξεκλείδωτο κάποιο αυτοκίνητο σε πολυσύχναστο και με έντονη εμπορική δραστηριότητα μέρος της πόλης είναι απλά πιο πιθανό!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου