Μετά το θάνατο του ανθρώπου το e-mail και οι λογαριασμοί του στα κοινωνικά δίκτυα εξακολουθούν να ζουν επειδή οι συγγενείς του δεν έχουν το δικαίωμα να τους χρησιμοποιούν χωρίς κωδικό πρόσβασης.
Προς το παρόν, μετά το θάνατο του αγαπημένου τους προσώπου μόνο οι δαπανηρές αντιδικίες μπορεί να βοηθήσουν τους συγγενείς να προστατεύσουν τη μνήμη του νεκρού από τη βεβήλωση ή απλώς να τους δώσουν τη δυνατότητα να διαχειρίζονται την εικονική του περιουσία.
Το 2004, οι γονείς του Αμερικανού στρατιώτη Τζάστιν ΄Ελσγουορθ, που σκοτώθηκε στο Ιράκ, απαίτησαν από την Yahoo να τους παραχωρήσει πρόσβαση στο e-mail του.
Η εταιρεία αρνήθηκε, λέγοντας ότι ο λογαριασμός είναι ιδιοκτησία της και επικαλέστηκε το απόρρητο της ιδιωτικής αλληλογραφίας. Οι γονείς κέρδισαν τη δίκη, αλλά το προηγούμενο αυτό δεν οδήγησε σε οποιεσδήποτε αλλαγές στη νομοθεσία.
Ορισμένες ιδιωτικές εταιρείες, καταλαβαίνοντας ότι παράλληλα με την αύξηση του αριθμού των χρηστών θα αυξηθεί και ο αριθμός των θανάτων μεταξύ τους, δημιουργούν τα λεγόμενα Διαδικτυακά Γραφεία Κηδειών».
Στην Ελβετία υπάρχουν εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες για τη φύλαξη όλων των δεδομένων του χρήστη στο δικό του server. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται εφεδρικό αντίγραφο όλων των λογαριασμών του. Ο χρήστης υποδείχνει εκ των προτέρων τι θα κάνει η εταιρεία με αυτούς μετά το θάνατό τους.
Παρόλα αυτά, το πρόβλημα πρέπει να λυθεί και σε νομοθετικό επίπεδο, – θεωρεί ο Ούρβαν Παρφέντιεφ, ειδικός στον τομέα της Διαδικτυακής Τεχνολογίας.
«Οι κανόνες που διέπουν την κληρονομικότητα, είχαν διαμορφωθεί πριν από πολύ καιρό και ισχύουν από τους καιρούς του ρωμαϊκού δικαίου. Το Αστικό Δίκαιό μας ρυθμίζει ξεκάθαρα αυτή τη διαδικασία, αλλά είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί το νομικό καθεστώς του διαδικτυακού περιουσιακού στοιχείου του πολίτη».