Η Τζοάνα Φράνσις ζει σε μια χρονοκάψουλα κολλημένη στην εποχή του Μεσοπολέμου.
Η 40χρονη γυναίκα από τη πόλη Σκάνθορπ της Βρετανίας έχει τέτοια εμμονή με το παρελθόν –κι ειδικά με την δεκαετία του 1930- ώστε έχει διαμορφώσει την καθημερινότητα της καθ’ αυτόν τον τρόπο ώστε να προσομοιάζει την αντίστοιχη ενός ανθρώπου που θα ζούσε όχι στο 2016, αλλά στο 1939.
Έτσι, δεν διαθέτει ηλεκτρικές συσκευές, παρά μόνο ένα παλιό ραδιόφωνο της εποχής κι ένα γραμμόφωνο. Η έλλειψη πλυντηρίου σημαίνει πως η Τζοάνα πρέπει να πλένει τα ρούχα της σε μια σκάφη, ενώ, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής, αντί για en suite τουαλέτα, όταν θέλει να κάνει την ανάγκη της, πηγαίνει στην τουαλέτα που είναι έξω από το σπίτι της, στον κήπο.
Όταν μπήκε στο σπίτι της, η Τζοάνα έσπευσε να «ξηλώσει» όλες τις ηλεκτρικές συσκευές που είχε από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, ενώ απογύμνωσε τους τοίχους της οικίας από οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει έστω και δυσδιάκριτα… το σήμερα.
Κατόπιν, πήγε σε καταστήματα ρετρό ρούχων κι αγόρασε ενδύματα που θα ταίριαζαν σε μια γυναίκα του Μεσοπολέμου κι όχι σε μια που ζει στο 2016.
Επιπλέον, για να κάνει τα ψώνια ή να μετακινηθεί, οδηγεί ένα ρετρό ποδήλατο της δεκαετίας του ’30.
«Το ενδιαφέρον για τη ζωή αυτή μου γεννήθηκε από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Πάντα μου άρεσε η περίοδος του Μεσοπολέμου και ως παιδί ένιωθα σαν στο σπίτι μου μέσα στα μουσεία ιστορίας. Ήθελα να φέρω ξανά στη ζωή όλα εκείνα τα αντικείμενα που θαύμαζα στις προθήκες», λέει η ίδια.
Και όντως, εν μέρει το έχει καταφέρει, καθώς το σπίτι της στο Σκάνθορπ έχει μετατραπεί σε ένα ζωντανό μουσείο αντικειμένων της δεκαετίας του 1930.
Όπως και να’ χει, η ίδια παραδέχεται όντως πως «οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συνυπάρξουν μαζί μου στην καθημερινότητα τους».
Και, όντως, πώς να μην δυσκολεύεται κάποιος παρατηρώντας την Τζοάνα να σηκώνεται κάθε πρωί και το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να αδειάσει το δοχείο νυκτός της προηγούμενης βραδιάς στην αυλή;
«Ο κόσμος νομίζει πως είναι δύσκολο αλλά δεν είναι: το συνηθίζεις», επισημαίνει η 40χρονη γυναίκα που περνά τα βράδια της βάζοντας στο γραμμόφωνο της δισκάκια με τραγούδια δημοφιλών καλλιτεχνών της εποχής εκείνης όπως ο Τζορτζ Φορμπι κι ο Γκλεν Μίλερ.
Αυτό που δεν μας έχει πει, ωστόσο, η 40χρονη γυναίκα είναι τι είδους δουλειά κάνει κι αν αυτή η εργασία απαιτεί τη χρήση σύγχρονων ηλεκτρικών συσκευών, καθώς αυτό θα σήμαινε πως προδίδει τον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει για τον εαυτό της.
Αυτό που λείπει περισσότερο από τη ζωή της Τζοάνα είναι ένας σύντροφος.
«Θα ήθελα να γνωρίσω κάποιον, αλλά ξέρω πως είναι δύσκολο να ζήσει κάποιος μαζί μου», λέει.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι που θα ήθελαν μια τέτοια σύζυγο είτε είναι 90 χρονών, είτε έχουν πεθάνει», προσθέτει με αυτοσαρκασμό, καταλήγοντας με νόημα πως «ίσως πρέπει να αποδεχτώ πως γεννήθηκα με μερικές δεκαετίες καθυστέρηση…».
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
Η 40χρονη γυναίκα από τη πόλη Σκάνθορπ της Βρετανίας έχει τέτοια εμμονή με το παρελθόν –κι ειδικά με την δεκαετία του 1930- ώστε έχει διαμορφώσει την καθημερινότητα της καθ’ αυτόν τον τρόπο ώστε να προσομοιάζει την αντίστοιχη ενός ανθρώπου που θα ζούσε όχι στο 2016, αλλά στο 1939.
Έτσι, δεν διαθέτει ηλεκτρικές συσκευές, παρά μόνο ένα παλιό ραδιόφωνο της εποχής κι ένα γραμμόφωνο. Η έλλειψη πλυντηρίου σημαίνει πως η Τζοάνα πρέπει να πλένει τα ρούχα της σε μια σκάφη, ενώ, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής, αντί για en suite τουαλέτα, όταν θέλει να κάνει την ανάγκη της, πηγαίνει στην τουαλέτα που είναι έξω από το σπίτι της, στον κήπο.
Όταν μπήκε στο σπίτι της, η Τζοάνα έσπευσε να «ξηλώσει» όλες τις ηλεκτρικές συσκευές που είχε από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, ενώ απογύμνωσε τους τοίχους της οικίας από οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει έστω και δυσδιάκριτα… το σήμερα.
Κατόπιν, πήγε σε καταστήματα ρετρό ρούχων κι αγόρασε ενδύματα που θα ταίριαζαν σε μια γυναίκα του Μεσοπολέμου κι όχι σε μια που ζει στο 2016.
Επιπλέον, για να κάνει τα ψώνια ή να μετακινηθεί, οδηγεί ένα ρετρό ποδήλατο της δεκαετίας του ’30.
«Το ενδιαφέρον για τη ζωή αυτή μου γεννήθηκε από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Πάντα μου άρεσε η περίοδος του Μεσοπολέμου και ως παιδί ένιωθα σαν στο σπίτι μου μέσα στα μουσεία ιστορίας. Ήθελα να φέρω ξανά στη ζωή όλα εκείνα τα αντικείμενα που θαύμαζα στις προθήκες», λέει η ίδια.
Και όντως, εν μέρει το έχει καταφέρει, καθώς το σπίτι της στο Σκάνθορπ έχει μετατραπεί σε ένα ζωντανό μουσείο αντικειμένων της δεκαετίας του 1930.
Όπως και να’ χει, η ίδια παραδέχεται όντως πως «οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συνυπάρξουν μαζί μου στην καθημερινότητα τους».
Και, όντως, πώς να μην δυσκολεύεται κάποιος παρατηρώντας την Τζοάνα να σηκώνεται κάθε πρωί και το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να αδειάσει το δοχείο νυκτός της προηγούμενης βραδιάς στην αυλή;
«Ο κόσμος νομίζει πως είναι δύσκολο αλλά δεν είναι: το συνηθίζεις», επισημαίνει η 40χρονη γυναίκα που περνά τα βράδια της βάζοντας στο γραμμόφωνο της δισκάκια με τραγούδια δημοφιλών καλλιτεχνών της εποχής εκείνης όπως ο Τζορτζ Φορμπι κι ο Γκλεν Μίλερ.
Αυτό που δεν μας έχει πει, ωστόσο, η 40χρονη γυναίκα είναι τι είδους δουλειά κάνει κι αν αυτή η εργασία απαιτεί τη χρήση σύγχρονων ηλεκτρικών συσκευών, καθώς αυτό θα σήμαινε πως προδίδει τον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει για τον εαυτό της.
Αυτό που λείπει περισσότερο από τη ζωή της Τζοάνα είναι ένας σύντροφος.
«Θα ήθελα να γνωρίσω κάποιον, αλλά ξέρω πως είναι δύσκολο να ζήσει κάποιος μαζί μου», λέει.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι που θα ήθελαν μια τέτοια σύζυγο είτε είναι 90 χρονών, είτε έχουν πεθάνει», προσθέτει με αυτοσαρκασμό, καταλήγοντας με νόημα πως «ίσως πρέπει να αποδεχτώ πως γεννήθηκα με μερικές δεκαετίες καθυστέρηση…».
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
Newsroom ΔΟΛ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου