-Γυναίκα, ξέρεις ότι σε όλη τη ζωή μου σου στάθηκα πιστός, το ίδιο πιστεύω, και συ. Θέλω να συνεχίσεις να μου είσαι πιστή και τώρα που θα πεθάνω, γιατί αν με απατήσεις, δεν θα μπορώ να ησυχάσω και θα στρυφογυρνάω στο μνήμα μου.
Έδωσε όρκο πίστης η γυναίκα κι έτσι έφυγε ο σύζυγός ήρεμος για το μεγάλο ταξίδι.
Πέρασαν τα χρόνια, πεθαίνει κι η γυναίκα. Όταν έφτασε στο παράδεισο, θέλησε να ξαναδεί τον αγαπημένο της.
-Μπορώ να δω το Γιάννη μου, Άγιε Πέτρο;
-Επώνυμο;
-Ταδόπουλος.
-Δεν τον βρίσκω πουθενά. Μήπως είναι στην κόλαση;
-Αποκλείεται! Ήταν άγιος άνθρωπος ο Γιάννης μου.
Ξαναψάχνει...
-Μπα! Τίποτα! Μήπως είχε κανένα παρατσούκλι;
-Όχι, Γιαννάκη τον λέγαμε!
-Δε βλέπω τίποτα. Βοηθήστε με λίγο, πέστε μου κάποιο χαραχτηριστικό του, κάποια κουβέντα του...
-Πριν πεθάνει, μου ζήτησε να μην τον απατήσω, γιατί θα στρυφογυρνάει στον τάφο του.
-Έτσι πες κυρά μου!... Ρε παιδιά, φωναχτε το Γιάννη τον Ανεμιστήρα!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου