Με την πάροδο του χρόνου όλοι παραπονιόμαστε ότι ξεχνάμε. Είναι όμως σύμπτωμα της ηλικίας ή πρόκειται για κάτι πιο σοβαρό;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η διαταραχή ανάκτησης όπως την
αποκαλούν, μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα της ηλικίας και όχι ένδειξη ότι
επίκειται η επίφοβη άνοια. Όπως διευκρινίζει όμως σε πρόσφατη έκθεσή του
το Ινστιτούτο Ιατρικής (ΙΟΜ) των ΗΠΑ, αν η διαταραχή αυτή αφεθεί
ανενόχλητη να εξελιχθεί, θα καθιστά ολοένα πιο δύσκολη τη διεκπεραίωση
των καθημερινών δραστηριοτήτων.
Αν και τα προβλήματα μνήμης γίνονται εμφανή κυρίως μετά την ηλικία συνταξιοδότησης, οι βαθμιαίες αλλαγές αρχίζουν δεκαετίες νωρίτερα, αλλά καλύπτονται από την υπερπληθώρα νευρικών κυττάρων και συνδέσεων στον εγκέφαλο.
Υπολογίζεται ότι ένας στους τρεις υγιείς ηλικιωμένους δυσκολεύεται να θυμηθεί γεγονότα, πρόσωπα, χώρους και πράγματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του, αλλά πολλοί αποδίδουν θαυμάσια όταν καλούνται να συμπληρώσουν απαιτητικά τεστ μνήμης.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι καθώς γερνάμε, ο εγκέφαλος μπορεί να γίνεται πιο αργός στην ανάκληση των πληροφοριών, στην ταχύτητα επεξεργασίας και στη δημιουργία νέων αναμνήσεων, κατά τη δρα Μόλι Γουάγκστερ, νευροεπιστήμονα στο Εθνικό Ίδρυμα Γήρανσης (ΝΙΑ) των ΗΠΑ.
Αντιθέτως, διατηρεί την πλαστικότητά του και προσαρμόζεται αναλόγως ώστε να αντισταθμίσει τα όποια ελλείμματα (η σοφία και κατανόηση των ηλικιωμένων είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα προσαρμογής, σύμφωνα με τους ειδικούς).
Αν και τα προβλήματα μνήμης γίνονται εμφανή κυρίως μετά την ηλικία συνταξιοδότησης, οι βαθμιαίες αλλαγές αρχίζουν δεκαετίες νωρίτερα, αλλά καλύπτονται από την υπερπληθώρα νευρικών κυττάρων και συνδέσεων στον εγκέφαλο.
Υπολογίζεται ότι ένας στους τρεις υγιείς ηλικιωμένους δυσκολεύεται να θυμηθεί γεγονότα, πρόσωπα, χώρους και πράγματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του, αλλά πολλοί αποδίδουν θαυμάσια όταν καλούνται να συμπληρώσουν απαιτητικά τεστ μνήμης.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι καθώς γερνάμε, ο εγκέφαλος μπορεί να γίνεται πιο αργός στην ανάκληση των πληροφοριών, στην ταχύτητα επεξεργασίας και στη δημιουργία νέων αναμνήσεων, κατά τη δρα Μόλι Γουάγκστερ, νευροεπιστήμονα στο Εθνικό Ίδρυμα Γήρανσης (ΝΙΑ) των ΗΠΑ.
Αντιθέτως, διατηρεί την πλαστικότητά του και προσαρμόζεται αναλόγως ώστε να αντισταθμίσει τα όποια ελλείμματα (η σοφία και κατανόηση των ηλικιωμένων είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα προσαρμογής, σύμφωνα με τους ειδικούς).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου