Μικτά σχόλια για το ελληνικό πρόγραμμα, κολακευτικά για τα διεθνή τμήματα, διαμαρτυρίες από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, γεμάτες αίθουσες και πολύ σινεμά: διαβάστε όλα αυτά που ξεχώρισε η ομάδα του cinemag.gr από την παρουσία της στη Θεσσαλονίκη.
* Ταινίες, ταινίες και πάλι ταινίες
Όπως άλλωστε τονίζει και επιθυμεί και ο ίδιος ο καλλιτεχνικός διευθυντής, κύριος Δημήτρης Εϊπίδης, το βάρος του Φεστιβάλ συνεχίζεται να πέφτει κυρίως στις ταινίες, και οι φετινές επιλογές είχαν και πάλι κάτι για όλους.
Το τμήμα των «Ανοιχτών Οριζόντων» εξακολουθεί να είναι η καλλιτεχνική ναυαρχίδα του Φεστιβάλ, με τις πραγματικά ενδιαφέρουσες και ανανεωτικές του προτάσεις, ενώ το φετινό αφιέρωμα του βαλκανικού τμήματος στα «best of» των προηγούμενων ετών του, σημαίνει ότι όποιος το παρακολούθησε, μπόρεσε να αποκτήσει μια πολύ κατατοπιστική και ουσιαστική ιδέα χάρη στις 17 σημαντικότερες παραγωγές από το 1994 και μετά.
Εξαιρετική ιδέα-event του Φεστιβάλ θεωρείται φυσικά και η προβολή - ή μάλλον οι προβολές - του «Δεκάλογου» του Κριστόφ Κισλόφσκι.
* Υποτονικό το ελληνικό τμήμα
Το φετινό ελληνικό τμήμα είναι ένα από τα θέματα συζήτησης στα πηγαδάκια του Φεστιβάλ, και δικαίως: όχι μόνο εξαιτίας του μικρού αριθμού των ταινιών (μόλις οκτώ), όχι μόνο εξαιτίας της αρκετά μεγάλης διαφοράς ανάμεσα στις βραβευμένες σε ξένα φεστιβάλ και τις πιο καλλιτεχνικά αδύναμες δουλειές, που επουδενί δεν μπορούν να σταθούν δίπλα στις πρώτες, αλλά και εξαιτίας του σαφούς χάσματος στις απόψεις ανάμεσα στους εμπλεκόμενους.
Η προσπάθεια της Θεσσαλονίκης να αντιπροτείνει μια ουσιαστική εναλλακτική συσπείρωσης της ελληνικής κινηματογραφικής κοινότητας πέρα από Κρατικά Βραβεία, και ιδίως μετά την Ομίχλη, δεν έχει ακόμη εξελιχθεί σε κάτι το απτό ή βιώσιμο παρόλο που η σύνδεση του Φεστιβάλ με το ελληνικό σινεμά ήταν για χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς του, σχεδόν σήμα κατατεθέν, και αυτά τα χρόνια οι ελληνικές ταινίες συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον του εξωτερικού.
Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται τις ταινίες, δηλαδή όχι στο πλαίσιο ειδικού τμήματος, δημιουργεί μια σύγχυση ως προς τα κριτήρια επιλογής (είναι ποιοτικά τα κριτήρια; είναι θέμα ημερομηνιών και πανελλήνιας πρεμιέρας;) και τελικά υπονομεύει το Φεστιβάλ και τις ίδιες τις ταινίες, τις οποίες σε κάποιες περιπτώσεις έχει ήδη φιλοξενήσει ως work in progress, ρόλος στον οποίο το Φεστιβάλ παραμένει πετυχημένο. Αυτά φυσικά είναι θέματα που απασχολούν εκατέρωθεν: από τη μια το Φεστιβάλ μοιάζει ακόμα αναποφάσιστο στην προσπάθειά του να επαναπροσδιορίσει το ρόλο του και από την άλλη οι Έλληνες κινηματογραφιστές φαίνεται να μην αισθάνονται ότι έχουν έναν δικό τους «χώρο» έκφρασης.
* Γκρίνιες, ανακοινώσεις και λεκτικές αντιπαραθέσεις
Από την άλλη, ο αποκλεισμός κάποιων δημοσιογράφων, που εδώ και χρόνια διαπιστεύονταν στο Φεστιβάλ, φαίνεται να έχει δημιουργήσει (δικαιολογημένες, στην πραγματικότητα) αντιδράσεις. Μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, εκπρόσωποι του απεργιακού προγράμματος της ΕΡΤ3 και άλλοι, είδαν τις αιτήσεις τους για διαπίστευση να απορρίπτονται, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα.
Η υπόθεση ξεκίνησε πέρσι όταν και το Φεστιβάλ ακύρωσε την παραδοσιακή παρουσία της ΠΕΚΚ στην σκηνή κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης (για την απονομή του βραβείου στον νικητή, στην ανάδειξη του οποίου συμμετέχει) και ξεκίνησε έτσι μια αντιπαράθεση, η οποία κλιμακώθηκε φέτος με τις ιδιαίτερα επιθετικές ανακοινώσεις της ΠΕΚΚ.
Η τελευταία αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «άναυδοι παρακολουθούμε την κορύφωση των εξωθεσμικών και εξωφρενικών ενεργειών του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που βλάπτουν κυρίως το θεσμό, την ελεύθερη γνώμη και εντέλει τη δημοκρατία.
Επειδή διατυπώσαμε ενστάσεις για το νόμο Γερουλάνου και την άνιση μεταχείριση των ελληνικών ταινιών, απαγόρευσε πέρυσι τη συμμετοχή μας στην τελετή λήξης και απονομής βραβείων. Βαφτίζοντας "λασπολογία" τη διαμαρτυρία και διεκδικώντας την παγκόσμια πρωτοτυπία, στερεί τώρα και το δικαίωμα εισόδου και άσκησης του επαγγέλματος τους από κριτικούς και δημοσιογράφους. Η ανάμειξη ιλαρότητας και βαναυσότητας είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή, όμως εξακολουθούμε να στηρίζουμε δημιουργικά το φεστιβάλ, ανεξαρτήτως προσώπων.»
Το Φεστιβάλ δεν έχει προς το παρόν απαντήσει επίσημα στις τελευταίες ανακοινώσεις, πέρα από τις διευκρινίσεις στη συνέντευξη Τύπου πριν από την έναρξη του φεστιβάλ ότι ο αποκλεισμός οφείλεται στην «απρεπή συμπεριφορά της ΠΕΚΚ που καταφέρθηκε εναντίον του Φεστιβάλ» – ευθεία παραπομπή στο από σκηνής σχόλιο του εκπρόσωπου της ΠΕΚΚ κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, κ. Νίκου Τσαγκαράκη, σχετικά με τον αποκλεισμό του συναδέλφου του, κ. Νίκου Αλέτρα, από το Φεστιβάλ.
* Η συζήτηση μεταφέρεται και σε πολιτικό επίπεδο
Για το θέμα των ελληνικών ταινιών τοποθετήθηκε στην ανακοίνωσή του με τίτλο «Θέλουμε να γιορτάσουμε αλλά δεν μας αφήνουν» και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κυρίως εξέφρασε την αντίθεσή του με την απόφαση να ενοικιαστούν οι αίθουσες του λιμανιού στην εταιρεία Village και αντιπρότεινε ο χώρος αυτός να γίνει ένας πολιτιστικός χώρος που να φιλοξενεί λιγότερο εμπορικά θεάματα και, συγκεκριμένα για το σινεμά, ανεξάρτητο κινηματογράφο και τον, όπως τον περιγράφουν, «εξόριστο ελληνικό κινηματογράφο».
Αναφέρθηκε επίσης στην απόφαση της διοίκησης του Φεστιβάλ να βάλει από φέτος εισιτήριο 2 ευρώ στους κατόχους της cineκάρτας όταν μέχρι πρότινος η εκπτωτική κάρτα κόστιζε 80 ευρώ και εξασφάλιζε δωρεάν είσοδο στις προβολές και κάποια προνόμια καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς για τον κινηματογράφο Ολύμπιον. Φέτος η τιμή έχει πέσει στα 35 ευρώ (25 για άνεργους, φοιτητές, πολύτεκνους, ΑΜεΑ, άνω των 65 ετών) αλλά με επιπλέον χρέωση 2 ευρώ ανά προβολή. Οποιοσδήποτε θέλει να παρακολουθήσει έναν σημαντικό αριθμό ταινιών – και οι κάτοχοι της κάρτας είναι συνήθως αρκετά φανατικοί σινεφίλ ώστε να το θέλουν – ζημιώνεται οικονομικά, κάτι που όντως έχει συζητηθεί ιδιαίτερα αρνητικά και θεωρείται ότι μπορεί να αποξενώσει το πιστό κοινό.
* Ο Τζιμ Τζάρμους κλέβει την παράσταση και ο Αλεξάντερ Πέιν είναι η μασκότ του Φεστιβάλ
Στην επεισοδιακή τελετή έναρξης ήταν το μοναδικό φωτεινό σημείο. Η ταινία του ενθουσίασε όλους όσοι είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν μετά τη λήξη της τελετής. Και ο προσιτός, χαμηλών τόνων και τόσο, μα τόσο κουλ Τζιμ Τζάρμους συνέχισε να μας γοητεύει όσο έμεινε στη Θεσσαλονίκη.
Εξίσου προσιτός είναι και ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του διαγωνιστικού τμήματος, Αλεξάντερ Πέιν, ο οποίος έχει εκπλήξει ευχάριστα τους επισκέπτες του φεστιβάλ με την διάθεσή του να μην χάσει κανένα κομμάτι του κινηματογραφικού δεκαήμερου. Παρών σε προβολές, συναυλίες, πάρτι, και όποια εκδήλωση του Φεστιβάλ, ο Πέιν έχει γίνει κάτι σαν τη «μασκότ» του και έχει αφήσει επίσης τις καλύτερες εντυπώσεις.
Οι δύο αυτοί καλεσμένοι ήταν το καμάρι της διοργάνωσης, και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα καλή χρονιά όσον αφορά αυτήν την πλευρά του Φεστιβάλ - οι καλεσμένοι κινηματογραφιστές είναι κάτι παραπάνω από άφθονοι.
* Και ο κόσμος ήταν πιστός στο ραντεβού του
Οι αίθουσες είναι γεμάτες και η ζήτηση για τα εισιτήρια μεγάλη - το κοινό της Θεσσαλονίκης αλλά και οι επισκέπτες της πόλης έχουν τιμήσει τις επιλογές του Φεστιβάλ και δίνουν την ατμόσφαιρα της γιορτής και το μομέντουμ που ακόμη δυσκολεύονται να δημιουργήσουν οι εκδηλώσεις του - λογικό αν αναλογιστεί κανείς το τεράστιο μέγεθος του Φεστιβάλ.
cinemag.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου