της Μαρίας Τζανή
Ο πρώην φίλος μου, που ζει στο εξωτερικό, μου έκανε αίτημα φιλίας στο fb και τον έκανα φίλο. Τώρα μιλάμε κάθε πρωί και μου λέει πόσο του αρέσουν οι φωτογραφίες που ανεβάζω. Έχω το νου μου να μην πάρει χαμπάρι ο Νίκος γιατί τώρα τελευταία όλο παρατηρήσεις μου κάνει ότι έχω κολλήσει στο fb και δεν κάνω τίποτα άλλο. Κι αυτός όμως όλο μιλάει με μια συνάδελφο του από τη δουλειά και σχολιάζει τα στάτους της κι ας λέει ότι δεν τρέχει τίποτα.
Eίναι αλήθεια ότι από τότε που άνοιξα λογαριασμό στο fb, ασχολούμαι πολύ με αυτό, αναγκαστικά όμως γιατί τώρα έγινα πιο κοινωνική. Να γράψω κάθε μέρα όλα τα χρόνια πολλά σε αυτούς που γιορτάζουν, να ευχηθώ σε αυτούς που έχουν επέτειο, να εκφράσω την λύπη μου σε αυτούς που έχουν πένθος ή περνούν κάποια δύσκολη κατάσταση, άνθρωποι είμαστε. Στην αρχή είχα σαράντα φίλους, τώρα κοντεύω να φτάσω τους οκτακόσιους πενήντα, καταλαβαίνετε.
Έπειτα χαίρομαι που όλα όσα γράφω αρέσουν τόσο στον κόσμο. Να, ο Γιώργος φίλος του κουμπάρου της Ελένης με τον οποίο γίναμε πρόσφατα φίλοι στο fb γιατί ντρεπόμουν να πω όχι αφού ένα γεια το λέμε στον δρόμο, μου έλεγε προχθές πόσο έξυπνα είναι όλα όσα γράφω και πόσο θα ήθελε να τα συζητήσουμε όλα αυτά από κοντά. Του είπα ότι θα δούμε, η Ελένη μου είπε να μην κάνω βλακείες.. παντρεμένος άνθρωπος με δυο παιδιά.
Λένε ότι είναι εθισμός το διαδίκτυο. Και η Μαρία μου έλεγε πριν μερικές μέρες που την συνάντησα και της είπα να τηλεφωνηθούμε να πάμε για καφέ ότι δεν με πιστεύει πια, ένα χρόνο όποτε με συναντά της λέω τα ίδια. Δεν βρίσκω λίγο χρόνο να πάμε για ένα καφέ αλλά όλο στο fb με πετυχαίνει να κάνω like και σχόλια. Καλά, κι αυτή που το ξέρει;
Είναι πάντως όμορφο να σε συμπαθεί τόσος κόσμος. Στα γενέθλια μου, μου έστειλαν τόσα χρόνια πολλά και ευχές που καθόμουν όλο το βράδυ και απαντούσα. Ούτως ή άλλως δεν είχα και κάτι άλλο να κάνω είχαμε τσακωθεί και με το Νίκο γιατί βρήκε λέει ένα ύποπτο μήνυμα του πρώην μου στο fb. «Μα δεν κάνουμε κάτι κακό», του είπα, «απλώς μιλάμε». Το κακό είναι ότι με αυτά κι αυτά ξέχασα να απαντήσω στον φίλο μου τον Γιάννη και στην ξαδέλφη μου την Άννα που με πήραν τηλέφωνο να μου ευχηθούν. Δεν πειράζει θα τους στείλω μήνυμα, θα καταλάβουν.
Προχθές ντράπηκα λιγάκι. Με κάλεσε το αφεντικό μου και μου έκανε παρατήρηση γιατί έχει αντιληφθεί ότι την ώρα που είμαι στο γραφείο μπαίνω στο ιντερνετ. Που το κατάλαβε άραγε; Αυτή η Γιώτα θα του το είπε, την διέγραψα αμέσως από φίλη.
Και τον Κώστα με την Κική διέγραψα, γιατί είδα φωτογραφίες από το πάρτυ που έκαναν και δεν με κάλεσαν.
Κι αυτή η Κική να ανεβάζει συνεχώς φωτογραφίες με τον φίλο της κι αυτός να έχει «σκουντήξει» τον μισό γυναικείο πληθυσμό. Όταν είπα στο Νίκο ότι έκανε και σε μένα «poke», μου είπε «καλά να πάθεις, όταν βάζεις φωτογραφία με μαγιό στο προφίλ, φωνάζει από μακριά ότι ψάχνεσαι» Βλακείες, αφού όλες βάζουν, γιατί να μη βάλω κι εγώ, που έχω και «κορμί» όπως σχολιάζουν διάφοροι.
Με είπε και κουτσομπόλα, ότι κάθομαι και παρακολουθώ τι κάνει και τι ανεβάζει ο καθένας. Ότι παρακολουθώ τις ζωές των άλλων και ξεχνάω να ζήσω την δική μου. Δεν είμαι κουτσομπόλα, απλά έχει πλάκα όταν συναντάω τον Γιώργο να ξέρω ότι «είναι σε κακή διάθεση γιατί μόλις χώρισε». Ένα μικρό χωριό γίναμε δηλαδή. Ή να συναντάω την Ελένη και να ξέρω ότι «νιώθει προδομένη». Ή να διαβάζω το στάτους του Κώστα ότι «life is fantastic» και μετά από μια ώρα να τον βλέπω να τρώει μόνος του σουβλάκι στα «λιοντάρια».
Όχι ότι εγώ είμαι καλύτερη. Με τραβάω συνεχώς φωτογραφίες προσπαθώντας να έχω το χέρι μου μακριά, για να φαίνεται φυσική. Μετά ανεβάζω την καλύτερη στο fb, και περιμένω να δω πόσα like θα μου κάνουν. Με ενοχλεί λιγάκι που στις περισσότερες έχω τρομαγμένο βλέμμα, λες και με φοβίζει ο «αυτοπαπαρατσισμός». Αλλά όποτε λέω στο Νίκο να με τραβήξει αυτός, με απειλεί ότι θα μου σπάσει το κινητό. Φτάνει που χαζεύω λέει συνεχώς στο κινητό και ντρέπεται να βγαίνουμε με τους φίλους του γιατί είμαι σαν αποβλακωμένη.
Υπερβολές, απλά είναι ωραία η ρύθμιση με την τοποθεσία. Προχθές που ήμασταν στο Ρέθυμνο και έβαλα αμέσως ότι «Η Μairi Papadaki είναι στο Ρέθυμνο» αμέσως μου έγραψε από κάτω η Ελένη ότι ήταν κι αυτή στο Ρέθυμνο. Δεν βρεθήκαμε αλλά δεν πειράζει, ήμασταν στο ίδιο μέρος.
Έπειτα νιώθω χρήσιμη, επιτέλους. Διαμαρτύρομαι κατά της κυβέρνησης, κατά των φασιστικών οργανώσεων, κατά των ρατσιστών, κατά της φτώχειας, κατά της βίας στα ζώα. Διαμαρτυρήθηκε και η κινητή τηλεφωνία και μου έστειλε φουσκωμένο λογαριασμό, αλλά κάπου είδα ότι υπάρχει απεριόριστο ίντερνετ, να θυμηθώ αύριο να ρωτήσω.
Καμιά φορά ανησυχώ με τον εαυτό μου. Νομίζω έχω χαζέψει λιγάκι, προχθές είδα μια γυναίκα να γλιστράει και η πρώτη μου κίνηση ήταν να σηκώσω το κινητό για να την αποθανατίσω, αντί να τρέξω να σηκώσω την ίδια.
Ανησυχώ και με τους γύρω μου. Το πρωί μου έκανε αίτημα φιλίας ο γείτονας μου που με βλέπει κάθε βράδυ στην πυλωτή της πολυκατοικίας και δεν με χαιρετάει, ντρέπεται και να με κοιτάξει. «Θα με κάνεις add;», μου έγραψε. Τον συνάντησα το μεσημέρι ξανά, στην πυλωτή, πάλι έκανε ότι δεν με είδε. Mετά από μια ώρα μου έκανε «poke».
Και τώρα ανησυχώ. Πριν μια ώρα ο Νίκος μου είπε «Τέλος, χωρίζουμε».
Πρέπει άραγε να γράψω αμέσως στο fb ότι η «Mairi Papadaki είναι single» ;
Ή μήπως να γράψω «it’s complicated» ;
http://www.cretalive.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου