Του Θάνου Τάτση, μέλος Γ.Σ. ΠΟΕ-ΟΤΑ
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκδικάστηκε στις 7/02, τόσο η
προσφυγή των Δημοτικών Αστυνομικών για την
Αντισυνταγματικότητα της κατάργηση της δομής της Δημοτικής
Αστυνομίας, όσο και εναντίον της περίφημης εγκυκλίου Μητσοτάκη
για την κινητικότητα των Δημοτικών Αστυνομικών.
Ίσως, με την δική μου σκέψη τα πράγματα να ήταν περισσότερο απλά και ξεκάθαρα και να μην είχαμε χρειαστεί να φτάσουμε στην σημερινή απεχθή για όλους μας κατάσταση. Να μην μετρούσαμε μόρια από διαδικασίες διορισμού, έτη προϋπηρεσίας, εκθέσεων αξιολογήσεις, πτυχία κ.τ.λ.. Θα ήταν η Διαθεσιμότητα-Κινητικότητα μια απλή και σύγχρονη διαδικασία όπως «επαίρεται» και το αρμόδιο Υπουργείο, αν πολύ απλά οι Δημοτικοί Αστυνομικοί του κάθε Δήμου, αυτόματα χωρίς πολύπλοκες και δαιδαλώδεις διαδικασίες μεταφέρονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα στα αντίστοιχα Αστυνομικά Τμήματα, Υπουργεία και Σωφρονιστικά Καταστήματα της ίδιας περιφερειακής ενότητας που υπηρετούσαν. Τότε και μόνο τότε θα επικροτούσαμε την όλη διαδικασία.
Αντίθετα, 6 μήνες μετά είμαστε σε καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Η διαδικασία της μοριοδότησης των υπαλλήλων δεν έχει ολοκληρωθεί, αμείβονται με το 75% του βασικού μισθού και με πολλές πιθανότητες να οδηγηθούν στην καλύτερη των περιπτώσεων σε απομακρυσμένες περιοχές της περιφέρειας, προκειμένου να διατηρήσουν την εργασία τους.
Ανατρέχοντας στην κρίσιμη περίοδο του καλοκαιριού του 2013 και των κινητοποιήσεων, στις οποίες το σύνολο των Δημοτικών Αστυνομικών Πανελλαδικά παρουσίασε απαράμιλλη αγωνιστική δράση και ενότητα, θα υπενθυμίσουμε την πρόταση προς την Πολιτεία για αναβάθμιση του θεσμού της Δημοτικής Αστυνομίας, θεσμού που πράγματι παρουσίαζε σημάδια παθογένειας.
Η πρόταση για άμεση αναβάθμιση του Θεσμού στα Ευρωπαϊκά Πρότυπα, που έγινε από συλλόγους εργαζομένων και τοπικούς φορείς δεν εισακούστηκε στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Θεωρήθηκε ως κόλπο για να ξεγελάσουμε για άλλη μια φορά του κυβερνητικούς παράγοντες και την προσπάθεια του Κράτους για δημοσιονομική προσαρμογή. Πρόθεση μας, την δεδομένη χρονική στιγμή, ήταν να προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά με πρωτοβουλία των εργαζόμενων.
Αυτό το οποίο δεν έκανε ο αρμόδιος Υπουργός το 2008, φοβούμενος το πολιτικό κόστος και τις τυχόν αναταράξεις, τον έκαναν οι εργαζόμενοι 5 χρόνια αργότερα, υπό την δαμόκλεια σπάθη της απόλυσης. Ήταν από τις ελάχιστες εκείνων των περιπτώσεων, στην οποίες, όλοι ενωμένοι πρόκριναν το συνολικό καλό, από το ατομικό συμφέρον.
Δυστυχώς η πρόταση αυτή απορρίφθηκε «apriori», αφήνοντας ταυτόχρονα και μια αίσθηση απορίας, αν όχι δυσαρέσκειας στα κλιμάκια της Τρόικας για τον «Ξαφνικό Θάνατο» Ελεγκτικού Μηχανισμού μεσούσης περιόδου οικονομικής ύφεσης.
Επτά μήνες αργότερα η κατάσταση στους Δήμους είναι δραματική σε όλα τα επίπεδα
παρέμβασης της πρώην Δημοτικής Αστυνομίας. Η Ελεγχόμενη Στάθμευση υπολειτουργεί, το παράνομο υπαίθριο εμπόριο οργιάζει, η στάθμευση οχημάτων σε κεντρικούς δρόμους, πεζόδρομους και ράμπες αναπήρων αποτελεί καθημερινό φαινόμενο παρακωλύοντας τις συγκοινωνίες, η κατάληψη κοινοχρήστων χώρων και παραβίαση ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα των κάτοικων & η παροχή έργου στους πολίτες από τις κοινωνικές δομές της Δημοτικής Αστυνομίας είναι μηδενική. Σε όλα τα παραπάνω η Ελληνική Αστυνομία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει με την ίδια αποτελεσματικότητα, όντας ανενεργή τα τελευταία έτη από τέτοιου είδους αρμοδιότητες.
Στην Ολομέλεια του ΣτΕ, οι Συνήγοροι του ΝΣΚ προέβαλαν ως ισχυρό νομικό ισχυρισμό ότι η κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας έγινε λόγω της αδυναμίας της να πατάξει το Παραεμπόριο και του ότι ηθελημένα ήμασταν άοπλοι. Παράλληλα, όμως αναδεικνύεται η υποκρισία όταν οι ίδιες ακριβώς αρμοδιότητες εξακολουθούν να ασκούνται, τόσο από την Ελληνική Αστυνομία, όσο και από τους «άοπλους» διοικητικούς υπαλλήλους των Δήμων.
Σε λίγους μήνες η ολομέλεια του ΣτΕ θα αποφανθεί για την Αντισυνταγματικότητας της κατάργησης της Δημοτικής Αστυνομίας. Ας γίνει η ημέρα αυτή, αφετηρία επανεκκίνησης της Δημοτικής Αστυνομίας σε νέες βάσεις, με νέο όραμα και στόχους διαφορετικούς. Να αποτελέσει την ύστατη και μοναδική ελπίδα για την Ανασυγκρότηση του Θεσμού με το υπάρχον έμψυχο δυναμικό. Είναι θέμα χρόνου και πολιτικής παρέμβασης η ανασύσταση της Δημοτικής Αστυνομίας. Αποτελεί πολιτική απόφαση, η οποία επιβάλλεται να παρθεί από τους ηγήτορες της Πατρίδας μας. Η δικαίωση στο Συμβούλιο της Επικρατείας καθίσταται οδηγός, όχι μόνο για εμάς τους εργαζόμενους, αλλά και για το σύνολο της τοπικής αυτοδιοίκησης
Εν κατακλείδι,
«Όπως τα Σώματα Ασφαλείας είναι ο ενεργός πυρήνας του Κράτους, έτσι και η Δημοτική Αστυνομία είναι ο ειδικός πυρήνας της τοπικής αυτοδιοίκησης, με βάση το σχετικό άρθρο του Συντάγματος, περί αυτοτέλειας της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τολμηρό,…….. αλλά συνάμα και Σωστό»,.
http://www.epikaira.gr
Ίσως, με την δική μου σκέψη τα πράγματα να ήταν περισσότερο απλά και ξεκάθαρα και να μην είχαμε χρειαστεί να φτάσουμε στην σημερινή απεχθή για όλους μας κατάσταση. Να μην μετρούσαμε μόρια από διαδικασίες διορισμού, έτη προϋπηρεσίας, εκθέσεων αξιολογήσεις, πτυχία κ.τ.λ.. Θα ήταν η Διαθεσιμότητα-Κινητικότητα μια απλή και σύγχρονη διαδικασία όπως «επαίρεται» και το αρμόδιο Υπουργείο, αν πολύ απλά οι Δημοτικοί Αστυνομικοί του κάθε Δήμου, αυτόματα χωρίς πολύπλοκες και δαιδαλώδεις διαδικασίες μεταφέρονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα στα αντίστοιχα Αστυνομικά Τμήματα, Υπουργεία και Σωφρονιστικά Καταστήματα της ίδιας περιφερειακής ενότητας που υπηρετούσαν. Τότε και μόνο τότε θα επικροτούσαμε την όλη διαδικασία.
Αντίθετα, 6 μήνες μετά είμαστε σε καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Η διαδικασία της μοριοδότησης των υπαλλήλων δεν έχει ολοκληρωθεί, αμείβονται με το 75% του βασικού μισθού και με πολλές πιθανότητες να οδηγηθούν στην καλύτερη των περιπτώσεων σε απομακρυσμένες περιοχές της περιφέρειας, προκειμένου να διατηρήσουν την εργασία τους.
Ανατρέχοντας στην κρίσιμη περίοδο του καλοκαιριού του 2013 και των κινητοποιήσεων, στις οποίες το σύνολο των Δημοτικών Αστυνομικών Πανελλαδικά παρουσίασε απαράμιλλη αγωνιστική δράση και ενότητα, θα υπενθυμίσουμε την πρόταση προς την Πολιτεία για αναβάθμιση του θεσμού της Δημοτικής Αστυνομίας, θεσμού που πράγματι παρουσίαζε σημάδια παθογένειας.
Η πρόταση για άμεση αναβάθμιση του Θεσμού στα Ευρωπαϊκά Πρότυπα, που έγινε από συλλόγους εργαζομένων και τοπικούς φορείς δεν εισακούστηκε στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Θεωρήθηκε ως κόλπο για να ξεγελάσουμε για άλλη μια φορά του κυβερνητικούς παράγοντες και την προσπάθεια του Κράτους για δημοσιονομική προσαρμογή. Πρόθεση μας, την δεδομένη χρονική στιγμή, ήταν να προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά με πρωτοβουλία των εργαζόμενων.
Αυτό το οποίο δεν έκανε ο αρμόδιος Υπουργός το 2008, φοβούμενος το πολιτικό κόστος και τις τυχόν αναταράξεις, τον έκαναν οι εργαζόμενοι 5 χρόνια αργότερα, υπό την δαμόκλεια σπάθη της απόλυσης. Ήταν από τις ελάχιστες εκείνων των περιπτώσεων, στην οποίες, όλοι ενωμένοι πρόκριναν το συνολικό καλό, από το ατομικό συμφέρον.
Δυστυχώς η πρόταση αυτή απορρίφθηκε «apriori», αφήνοντας ταυτόχρονα και μια αίσθηση απορίας, αν όχι δυσαρέσκειας στα κλιμάκια της Τρόικας για τον «Ξαφνικό Θάνατο» Ελεγκτικού Μηχανισμού μεσούσης περιόδου οικονομικής ύφεσης.
Επτά μήνες αργότερα η κατάσταση στους Δήμους είναι δραματική σε όλα τα επίπεδα
παρέμβασης της πρώην Δημοτικής Αστυνομίας. Η Ελεγχόμενη Στάθμευση υπολειτουργεί, το παράνομο υπαίθριο εμπόριο οργιάζει, η στάθμευση οχημάτων σε κεντρικούς δρόμους, πεζόδρομους και ράμπες αναπήρων αποτελεί καθημερινό φαινόμενο παρακωλύοντας τις συγκοινωνίες, η κατάληψη κοινοχρήστων χώρων και παραβίαση ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα των κάτοικων & η παροχή έργου στους πολίτες από τις κοινωνικές δομές της Δημοτικής Αστυνομίας είναι μηδενική. Σε όλα τα παραπάνω η Ελληνική Αστυνομία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει με την ίδια αποτελεσματικότητα, όντας ανενεργή τα τελευταία έτη από τέτοιου είδους αρμοδιότητες.
Στην Ολομέλεια του ΣτΕ, οι Συνήγοροι του ΝΣΚ προέβαλαν ως ισχυρό νομικό ισχυρισμό ότι η κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας έγινε λόγω της αδυναμίας της να πατάξει το Παραεμπόριο και του ότι ηθελημένα ήμασταν άοπλοι. Παράλληλα, όμως αναδεικνύεται η υποκρισία όταν οι ίδιες ακριβώς αρμοδιότητες εξακολουθούν να ασκούνται, τόσο από την Ελληνική Αστυνομία, όσο και από τους «άοπλους» διοικητικούς υπαλλήλους των Δήμων.
Σε λίγους μήνες η ολομέλεια του ΣτΕ θα αποφανθεί για την Αντισυνταγματικότητας της κατάργησης της Δημοτικής Αστυνομίας. Ας γίνει η ημέρα αυτή, αφετηρία επανεκκίνησης της Δημοτικής Αστυνομίας σε νέες βάσεις, με νέο όραμα και στόχους διαφορετικούς. Να αποτελέσει την ύστατη και μοναδική ελπίδα για την Ανασυγκρότηση του Θεσμού με το υπάρχον έμψυχο δυναμικό. Είναι θέμα χρόνου και πολιτικής παρέμβασης η ανασύσταση της Δημοτικής Αστυνομίας. Αποτελεί πολιτική απόφαση, η οποία επιβάλλεται να παρθεί από τους ηγήτορες της Πατρίδας μας. Η δικαίωση στο Συμβούλιο της Επικρατείας καθίσταται οδηγός, όχι μόνο για εμάς τους εργαζόμενους, αλλά και για το σύνολο της τοπικής αυτοδιοίκησης
Εν κατακλείδι,
«Όπως τα Σώματα Ασφαλείας είναι ο ενεργός πυρήνας του Κράτους, έτσι και η Δημοτική Αστυνομία είναι ο ειδικός πυρήνας της τοπικής αυτοδιοίκησης, με βάση το σχετικό άρθρο του Συντάγματος, περί αυτοτέλειας της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τολμηρό,…….. αλλά συνάμα και Σωστό»,.
http://www.epikaira.gr
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου